Η αλήθεια είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει. Δεν τους κόφτει αν η αποχή θα πάει στο 60%, αρκεί να μην προέρχεται από το δικό τους μαντρί 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Αν η αποχή ήταν μηδενική ποιος θα ήταν πρόεδρος του ΔΗΣΥ; Ποιο θα ήταν το πρώτο κόμμα; Πώς θα διαμορφωνόταν ο κομματικός χάρτης; Πόσοι (νυν και υποψήφιοι) υπηρέτες της διαπλοκής θα πουλούσαν φούμαρα στο μπούκικο της γειτονιάς τους και όχι στον... ναό της Δημοκρατίας; Αν η αποχή ήταν μηδενική, πού θα ήταν ο πήχης για τους υποψήφιους, τα κόμματα και τους πολίτες; 

>>> H offsite τώρα και στο Google News - Ακολουθείστε μας

Παραμύθια λέμε να περάσει η ώρα, αλλά αν η αποχή ήταν μηδενική, ίσως, ίσως να ξεμπερδεύαμε μια και καλή με την υποκουλτούρα της διαφθοράς και της διαπλοκής που καλλιεργεί συστηματικά και μεθοδικά η κομματική νομενκλατούρα. Ίσως να ξεμπερδεύαμε και με τους αυτόκλητους φωστήρες που πρώτα μας κλέβουν με το φως της ημέρας και μετά μας ζητούν να τους πούμε και ευχαριστώ. Ίσως να τελειώναμε και με όλους τους άχρηστους (το γράφω ευγενικά) που κατέστρεψαν τον τόπο, εξανέμισαν τις αποταμιεύσεις σκληρού καθημερινού μόχθου, αλλά παραμένουν ακλόνητοι και παραδίδουν μαθήματα οικονομικής πολιτικής (sic), όντας νάρκισσοι, εγωπαθείς και αλαζόνες. 

Αν η αποχή ήταν μηδενική, μπορεί να είχαμε μια κάποια ελπίδα ότι θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Ότι θα εκλεγούν οι πιο ικανοί, οι πιο άξιοι, οι (χωρίς εισαγωγικά) άριστοι των αρίστων. Ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη διαφάνεια και λογοδοσία σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής: από τις τρύπιες δηλώσεις πόθεν έσχες που αποκρύβουν εκατομμύρια πίσω από εταιρείες και συγγενικά πρόσωπα, μέχρι τα πάρτι των διαβατηρίων και τα ευρωκονδύλια σε φίλους και γνωστούς. 

Η αποχή όμως δεν είναι μηδενική. Η αποχή στις βουλευτικές θα ξεπεράσει το 30%, ίσως φτάσει στο 40%. Στις μεθεπόμενες εκλογές μπορεί να φτάσει μέχρι το μισό εκλογικό σώμα. Αμερική θα γίνουμε. Εκεί πάμε. Είναι βέβαια παράδοξο ότι όσο αυξάνεται η αποχή, αυξάνονται και τα κόμματα ειδικού σκοπού. Οι μισοί θέλουν να σώσουν τους άλλους μισούς που δεν θέλουν να σωθούν από τους μισούς που θέλουν να τους σώσουν. Δεν είναι γλωσσοδέτης. Είναι τραγωδία. 

Το μόνο που δεν έχουμε (ακόμα) είναι κόμμα για την πιλόττα, κόμμα για τη μπιρίμπα και κόμμα για το παπουτσόσυκο. Πομονή! Εκεί πάμε. Για την ώρα, υπάρχουν τόσοι πολλοί υποψήφιοι που ο καθένας μπορεί να διαλέξει ό,τι... φρούτο θέλει. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να επιλέξει σοβαρούς ανθρώπους για να διαχειριστούν τις τύχες των παιδιών του. Έντιμους, καθαρούς και... άριστους. 

Επιλογές υπάρχουν πολλές. Δικαιολογίες περισσότερες. Το βράδυ της 30ης Μαΐου πάντως, θα ακούμε τα ίδια ψέματα από τους ίδιους πολιτικούς που πριν πέντε χρόνια υποσχέθηκαν να αναλάβουν τις ίδιες πρωτοβουλίες για καταπολέμηση της αποχής. Η αλήθεια είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει. Δεν τους κόφτει αν η αποχή θα πάει στο 60% αρκεί να μην προέρχεται από το δικό τους μαντρί. 

Μπίζνες κάνουν και μπίζνες θα συνεχίσουν να κάνουν, όσο τους το επιτρέπουν οι πολίτες (μαντρισμένοι και μη). Τους βολεύει η αποχή. Την θέλουν και την επιδιώκουν. Όσο πιο μικρό είναι το εκλογικό σώμα, τόσο πιο εύκολη είναι η χειραγώγησή του. Αν σε μερικά χρόνια ψηφίζουν μόνο οι φανατικοί των άκρων, ακόμα καλύτερα. Η πλήρης νομιμοποίηση της διαπλοκής και της διαφθοράς, όπως αυτή εκφράστηκε με τρόπο κρυστάλλινο στο σκάνδαλο των χρυσών διαβατηρίων, να μην πούμε για το κούρεμα και τον Συνεργατισμό. Να μην γράψουμε για τα rapid test. Μπίζνες με λογότυπο τον θυρεό της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Δεν φταίνε αυτοί. Την δουλειά τους κάνουν. Κανονικά και με τον νόμο. Οι ραγιάδες φταίνε. Δεν μας αξίζει η Δημοκρατία. Δεν μας αξίζει ένα κράτος δικαίου. Δεν μας αξίζει η δικαιοσύνη. Δεν την θέλουμε αρκετά. Βολευτήκαμε. Και πληρώνουμε τον λογαριασμό μέχρι που δεν θα υπάρχει άλλος λογαριασμός να πληρώσουμε. Μόνο που τότε, θα είναι πλέον αργά. 

>>> Κατεβάστε τώρα το application της offsite - ΕΔΩ για Android & ΕΔΩ για iOS

Η κουλτούρα της διαφθοράς και της διαπλοκής αποτελεί μέρος της καθημερινής πρακτικής. Μέρος του πάρε-δώσε των εκλογών. Μέρος της ζωής μας. Την αποδεχόμαστε ως κάτι το φυσιολογικό και το αναπόφευκτο. Την επιλέγουμε με πλήρη συνείδηση και πλήρη συναίσθηση. Με την αποχή, με την ανοχή, ενίοτε και με την ψήφο μας. Μέχρι να καταλάβουμε τη δύναμη της κάθε ψήφου, θα συνεχίσουμε να ζούμε στο ίδιο βούρκο που αναπαράγει υπηρέτες της διαπλοκής και φωστήρες που δεν ξέρουν να χωρίσουν σε δύο γαϊδάρους άχυρο. Να το θυμόμαστε την επόμενη φορά που θα μας κουρέψουν, θα μας ληστέψουν και θα μας κοροϊδέψουν. 

Μεταξύ μας, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Να λέμε τους κλέφτες κλέφτες, τους διαπλεκόμενους διαπλεκόμενους και τους διεφθαρμένους διεφθαρμένους. Για να μπορούμε να συννενοηθούμε. 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δηλαδή τώρα πρέπει να τους πούμε και ευχαριστώ που μας βάζουν κέρφιου τα μεσάνυχτα αντί στις 11; Υπάρχει κάποια επιστημονική εξήγηση γιατί απαγόρευεται η κυκλοφορία; Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί να μας βάζουν κέρφιου τα μεσάνυχτα και όχι στις μια το πρωί; Έχει ωράριο ο κορωνοϊός ή μόνο ο αυταρχισμός των κυβερνώντων; Να μην μιλήσουμε για το αλαλούμ των μέτρων, τις διευκρινήσεις των διευκρινήσεων και το καθεστώς λογοκρισίας σε ουσιώδεις πληροφορίες για την πανδημία. Ούτε για την επαναλαμβανόμενη σύμπτωση των αριθμών. Ούτε, ασφαλώς, για τα rapid test.  

ΤΟ ΑΣΧΕΤΟ: Σολάριουμ!

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή...