Στο θέμα της ΑΗΚ ο Ν. Χριστοδουλίδης ευθυγραμμίστηκε με Αβέρωφ και ΔΗΣΥ ενώ αντίθετα το ΔΗΚΟ ευθυγραμμίστηκε με ΑΚΕΛ. Πώς θα ζήσουμε έτσι έως το 2028;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Twitter: @tsangarisp
Την περασμένη βδομάδα
Ένα πολιτικό παράδοξο, που επιβεβαιώνει τον ‘πολιτικό κυκεώνα’ που συνθέτουν οι συνεργασίες ενόψει και των προεδρικών εκλογών.
Δίδεται η εντύπωση ότι κανένας δεν ξέρει ποιος είναι με ποιον, ποιος συμφωνεί με ποιον, ποιος σιγοντάρει ποιον και ποιος υποστηρίζει θέσεις ποιου. Και εν τέλει ποιος είναι ποιος!
Προέκυψε λοιπόν το θέμα της ΑΗΚ. Απειλές για απεργίες και απειλές για διακοπές ρεύματος σε διάφορες περιοχές της Κύπρου.
Ως ήταν αναμενόμενο, όλοι κινητοποιήθηκαν. Ενόψει δε και των Προεδρικών εκλογών, η κινητοποίηση ήταν άμεση και οι τοποθετήσεις έπεσαν σαν βροχή.
Και μέσα από αυτές τις τοποθετήσεις προέκυψε αυτό το πολιτικό παράδοξο που πλέον δεν αποτελεί παράδοξο άμα έχει πολιτικό κυκεώνα. Παράδοξο θα ήταν αν υπήρχε πολιτική ισορροπία και ταυτόσημες πολιτικές απόψεις και θέσεις στα κύρια ζητήματα.
Όπως και να έχει, αυτό που είδαμε ήταν τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον Νίκο Χριστοδουλίδη να καλούν τις Συντεχνίες σε διάλογο και αναστολή των απεργιακών μέτρων και από την άλλη είδαμε ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ να επιρρίπτουν την ευθύνη για το ‘κατέβασμα του διακόπτη’ από τους υπαλλήλους της ΑΗΚ στην Κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ.
Το ΑΚΕΛ, συνεπέστατο. Οφείλει αν μη τι άλλο να παραμείνει συνεπές στην στάση του. Και προεκλογικά. Και κυρίως (διότι περί τούτου πρόκειται) δεν είδαμε καμία διάσταση απόψεων μεταξύ του ΑΚΕΛ και του υποψηφίου του Ανδρέα Μαυρογιάννη επί του συγκεκριμένου.
Αλλά το ΔΗΚΟ; Διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον. Κατηγορεί την κυβέρνηση του υποψηφίου του αλλά την ίδια ώρα στηρίζει το μέχρι πρότινος μέλος της Κυβέρνησης. Άλλωστε οι αμαρτίες της Κυβέρνησης για το θέμα της ΑΗΚ δεν προέκυψαν μετά την αποχώρηση του Ν. Χριστοδουλίδη από την Κυβέρνηση. Τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνεται κάποιος από τις τοποθετήσεις των κομμάτων της Αντιπολίτευσης.
Από την μια δηλαδή, Αβέρωφ και Χριστοδουλίδης να συμφωνούν και να έχουν την ίδια προσέγγιση επί του θέματος και από την άλλη ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ να συμφωνούν και να έχουν μια διαφορετική προσέγγιση από τους δυο υποψήφιους, Αβέρωφ και Χριστοδουλίδη.
Ας έμενε το ΔΗΚΟ στο κάτω, κάτω στην τοποθέτηση για την ανάγκη διαλόγου αντί απεργίας, ώστε να συμβαδίζει τουλάχιστον με την γραμμή του υποψηφίου του.
Δηλαδή αν αύριο βρεθούν κυβέρνηση για ότι κακό θα γίνεται, το ΔΗΚΟ θα κατηγορεί την προηγούμενη κυβέρνηση, μέλος της οποίας ήταν ο Πρόεδρος που υποστήριξε, και ο ΠτΔ θα έχει άλλη άποψη; Και αυτό το θέμα με ΑΗΚ είναι μόνο ένα μικρό. Ασήμαντο, αν θέλετε, στον όλο πολιτικό κυκεώνα που ζούμε.
Συνεπώς, το κύριο ερώτημα που προκύπτει είναι άλλο: Μήπως το μέλλον μας επιφυλάσσει και άλλα παρόμοια;
Μήπως την επαύριον των εκλογών, με νικητή το δημοσκοπικό φαβορί Νίκο Χριστοδουλίδη, θα δούμε και άλλα παρόμοια; Την συμπόρευση / ευθυγράμμιση του Νίκου Χριστοδουλίδη με τον Αβέρωφ Νεοφύτου / ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ να βρίσκεται από την άλλη πλευρά, μαζί με το ΑΚΕΛ;
Μήπως για αυτό τον λόγο υπάρχουν και τα ‘μουρμουρητά’ στο στρατόπεδο Νίκου Χριστοδουλίδη πως ‘χωρίς το ΔΗΣΥ δεν θα μπορούμε να κυβερνήσουμε’ και έτσι διατηρούνται με νύχια και με δόντια γέφυρες προς τον Δημοκρατικό Συναγερμό;
Μήπως τελικά θα δούμε –στην περίπτωση εκλογής του Ν. Χριστοδουλίδη- με την πάροδο κάποιου χρόνου την επιστροφή του Ν. Χριστοδουλίδη στο φυσικό του πολιτικό περιβάλλον και συστράτευση με το ΔΗΣΥ;
Ο χρόνος θα δείξει…
