Κατά τα άλλα θέλουμε και θεωρούμε πως «η υπόθεσή μας επείγει». Ε, δεν επείγει. Συνηθίσαμε να ζούμε καλά, συμβιβαστήκαμε με την κατοχή, και οι ΟΗΕδες βάζουν μέσο για να έρθουν να υπηρετήσουν στην Κύπρο, αφού ούτε κινδυνεύουν, ούτε έχουν να διαχειριστούν δράμα. Όλα μια χαρά. Έρχεται η Λουτ, γνωρίζει από κοντά το «δράμα» της Κύπρου και καταλαβαίνει ουσιαστικά πως δράμα… δεν υπάρχει.

ΓΡΑΦΕΙ Ο                                                                                                                                    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ                                                                                                Twitter: @tsangarisp

«Σε ό,τι αφορά το θέμα της καθόδου της Ειδικής Απεσταλμένης του ΓΓ του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, στην Κύπρο, η ίδια πηγή επεσήμανε πως ουσιαστικά δεν πρέπει να αναμένεται ότι η κ. Λουτ θα επισκεφθεί την Κύπρο τουλάχιστον τις αμέσως προσεχείς εβδομάδες. Οι λόγοι που η ίδια η κ. Λουτ έχει δώσει για αυτό, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, είναι οι εξελίξεις που προκύπτουν σε Αφγανιστάν και Αϊτή, σημειώνοντας πως ο ΓΓ του ΟΗΕ αυτή τη στιγμή έδωσε προτεραιότητα σε αυτά τα επείγοντα θέματα. Το δεδομένο είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πάει στη Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση των ΗΕ και θα έχει διμερή συνάντηση με τον ΓΓ του ΟΗΕ, είπε η αρμόδια πηγή στο ΚΥΠΕ». Αυτά σημειώνονταν σε τηλεγράφημα του ΚΥΠΕ 31 Αυγούστου 2021.

Η Τ. Χ. Λούτ λοιπόν δεν θα έρθει τελικά Κύπρο. Ο κόσμος έχει πιο κρίσιμα θέματα να διαχειριστεί απ’ ότι το κυπριακό, και λογικό είναι και ο ΟΗΕ να επικεντρώνεται σε αυτά αντί στο κυπριακό, το οποίο «ταλαιπωρεί» τα Ηνωμένα Έθνη, τα περισσότερα χρόνια απ’ ότι οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα ανά το παγκόσμιο. 

Στο Αφγανιστάν ξέρουμε τι συνέβη. Στη δε Αϊτή (όσοι δεν παρακολούθησαν τι έγινε) υπήρξε φονικός σεισμός με πέραν των 2,000 νεκρών, με πέραν των 12,000 τραυματιών, πέραν των 120,000 σπιτιών να καταστράφηκαν ή να έχουν εκτεταμένες ζημιές, να επηρεάστηκαν συνολικά γύρω στους 650,000 ανθρώπους, ενώ τώρα υπάρχει κίνδυνος για πέραν των 500,000 παιδιών, τα οποία λόγω του σεισμού δεν έχουν πρόσβαση σε καταφύγιο, καθαρό πόσιμο νερό και φαγητό με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να μολυνθούν από διάφορες ασθένειες. 

Μέσα σε πέντε γραμμές μπορεί να αντιληφθεί κάποιος γιατί λοιπόν η Αϊτή, ναι έχει προτεραιότητα, έναντι της Κύπρου. Διότι εκεί υπάρχει δράμα. Υπάρχει καταστροφή, κινδυνεύουν άνθρωποι, κινδυνεύουν παιδιά. Εκατοντάδες χιλιάδες. Όσος είναι ο συνολικός πληθυσμός της Κύπρου σχεδόν… 

Αν προσπαθήσετε, αν προσπαθήσουμε να περιγράψουμε το «γιατί η Λούτ ή ο ΟΗΕ πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην Κύπρο», δεν θα βρούμε να γράψουμε ούτε μισή γραμμή. Ποιο είναι το δράμα που ζούμε σήμερα στην Κύπρο; Βλέπετε κανένα δράμα; Υπάρχει καμιά καταστροφή; Υπάρχει κανένας που διαμαρτύρεται; Το δράμα συντελέστηκε το 1974 και 50 χρόνια μετά το δράμα δεν υφίσταται. 

Το μοναδικό δράμα που υπάρχει στο Κυπριακό είναι στα μυαλά τα δικά μας και των Τουρκοκυπρίων. Είναι στην προτροπή ότι να σε εγγυούνται η Άγκυρα και η Αθηνά είναι «λογικό και φυσιολογικό», είναι στην φιλοσοφία ότι «αν μείνει και λίγος τουρκικός στρατός δεν πειράζει», είναι στην άνω ποταμών προσέγγιση πως «οι πολίτες της Ενωμένης Κύπρου θα έχουν περιορισμούς στο πού θα αποκτήσουν περιουσία, στο πού θα εργάζονται, στο πού θα διαμένουν, στο πού θα ασκούν τα εκλογικά τους δικαιώματα». Το δράμα είναι να θεωρούμε το Ομοσπονδιακό Σύστημα ως όχημα υποχρεωτικής εξίσωσης για ‘όλα μισά – μισά’ βάσει της Θρησκείας και της Εθνοτικής σου καταγωγής. 

Κατά τα άλλα θέλουμε και θεωρούμε πως «η υπόθεσή μας επείγει». Ε, δεν επείγει. Συνηθίσαμε να ζούμε καλά, συμβιβαστήκαμε με την κατοχή, και οι ΟΗΕδες βάζουν μέσο για να έρθουν να υπηρετήσουν στην Κύπρο, αφού ούτε κινδυνεύουν, ούτε έχουν να διαχειριστούν δράμα. Όλα μια χαρά. Έρχεται η Λουτ, γνωρίζει από κοντά το «δράμα» της Κύπρου και καταλαβαίνει ουσιαστικά πως δράμα… δεν υπάρχει. 

Το κυπριακό στην απουσία δράματος μετατράπηκε σε ένα αμιγώς πολιτικό πρόβλημα, το οποίο παραμένει άλυτο εδώ και πέντε δεκαετίες σχεδόν (ή έξι σχεδόν δεκαετίες αν το μετρήσετε από το 1963) και όλα καλά. Υπάρχει λόγος να βιάζεται κάποιος και μάλιστα αυτοί που διαμεσολαβούν για να βοηθήσουν στην επίλυσή του; 

Το δράμα μας λοιπόν στο κυπριακό είναι πως δεν υπάρχει δράμα…