Γράφει ο Χαραλάμπος Ζάκος 

Η θανατηφόρα σύγκρουση που σημειώθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου με θύμα τον 69χρονο Μιχάλη Σεβαστίδη, μπορεί να συγκλόνισε την κοινωνία, αλλά απ’ ότι φαίνεται μόνο για λίγα λεπτά… κι αυτά κουτσά.  

Πιο συγκεκριμένα, ο 69χρονος Μιχάλης Σεβαστίδης, παρασύρθηκε από αυτοκίνητο χάνοντας τη ζωή του, ενώ βρισκόταν στο ηλεκτροκίνητο αναπηρικό όχημα του προσπαθώντας να μετακινηθεί στην Οδό Κωνσταντινουπόλεως στο Καϊμακλί. 

Η είδηση της νέας θανατηφόρας σύγκρουσης προβλημάτισε την κοινωνία, έφερε προ των ευθυνών τους Αστυνομία και Δήμους, καθώς ο ίδιος ο Αρχηγός έδωσε οδηγίες για εντατικοποίηση των ελέγχων για παράνομη στάθμευση, και ο Δήμος Λευκωσίας προχώρησε με ανακοίνωση απαντώντας στην κριτική, όμως, αρκετά ερωτήματα δεν έχουν ακόμη απαντηθεί. 

Μπορεί ο οδηγός του αυτοκινήτου που παρέσυρε τον 69χρονο να συνελήφθη και σε μετέπειτα στάδιο θα παρουσιασθεί ενώπιον δικαστηρίου, ωστόσο, ποιά η ευθύνη των οδηγών που βρέθηκαν σταθμευμένοι στα πεζοδρόμια τη στιγμή του θανατηφόρου; Ποιά η ευθύνη Αστυνομίας και Δήμων που αφήνουν ατιμώρητες τέτοιες πράξεις;  

Μάλιστα, σαν να μην έφταναν τα σταθμευμένα αυτά αυτοκίνητα - όπως μπορεί κάποιος να διαπιστώσει εύκολα βλέποντας τις φωτογραφίες – θα δει πως το πεζοδρόμια έφραζαν και οι κάλαθοι του Δήμου. 

Αρκετοί σοκαρίστηκαν από τις εικόνες. Γιατί όμως; Μέχρι εκεί φτάνει η υποκρισία μας; Το συγκεκριμένο θέαμα δεν είναι πρωτόγνωρο. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους δρόμους της Κύπρου, μεγάλους και μικρούς. Απλά κανείς δεν τους τιμωρεί… 

Το πρωτόγνωρο στην Κύπρο είναι το να βλέπες μια οδό που να είχε πεζοδρόμια χωρίς σταθμευμένα αυτοκίνητα, γλάστρες, κάλαθους και οποιοδήποτε άλλο «καλλωπιστικό» στοιχείο που να εμποδίζει την ασφαλή και απρόσκοπτη διακίνηση πεζών, παιδιών και ΑμεΑ.    

Το πρωτόγνωρο στην Κύπρο θα ήταν οι πολίτες να σέβονται τους συμπολίτες τους και όχι να έχουν στο μυαλό μόνο τη δική τους ευκολία. 

Σε τι κοινωνία ζούμε τελικά όταν ο οδηγός που σταθμεύει παράνομα το όχημα του σε πεζοδρόμιο δεν νοιάζεται που βάζει σε κίνδυνο την ζωή ΑμεΑ και μικρών παιδιών, αλλά κόπτεται περισσότερο μπας και τον τραβήξουν φωτογραφία για να τον εκθέσουν στο διαδίκτυο; 

ΥΓ: Αν η Αστυνομία και οι Δήμοι θέλουν πραγματικά να κτυπήσουν την παρανομία που στοιχίζει ανθρώπινες ζωές ας πάρουν από το χέρι ένα 5χρονο και ας καθίσουν για λίγο σε ένα αναπηρικό προσπαθώντας να μετακινηθούν στις «πόλεις» μας. Εκεί θα διαπιστώσουν πόσο «πολιτισμένοι» είμαστε πραγματικά.

ΥΓ2: Η «αμαρτία» του Μιχάλη Σεβαστίδη ήταν η επιθυμία του να μετακινηθεί σε δρόμο που εμείς τα γαϊδούρια θεωρούμε δικό μας. Και η «ποινή» του ήταν να χάσει τη ζωή του. Άραγε, τι ποινή αξίζει σε όλους εμάς που καθημερινά καταδικάζουμε σε θάνατο πεζούς, παιδάκια και ΑμεΑ;

ΥΓ3: Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά. Κι όσο εμείς θα περιμένουμε πρώτα θανάτους για να κάνουμε την αλλαγή, τόσο θα παραμένουμε ηλίθιοι…