Οι «πολιτικές ζημιές» του δεύτερου, οι 3 διεκδικητές της τέταρτης θέσης και τα ποσοστά που θα θεωρηθούν ως έκπληξη…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Twitter: @tsangarisp
Και έτσι
Αυτή η προεκλογική ήταν προεκλογική της άρνησης, της μιζέριας και του «μαύρου». Η πλειοψηφία των επιχειρημάτων που ακούστηκαν περιστρέφονταν γύρω από το «Όλα μαύρα», «όλα αρνητικά», «όλα λάθος». Το αν έγινε και κάτι σωστό σε αυτό τον τόπο, δεν είναι δουλειά της Στήλης να το απαντήσει αλλά δουλειά της Κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος.
Αυτό που η Στήλη εγείρει είναι άλλο: Δεν μπορείς να ζητάς την ψήφο των πολιτών για μια 5ετία και να μην καταθέτεις προτάσεις. Θετικές προτάσεις. Για το τι προτίθεσαι Κοινοβουλευτικά να πράξεις έως το 2026. Προσέξετε, έως το 2026!!! Αυτοί που θα εκλεγούν την ερχόμενη Κυριακή θα καθορίζουν την καθημερινότητά μας για τα επόμενα πέντε χρόνια, θα Νομοθετούν, θα ορίζουν καταστάσεις και πράγματα, θα αποφασίζουν για το τι είναι σωστό και τι λάθος για όλες μας τις ενέργειες, οικονομικές, επιχειρηματικές, προσωπικές, επαγγελματικές. Διότι άλλωστε το πλαίσιο της καθημερινότητας του καθενός ορίζεται από την Νομοθεσία, τους Νόμους, τους οποίους αυτοί οι 56 που θα εκλεγούν θα κληθούν είτε να τους αλλάξουν, είτε να τους βελτιώσουν, είτε να τους καταργήσουν, είτε να τους δημιουργήσουν.
Γεγονός βεβαίως είναι πως αυτοί οι 56 δεν είναι και δεν θα είναι το απόλυτο «δεσμείν και λύειν» αφού σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται και η συνεργασία με την Εκτελεστική Εξουσία, ωστόσο ο ρόλος του Κοινοβουλίου είναι τεραστίας σημασίας ασχέτως αν στην Κύπρο ενδεχομένως να εμφανίζεται ως «ο φτωχός συγγενής». Κάθε άλλο.
Όπως και να έχει, πίσω στο θέμα μας, για το οποίο θα διερωτάστε τι σχέση έχουν τα πιο πάνω με τον τίτλο της σημερινής Στήλης. Έχουν. Διότι από την μια κόμματα και υποψήφιοι έρχονται να ζητήσουν την ψήφο των πολιτών αλλά την ίδια ώρα έκτισαν μια προεκλογική για το τι έκανε λάθος η Κυβέρνηση αντί να κτίσουν μια προεκλογική για το πώς προχωράμε μπροστά. Και έχει σημασία ποιο κόμμα τελικά έπεισε τους πολίτες και σε ποιο βαθμό τους έπεισε. Εξού και, όπως σε όλα, έτσι και εδώ, στις εκλογές, υπάρχει η κατάταξη.
Έπεισε το ΑΚΕΛ τους περισσότερους πολίτες απ’ όλα τα υπόλοιπα κόμματα; Θα είναι πρώτο κόμμα; Ή δεύτερο; Και αν είναι δεύτερο, θα είναι πρώτο ο ΔΗΣΥ; Άρα θα μπορούσε κάποιος να πει σε μια τέτοια περίπτωση ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση θεωρείται χειρότερη από το κυβερνών κόμμα και συνεπώς οι πολίτες την κατάταξαν εκ νέου δεύτερη; Και αν έρθει πρώτο το ΑΚΕΛ θα σημαίνει πως η πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί πλέον τον ΔΗΣΥ ότι δεν αξίζει να τον εμπιστεύονται ως πρώτο κόμμα; Οι απαντήσεις σε όλα, με κάποια πολιτική απλούστευση, είναι ΝΑΙ.
Το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο, έχει την δική του βαρύτητα αλλά και την ιδιαίτερη σημασία για το ποιο κόμμα τελικά εμπιστεύεται η αναλογική πλειοψηφία των πολιτών. Δεν αναμένεται ότι το πρώτο κόμμα, όποιο και να είναι αυτό, θα ξεπεράσει το 30%. Ο απόλυτος αριθμός ψήφων θα εξαρτηθεί από τον αριθμό που θα προσέλθει στις κάλπες και από τον αριθμό των έγκυρων ψηφοδελτίων. Βάσει όμως των εκλογών του 2016 όπου η αποχή ήταν στο 33% ένα κόμμα για να λάβει ποσοστά 30% θα πρέπει να το ψηφίσουν τουλάχιστον 110,000 πολίτες. Ας σημειωθεί ότι συγκριτικά με το 2016, σε αυτές τις εκλογές έχουμε 14,403 περισσότερους εκλογείς αφού το 2016 είχαμε 543,186 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους και για τις εκλογές της 30ης Μαίου 2021 έχουμε 557,589 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους.
Οι πολιτικές ζημιές του δεύτερου…
Το μείζον πολιτικό ερώτημα λοιπόν, είναι ποιο κόμμα θα είναι δεύτερο. ΑΚΕΛ ή ΔΗΣΥ;
Αν το ΑΚΕΛ παραμείνει δεύτερο, η πολιτική ανάγνωση του αποτελέσματος αυτού, θα είναι καταστροφική για την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία θα σημαίνει πως αν και για 8 χρόνια βρίσκεται στην εξουσία ο ΔΗΣΥ, η ίδια, το ΑΚΕΛ δηλαδή, δεν έπεισε ότι αξίζει και ότι οι πολίτες πρέπει να το εμπιστευτούν εκ νέου για να πάρει τα ηνία και την πρωτιά από τον ΔΗΣΥ.
Για τον ΔΗΣΥ μπορεί να υπάρχουν ελαφρυντικά, αν έρθει δεύτερος, όπως πχ φθορά εξουσίας, αναμενόμενο και λογικό, αλλά θα είναι μια πολύ κακή εξέλιξη για τον ίδιο αν δεν τερματίσει εκ νέου πρώτος.
Ωστόσο συγκριτικά, αν θέλουμε να μιλήσουμε για «πολιτική ζημιά», για το ΑΚΕΛ θα είναι μεγαλύτερη αυτή η ζημιά αν παραμείνει δεύτερο σε αντίθεση με τον ΔΗΣΥ αν χάσει το πρωτείο. Διότι ακριβώς η πολιτική λογική και το πολιτικό αναμενόμενο είναι πως ένα κόμμα που βρίσκεται εδώ και 8 χρόνια σερί στην αξιωματική αντιπολίτευση θα γίνει κάποτε πρώτο κόμμα και είναι πολιτικά λογικό και πολιτικά αναμενόμενο ένα κόμμα με 8 χρόνια στην κυβέρνηση θα έχει φθορά και θα είναι κάποτε δεύτερο.
Η τέταρτη θέση
Υπάρχει όμως και ένα άλλο καίριο ερώτημα σε αυτές τις εκλογές. Το οποίο αφορά την τέταρτη θέση, μια θέση που διαχρονικά «ήταν της ΕΔΕΚ».
Η τέταρτη θέση κερδήθηκε το 2016 με σχεδόν 22,000 ψήφους και αυτή τη φορά ο αριθμός των ψήφων που θα δώσει την 4η θέση θα κριθεί εννοείται από το ποσοστό της αποχής την άλλη Κυριακή (30/5) και τον τελικό αριθμό των έγκυρων ψηφοδελτίων.
Ωστόσο, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις, αν αυτές επαληθευτούν έστω και κατά προσέγγιση, συνεπάγεται ότι θα έχουμε ένα θρίλερ μεταξύ τριών κομμάτων για την τέταρτη θέση. Πρόκειται για την ΕΔΕΚ, ΕΛΑΜ και Οικολόγους. Αυτά τα τρία κόμματα εμφανίζονται με δυναμική που μπορεί να κατατάξει ένα εξ αυτών ως τέταρτο κόμμα.
Εκπλήξεις
Ας δούμε όμως και το τι θα συνεπάγεται ως «έκπληξη» στις επερχόμενες Βουλευτικές. Οι εκπλήξεις συνήθως κινούνται σε δυο άξονες: Έκπληξη ως προς τα ποσοστά και έκπληξη ως προς την κατάταξη. Αν και τα δυο τις περισσότερες φορές είναι συνυφασμένα υπάρχουν περιπτώσεις όπου ενώ μεν το ποσοστό μπορεί να αποτελεί έκπληξη, η σειρά κατάταξης να μην αλλάξει.
Για παράδειγμα στην περίπτωση του ΔΗΚΟ, θα αποτελεί έκπληξη αν το ΔΗΚΟ εξασφαλίσει ποσοστά πέραν του 14,5% (δηλαδή του ποσοστού που έλαβε το 2016, 14,49%) την ώρα μάλιστα που είχε επιπρόσθετες αποχωρήσεις στελεχών του λίγο πριν τις εκλογές και ιδιαίτερα αν τα ποσοστά των δυο μεγάλων έχουν πτώση συγκριτικά με το 2016. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα μιλάμε μόνο για έκπληξη αλλά και για τον Νικητή των Εκλογών. Από την άλλη, έκπληξη θα είναι αν το ΔΗΚΟ λάβει ποσοστά μικρότερα του 11% ενώ αν δε αλλάξει και σειρά κατάταξης προς τα κάτω, πάει δηλαδή τέταρτο κόμμα, τότε θα μιλάμε για «πανωλεθρία».
Έκπληξη θα είναι επίσης αν το ΕΛΑΜ λάβει πέραν του 8%, όπως και στην περίπτωση των Οικολόγων αν λάβουν δηλαδή και αυτοί πέραν του 8% θα αποτελεί έκπληξη. Ακόμη έκπληξη θα είναι αν η Αλληλεγγύη λάβει πέραν του 4% ενώ αν η Θεολόγου λάβει πέραν του 5% επίσης θα είναι έκπληξη. Αν η ΔΗΠΑ λάβει πέραν του 6% θα είναι επίσης έκπληξη ενώ η ΕΔΕΚ για να θεωρηθεί έκπληξη θα πρέπει να λάβει πέραν του 9%.
Όλα βεβαίως θα φανούν την Κυριακή, και ποιος θα είναι πρώτος και ποιος δεύτερος και ποιος τέταρτος αλλά και κατά πόσο θα έχουμε εκπλήξεις...
