Ήταν η χρονιά που κληθήκαμε να αναθεωρήσουμε ενσυνείδητα προτεραιότητες, στόχους και αντιλήψεις. Πρώτος ενσυνείδητος στόχος ήταν ένας: Να μην πεθάνουμε. Αν και πάντα είναι στόχος “να επιβιώσουμε” ανεξαρτήτως ειδικής κατάστασης, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που πάμε κάπου με επίγνωση ότι υπάρχει ο κίνδυνος να αρρωστήσουμε (στην προκειμένη, από μια νέα ασθένεια που έλαβε διαστάσεις πανδημίας).
Ένα σχεδόν υπαρξιακό τράνταγμα που επεβαλε νέες πραγματικότητες, οι οποίες εναρμονίζονται και ευθυγραμμίζονται πλήρως με τον προαιώνιο προβληματισμό, επιστρέφοντας στο ζήτημα “ζωή και θάνατος” τις συλλογικές (σε επίπεδο παγκόσμιας κοινότητας) διαστάσεις που του αρμόζουν.
Ήταν μια χρονιά που το ανθρώπινο ένστικτο επιβίωσης ξύπνησε, χτύπησε κόκκινο, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε κρίση, σε κάθε πόλεμο, όποιος κι αν είναι ο εκάστοτε εχθρός της ύπαρξης του είδους μας.
Μια χρονιά δράματος, αλλά και ταυτόχρονης αχρειαστης δραματοποίησης, παρόλο που μόνο ζημιά κάνει η σε περιόδους κρίσεων περεταίρω δραματοποίηση μιας ήδη εξαιρετικά δραματικής κατάστασης. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών. Πόσο πιο δραματική μπορεί να γίνει η προτροπή “πρέπει να προσέχουμε για να μην πεθάνουμε”
Ήταν και μια χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας τέθηκαν εν αμφιβόλω οι πανανθρώπινες αξίες και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα προς όφελος της δημόσιας υγείας.
Μπορεί να μοιάζει γραφική μια τέτοια διαπίστωση. Από την άλλη όμως αν αναλογιστεί κανείς το ανθρώπινο αίμα που χύθηκε ανά τους αιώνες στη διαρκή προσπάθεια του ανθρώπου να παραμείνει ασφαλής και υγιής, τότε από γραφική γίνεται τρομακτική. Διότι τίθενται εν αμφιβόλω πανανθρώπινά κεκτημένα που μάλιστα κατακτήθηκαν με αίμα.
Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε εκείνο το οριακό σημείο και έχει πλέον δύο επιλογές:
- Να αντιμετωπίσει την πανδημία ως μέσο αφενός εδραίωσης της διαχρονικής αδικίας και αφετέρου για την επιτευξη αλλότριων στόχων (αθέμιτος πλουτισμός, αισχροκέρδεια, άδικη κατανομή πλούτου που αποτελεί όχι απλά εμπόδιο στην ανάπτυξη, αλλά βόμβα στα θεμέλια της σύγχρονης φιλελεύθερης οικονομίας).
- Να αξιοποιήσει την πανδημία για να εξελιχθεί και να καταγράψει ακόμα μια νίκη στην ιστορία της, από την οποία βγαίνει νικήτρια και με brand new γνώσεις.
Η δεύτερη επιλογή φαίνεται πιο καθαρή. Ωστόσο, η πρώτη είναι πιο ελκυστική.
Αν η ανθρωπότητα, ο ΟΗΕ στο κάτω-κάτω, συμφωνεί ότι η κατάσταση στον πλανήτη είναι (στεγνά ομιλούντες) κακή (πόλεμοι, εμφύλιες συγκρούσεις, πείνα, αρρώστιες, παιδική θνησιμότητα, νερό, κλίμα κλπ), τότε η μη ανταπόκριση στο σήμα κινδύνου που εκπέμπει το υπαρξιακό τράνταγμα, καθίσταται πραγματικά επικίνδυνη επιλογή για το μέλλον του είδους.
Καλά χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος. Ειρήνη και ευημερία σε όλους. Και όπως είθισται* να λέμε, η γέννηση του θεανθρώπου να φέρει ελευθερία στο πολύπαθο νησί μας.
*άλλο ένα τραγικό και τρομακτικό
