ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ
Οι πολίτες της Ελβετίας τις επόμενες μέρες θα κληθούν να ψηφίσουν σε τρία δημοψηφίσματα: για την απαγόρευση της ισλαμικής μπούργκας, τον νόμο για την ηλεκτρονική ταυτοποίηση προσώπων και την εμπορική συμφωνία με την Ινδονησία. Θα είναι μόλις η δεύτερη φορά τον τελευταίο μισό αιώνα που μια εμπορική συμφωνία θα τεθεί σε δημοψήφισμα. Τον Ιούνιο, θα ξανακάνουν δημοψήφισμα.
Αυτήν τη φορά οι Ελβετοί θα τοποθετηθούν για τα περιοριστικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση τους για την πανδημία. Κάθε αποτέλεσμα δεν είναι απλά σεβαστό, αλλά δεσμευτικό και τίθεται άμεσα σε εφαρμογή. Δημοψηφίσματα όμως δεν γίνονται μόνο στην Ελβετία, αλλά σε κάθε γωνιά του ελεύθερου κόσμου. Από την Ιρλανδία και τη Σκωτία μέχρι την Καταλονία και τη Νέα Ζηλανδία για πληθώρα θεμάτων (αυτονομία, ευθανασία, νομιμοποίηση κάνναβης και άλλα).
>>>>>>>>>>>>Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες απόψεις
Μέθοδος που εφαρμόζεται συχνά-πυκνά για θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος. Στην Κύπρο το δημοψήφισμα είναι ένα εργαλείο το οποίο χρησιμοποιείται (στη θεωρία) μόνο όταν πρόκειται να εξυπηρετήσει μικροκομματικές σκοπιμότητες, όπως για παράδειγμα η πρόταση Νουρή να τεθεί η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε δημοψήφισμα την ίδια μέρα με τις βουλευτικές εκλογές.
Πρόκειται για πρόταση-πυροτέχνημα που δεν έχει σχέση με δημοκρατικές διαδικασίες και… ευαισθησίες, αφού η κυβέρνηση θέλει οι πολίτες να τοποθετηθούν σε ένα κενό περιεχομένου ερώτημα του τύπου «ναι ή όχι στη μεταρρύθμιση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση;». Το νομοθετικό πλαίσιο (καλώς ή κακώς) ακόμα συζητείται στη Βουλή και κανείς (ούτε ο ίδιος ο Νουρής) δεν γνωρίζει το τελικό σχέδιο της μεταρρύθμισης. Δηλαδή, η κυβέρνηση θέλει οι πολίτες να ψηφίσουν «ναι ή όχι» για μια μεταρρύθμιση που δεν θα ξέρουν τι προνοεί και πώς θα εφαρμοστεί. Το γεγονός δε ότι η πρόταση Νουρή πέρασε από το Υπουργικό, αυτό είναι ακόμα ένα δείγμα του τρόπου με τον οποίο αυτή η κυβέρνηση χειρίζεται τα σοβαρά θέματα που απασχολούν τον τόπο. Επιπόλαια, πρόχειρα και βιαστικά.
Εάν όμως η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα θέλουν πραγματικά να ακούσουν τους πολίτες, ας ξεκινήσουν με δημοψήφισμα για το Κυπριακό. Αντί να συζητούν (και εν πολλοίς να συμφωνούν) μεταξύ τους οι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων για τα «σημεία τριβής» του κεντρικού κράτους σε περίπτωση λύσης, θα ήταν σοφότερο να ρωτήσουν απευθείας τον λαό. Τον ίδιο λαό που την πρώτη και τελευταία φορά που ρωτήθηκε για το μοντέλο λύσης του Κυπριακού απάντησε με τρόπο ξεκάθαρο, αλλά κάποιοι επιμένουν να ακολουθούν την πεπατημένη.
Με τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος θα είχε ξεκαθαρίσει εάν οι πολίτες αποδέχονται (ή όχι) την πρόταση Αναστασιάδη για αποκεντρωμένη ομοσπονδία, την εκ περιτροπής προεδρία, την πολιτική ισότητα (όπως την εξηγούν τα Ηνωμένα Έθνη ή όπως την εννοεί η τουρκική πλευρά), τις εγγυήσεις, την… διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και άλλα παρόμοια θέματα. Να εξηγήσουν στους πολίτες τι εννοούν και πώς οραματίζονται τη «νέα Κύπρο» και να ξεκαθαρίσουν οι «κόκκινες γραμμές» που έχουνε γίνει ροζ με τις συνεχείς υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς.
Αντί να ρωτούν τις ξένες πρεσβείες αν συμφωνούν ή διαφωνούν με διάφορες «ιδέες» τους, ας ρωτήσουν τον λαό. Τον κυρίαρχο λαό. Αυτούς που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις ευφάνταστες θεωρίες της πολιτικής νομενκλατούρας και θα ζήσουν με αυτές σε περίπτωση που εφαρμοστούν. Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να ρωτήσουν τους πολίτες σήμερα, παρά να φέρουν αύριο ενώπιόν τους ένα σχέδιο το οποίο θα απορρίψει ξανά η συντριπτική πλειοψηφία. Όχι επειδή «δεν θέλει λύση», αλλά ακριβώς επειδή θέλει μια λύση που θα του επιτρέπει να ζήσει με ασφάλεια στον τόπο του, θα διασφαλίζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και θα δημιουργεί συνθήκες για προκοπή και ευημερία.
Αντί λοιπόν να συζητούν και να αποφασίζουν μόνοι τους ή με τη βοήθεια του ξένου παράγοντα, ας ρωτήσουν τους πολίτες. Πολύ περισσότερο, ας ξεκαθαρίσουν ότι είναι ο ΛΑΟΣ που θα κληθεί να αποφασίσει για το περιεχόμενου του όποιου σχεδίου λύσης (αν και όταν έρθει) και όχι μια τεχνητή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μπορούν να το κάνουν έστω αυτό;
ΜΥΘΟΣ: Το δημοψήφισμα του 2004 κατέρριψε και τον μύθο ότι οι πολίτες αποφασίζουν για το Κυπριακό στις εκάστοτε εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές. Εκείνο το «ΟΧΙ» σε μια δημοκρατία θα ήταν σεβαστό και θα ήταν η βάση για μια στρατηγική που ξεπερνά φοβικά σύνδρομα και ξεπερασμένες αντιλήψεις. Αν κάποιοι έχουν απορίες, μπορούν να ξαναρωτήσουν τον λαό. Ιδού η Ρόδος…
ΝΙΚΟΛΑ ΣΑΡΚΟΖΙ: Στη Γαλλία ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί καταδικάστηκε πρωτοδίκως για διαφθορά σε τριετή φυλάκιση (εκ των οποίων τα δύο χρόνια με αναστολή), επειδή πρόσφερε σε φίλο του δικαστή θέση στο Πριγκιπάτο του Μονακό με αντάλλαγμα πληροφορίες για την εις βάρος του έρευνα για χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας. Εναντίον του πρώην προέδρου εκκρεμούν και άλλες κατηγορίες για εισφορά εκατομμυρίων ευρώ από τον Καντάφι, για υπέρβαση του προεκλογικού ορίου δαπανών και για άσκηση αθέμιτης επιρροής από την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε μια ρωσική εταιρεία. Στην Κύπρο μάς λένε ότι η δωροληψία πολιτειακών αξιωματούχων γίνεται για εξοικονόμηση δημόσιων πόρων. Και κανείς Εισαγγελέας δεν κρύβει το πρόσωπό του από ντροπή.
ΤΟ ΑΣΧΕΤΟ: Ένωσις
Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…
