Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

«Το παιδί μου ήταν πολύ χαρούμενο. Χαμογελούσε μόνο και μόνο που του λέγαμε ότι θα πάει σχολείο και ετοιμάζαμε και τη βαλίτσα του. Χθες το απόγευμα που του βάζαμε τα πράγματα που μας έχουν ζητήσει οι εκπαιδευτικοί να έχουμε όπως, μωρομάντηλα, αντισηπτικά. Ήμασταν έτοιμοι…». 

Ο Στέλιος Ασπρόφτας, νομικός στο επάγγελμα, συνομιλούσε με τον δημοσιογράφο Ονούφριο Σωκράτους στο OMEGA, το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης. Βουρκωμένος, προσπαθούσε με νηφαλιότητα να εξηγήσει την κατάσταση ενός αυτιστικού παιδιού. Του δικού του παιδιού που προετοιμαζόταν, όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά, να επανέλθει στην τάξη του και στους συμμαθητές του.   

«Τα παιδιά με αυτισμό για να επανέλθουν σε μια κατάσταση θα πρέπει να τύχουν μια κατάλληλης προετοιμασίας. Προχθές (Τρίτη) είχαμε λάβει και από το σχολείο -μου τηλεφώνησε η δασκάλα- τις οδηγίες που θα ακολουθούσαμε και είχαμε ετοιμάσει το παιδί με πολλή χαρά ότι θα επέστρεφε στην κανονικότητα. (…) Δείξατε προηγουμένως τον υπουργό Παιδείας να επισκέπτεται χαρούμενος τα σχολεία και αυτή τη στιγμή το παιδί μου είναι κλεισμένο στο διπλανό δωμάτιο και τώρα, πρέπει να εξηγήσω στο παιδί μου με αυτισμό γιατί δεν θα πρέπει να πάει σχολείο, γιατί του είχα πει ότι θα πήγαινε σχολείο αυτές τις μέρες...

Πολύ περισσότερο, πρέπει να του εξηγήσω ότι για να πάει σχολείο θα πρέπει να τον υποβάλω σε ανάλυση όπως λέει η εγκύκλιος (του Υπουργείου). Θα πρέπει να υποβληθεί σε εξέταση για covid-19… Σ’ ένα αυτιστικό άτομο θα πρέπει να εξηγήσω ότι θα συνδέσει την επάνοδό του στο σχολείο με αυτή τη διαδικασία. Δεν πρόκειται να υποβάλω εγώ το παιδί μου σε τέτοια διαδικασία ώστε να συνδέσει την επάνοδο του σε κάτι χαρούμενο με αυτή τη διαδικασία…».

«Είχαμε δύο μήνες που τα ειδικά σχολεία μπορούσαν να ετοιμαστούν», σημειώνει το αυτονόητο ο Παναγιώτης Σαββίδης, πρόεδρος του συνδέσμου γονέων ειδικών σχολείων. «Στο ειδικό σχολείο της Λευκωσίας είχαμε κατηγοριοποιήσει όλες τις περιπτώσεις, τις αίθουσες, πώς μπορούν να χωριστούν τα παιδιά… Είχαμε περισσότερους βοηθούς και εκπαιδευτικούς λειτουργούς από παιδιά. Αυτό, δεν μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να το συζητήσουμε και τσουβαλιάσαμε όλα τα παιδιά σε όλες τις περιπτώσεις…». 

Η εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας γονέων παιδιών με αναπηρίες, Γιούλα Πιτσιάλη μιλώντας στη μεσημβρινή εκπομπή του Αντρέα Κημήτρη, διερωτάται: «Γιατί αυτός ο διαχωρισμός; Γιατί την τελευταία στιγμή; Γιατί πρέπει ως γονιός του παιδιού με αναπηρία να υπογράψω ότι με δική μου ευθύνη στέλνω το παιδί μου στο σχολείο; Τι πρέπει δηλαδή να κάνουμε; Αν θα πάρω το παιδί μου στο εστιατόριο ή σε χώρο αναψυχής πρέπει να υπογράφω; Τι θέλουν; Να τα κλείσουμε στο σπίτι;». 

Απαντήσεις δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον απαντήσεις που να βγάζουν νόημα και να εμπεριέχουν μαζί τη λέξη «συγγνώμη» και τη φράση «να το διορθώσουμε». Ούτε βέβαια είναι δουλειά των επιδημιολόγων να αποφασίσουν και να κρίνουν πώς και με ποιες προϋποθέσεις θα επανέλθουν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες σε μια κανονικότητα ή πότε θα ξανανοίξουν τα ειδικά σχολεία. 

Τουλάχιστον ατυχής η αναφορά επιδημιολόγου ότι είναι «ο κορωνοϊός αυτός που έκανε τις διακρίσεις στα παιδιά με ειδικές ανάγκες και όχι το Υπουργείο». Ισχύει αυτό που είπε η πρόεδρος του συνδέσμου ειδικών παιδαγωγών, δρ Α. Χατζηγιαννακού: «Είναι ακόμα πιο τραγικό ότι έγινε αυτή η επισήμανση από τους εμπειρογνώμονες και δεν πήγε το υπουργείο να πει στους εμπειρογνώμονες: ‘έχουμε αυτές τις ομάδες, τι θα κάνουμε με αυτές τις ομάδες;’».

Πραγματικά, τραγικό. 

Ρώτησε ποτέ το Υπουργείο το αυτονόητο;  Ρώτησε τους γονιούς, τους εκπαιδευτικούς αν ήταν έτοιμοι; Ήταν έτοιμο το Υπουργείο να υποδεχθεί τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στα σχολεία; Τι έκανε δύο μήνες καραντίνας; 

«Πολλοί συνάδελφοι δούλεψαν αυτή την περίοδο για να προετοιμάσουν αυτά τα παιδιά και τους γονείς για την επάνοδο (στο σχολείο). Και ειδικά όταν μιλούμε για παιδιά με αναπηρίες, μιλούμε για μια τεράστια χαρά την οποία βίωναν.  Είχαν προετοιμαστεί και ψυχολογικά και πρακτικά και ξαφνικά ερχόμαστε χθες το απόγευμα να διαχειριστούμε τη μεγάλη ματαίωση που έζησαν τα παιδιά και οι οικογένειές τους εξαιτίας της απουσίας πολιτικής. Είναι απαράδεκτο….». 

Αυτό δεν το λέει κανένας πολιτικός για να του πούμε ότι «κάνει αντιπολίτευση» και «μηδενίζει το κυβερνητικό έργο». Είναι η παρατήρηση της κ. Χατζηγιαννακού.

  Αν οι κυβερνώντες δεν ακούν τους ειδικούς, που πρέπει, ας ακούσουν έστω την απελπισία των γονιών που μπροστά στο καλό των παιδιών τους, ταπεινώνονται. «Αν θεωρούν ότι εμείς οι γονείς τούτων των ανθρώπων δεν έχουμε τούτη τη λογική που έχουν οι υπόλοιποι και πρέπει να μας υπογράψουν οι γιατροί, να το κάμουμε τζιαι τούτο. Αλλά όχι με διατάγματα, όχι με εγκύκλιους…», ήταν η έκκληση του προέδρου του παγκύπριου συνδέσμου γονιών με αναπηρίες, Χρίστου Αυγουστίνου, μιλώντας κατά την εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Παιδείας.   

Όταν μιλά ο απλός κόσμος, τα δικά μας σχόλια είναι περιττά. Όταν μιλά η λογική, σιωπούμε. Μα όταν μας μιλούν τα παιδιά βγάζουμε σκασμό.  Σκασμός λοιπόν, ρήτορες και υπουργοί. Ακούστε, επιτέλους, τα παιδιά! Ακούτε; 

Υστερόγραφο: Αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε και την έκθεση της Επιτρόπου Διοικήσεως και την ανακοίνωση της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού. Να τις τυπώσουμε και να τις φυλάξουμε. Να τις καδρώσουμε για να θυμόμαστε τι κράτος έχουμε. 

Τάδε έφη: «Η εγκύκλιος είναι αδιανόητη και, ως νομικός, έχει καταστρατηγήσει κάθε διάταξη της κείμενης νομοθεσίας και των συμβάσεων που έχει υπογράψει η Δημοκρατία. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι σε μια σελίδα θα έβλεπα αυτό το πράγμα» (Στ. Ασπρόφτας, νομικός, γονέας παιδιού με αυτισμό)

Άσχετο: Μια κυβέρνηση μετράει τ’ άστρα…

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…