Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Αυτός που θέλει να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία

Offsite Team
- 18.08.2019

Αυτός που θέλει να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία

Thumbnail
Ο (κάθε) Κάρουλας δεν εκπροσωπεί τον εαυτόν του. Εκπροσωπεί αυτούς που τον επέλεξαν. Και για αυτόν, λογοδοτούν

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Χρόνια πολλά! Χρόνια πολλά στην Κυπριακή Δημοκρατία που έσβησε (προχθές) 59 κεράκια! Χρόνος μηδαμινός στην ιστορία των κρατών. Χρόνος σημαντικός στην ιστορία του τόπου μας. Ένας λόγος για γιορτή, σε μια κατάσταση προ-εφηβείας. Ένα καλό νέο.

Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους τους εορτάζοντες. Στους πολίτες της Δημοκρατίας -και σ’ αυτούς που πληρώνουν φόρους, τέλη και εισφορές για να συντηρείται ο… Λεβιάθαν, και σ’ αυτούς που έχουν ταυτότητες, δικαιώματα αλλά δεν έχουν υποχρεώσεις. Να (μας) ζήσει. Όλοι έχουν μερίδιο στη χαρά.

Χρόνια πολλά ακόμα και σε εκείνους που έχουν ταυτότητες, δικαιώματα και υποχρεώσεις, αλλά θέλουν «να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία… σας». Σ’ αυτούς που γιορτάζουν και… εύχονται: «μακάρι να είχα και ΕΓΩ δύο ταυτότητες για να πηγαίνω στα κατεχόμενα και να πάρω πίσω την περιουσία ΜΟΥ». Μια ταυτότητα κανονική ως ελεύθερος πολίτης και μια άλλη «ταυτότητα», εθελόδουλη, παρασιτική, ματωμένη.

(Για να το γράψουμε λαϊκά να το καταλάβουν, «ό,τι φούμαρα τους καπνίσει» δικαιούται να λένε, γιατί ζούνε στην «αποδώ» πλευρά και όχι στην «αποκεί». Το γράφουμε ΚΑΙ με γεωγραφικούς όρους –αποδώ και αποκεί– γιατί στο δικό τους μυαλό δεν υπάρχει σκλαβιά, υπάρχουν μόνο περιουσίες. Και αυτό στη «δική» μας γλώσσα ονομάζεται ελευθερία της έκφρασης και όχι «ρητορική μίσους» ή κάτι άλλο πολύ χειρότερο. Με τη γλώσσα της αλήθειας, ισχύει τελικά αυτό που είπε ο Ρήγας Φεραίος: τους δούλους δεν τους παρασκευάζει μόνο το δόρυ του κατακτητή, αλλά και των καταδυναστευομένων η αμάθεια).

Μέρες γιορτινές που ‘ναι όμως, δεν χωρούν διακρίσεις και κακοπροαίρετες κρίσεις. Γιορτάζουν και αυτοί που τιμούν και σέβονται τη νια, γιορτάζουν και αυτοί που θέλουν να την «διαλύσουν». Ακόμα και εάν αυτοί οι τελευταίοι, είναι εκπρόσωποι των πολιτών και δεν τα λένε στο ύπνο τους, αλλά στο ξύπνιο τους, δεν τα λένε στο καφενέ ή στο μπούκκικο της γειτονιάς τους, αλλά τα λένε σε δημόσιες συγκεντρώσεις, στις τηλεοράσεις, «αποδώ» και «αποκεί».

(Λένε κουβέντες «σοβαρές», λόγια σταράτα και αντρίκεια, όπως αυτά που λέει ο Χάρης για να απαντήσει «στους λαϊκιστές και στους μηδενιστές»). 

Αυτός πάντως που θέλει να «διαλύσει» τη Δημοκρατία, δεν είναι κανένας τυχάρπαστος πλανεμένος «εθνικιστής» ή εκπρόσωπος μιας περιθωριακής κομπανίας. Είναι ο εκλεκτός, ο υποψήφιος δήμαρχος του κυβερνώντος κόμματος στο (σκλαβωμένο) δήμο της Αμμοχώστου.

Είναι ο Κάρουλας, ο Νίκος Κάρουλας. Θα μπορούσε να τον λένε και Νεοφύτου, Αβέρωφ Νεοφύτου ή και Τορναρίτη, Νίκο-πίνω-φραπέ-και-αντιστέκομαι-Τορναρίτη. Αυτοί που τον επέλεξαν, για αυτόν λογοδοτούν.

Ποσώς βέβαια θα μας ενδιέφερε ο (κάθε) Κάρουλας. Ούτε έχει νόημα να ασχολείται κανείς με τους δευτεροκλασάτους λαϊκιστές. Έχουμε πάμπολλους από δαύτους και πρώτης διαλογής. Παραφουσκώσαμε. Έχει όμως νόημα ότι η ηγεσία Αβέρωφ και σία επέλεξε τον (κάθε) Κάρουλα να τους εκπροσωπεί (και είμαστε βέβαιοι ότι στη μικροκομματική ζυγαριά μέτρησαν πολλοί λόγοι). Επέλεξαν να ‘ναι υποψήφιος Δήμαρχος αυτός που θέλει «να διαλύσει τη Δημοκρατία σας».

Και δεν ήταν μια κουβέντα που την είπε εν τη ρύμη του λόγου του ή πάνω στα νεύρα ή τέλος πάντων, του ξέφυγε. Το είπε και άλλες φορές, με διαφορετικές λέξεις, αλλά το ίδιο νόημα. Η έποψη του εκλεκτού της ηγεσίας Αβέρωφ είναι ξεκάθαρη. Λογαριάζει το Βαρώσι αποκομμένο από τον υπόλοιπο κορμό. Τον γεωγραφικό κορμό, όχι τον εθνικό. Γι’ αυτόν ούτε λόγος. Λογαριάζει την πόλη του, χωρίς να λογαριάζει την Κερύνεια, τη Λευκωσία, τη Μόρφου, την Πάφο, τη Λεμεσό, την Ακανθού, τον Καραβά, τον Κορμακίτη, την ΑΟΖ και όλα τα γεωγραφικά παράγωγα που συνθέτουν το κράτος που θέλει να διαλύσει. Επειδή, λέει, δεν μπορούμε να περιμένουμε «επ’ αόριστον», πρέπει να πάμε σε μια «άλλη διαδικασία», μια διαδικασία που θα επικοινωνούμε με τους Τουρκοκύπριους τον «κοινό» μας πόνο και θα τους εξηγούμε ότι απορρίπτουμε «την απομόνωση». Όχι την κατοχή, την «απομόνωση». 

Ο εκλεκτός τα λέει όπως τα σκέφτεται, λογαριάζει τις κλεμμένες περιουσίες, αλλά δεν λογαριάζει την κατοχή, τον Αττίλα, δεν λογαριάζει όσους αντιστάθηκαν για να μιλούμε και να γράφουμε σήμερα με ένα αίσθημα ελευθερίας, στην «αποδώ» πλευρά.

Ξεχνά (ή θέλει να ξεχνά) ότι δεν μπορεί να υπάρξει Αμμόχωστος Βασιλεύουσα χωρίς την «Δημοκρατία». Δεν μπορεί να υπάρξει απρόσκοπτη χρήση περιουσίας, χωρίς ένα υποτυπώδες κράτος να εγγυάται κανόνες ασφάλειας, δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, με διπλή ταυτότητα, μισά δικαιώματα και παραφουσκωμένα μυαλά.

Δυστυχώς όμως, ο (κάθε) Κάρουλας δεν εκπροσωπεί τον εαυτόν του. Εκπροσωπεί αυτούς που τον επέλεξαν. Και για αυτόν, λογοδοτούν. Επειδή επέλεξαν εκείνον που θέλει να καταλύσει τη Δημοκρατία -μας.

Την ίδια Δημοκρατία που οι Τούρκοι θέλουν να διαλύσουν.

Υστερόγραφο 1: Αυτοί που έδωσαν το χρίσμα στον Κάρουλα, είναι οι ίδιοι που, στην επέτειο του δεύτερου Αττίλα, έβγαλαν ανακοίνωση (13/8/19) για να μας εξηγήσουν ότι «στόχος αταλάντευτος είναι η αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η επίτευξη βιώσιμης λύσης… Δεν εφησυχάζουμε του στόχου αυτού, εφόσον ως σύγχρονοι πολίτες της Δημοκρατίας μας έχει ανατεθεί το ιστορικό καθήκον που απορρέει από τη θυσία όσων αντιτάχθηκαν στην τουρκική βαρβαρότητα με τίμημα ακόμα και την ίδια τη ζωή τους». Λόγια παχιά, πράξεις ολίγιστες.

Υστερόγραφο (2): Αν δεν υπήρχε η Δημοκρατία που θέλει να καταλύσει ο (κάθε) Κάρουλας, αυτό το παιδί της Ανάγκης και της Ιστορίας, θα λογαριάζαμε τα πράγματα αλλιώς σήμερα. Στις 16 του Αυγούστου δεν γιορτάζουμε ένα δοτό Σύνταγμα. Τιμούμε το «μεγαλύτερο θεσμικό επίτευγμα» μιας μακράς ματωμένης πορείας. Ένα σταθμό, που σε μια δεξιόστροφη κίνηση του δευτερολεπτοδείκτη, έδωσε πνοή σε μια λέξη απαγορευμένη για χιλιάδες χρόνια. Ελευθερία. Τότε γεννήθηκε μια δεύτερη Πατρίδα. Μια Δημοκρατία.

Υποσημείωση: Ξεκίνησε αυτές τις μέρες ένας φιλανθρωπικός έρανος για ένα μωρό, 22 μηνών, που παλεύει με μια σπάνια, εκφυλιστική και καταληκτική νόσο. Για τον Αντώνη δεν υπάρχει χρόνος. Μέχρι τον Οκτώβρη πρέπει να υποβληθεί σε μια πανάκριβη θεραπεία €2 εκατ. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε αυτό τον άγγελο, τώρα είναι η ώρα να το κάνουμε. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στη σελίδα στο Facebook «Για τον Αντώνη με Αγάπη» ή κάνοντας αναζήτηση #γιατονΑντώνη. Ας τον βοηθήσουμε να ζήσει! 

Καλή Κυριακή και καλή εισφορά.

 

Home