Είναι ενοχλητικό κάθε χρόνο, όταν κοντεύουν οι μέρες της επετείου, να ανθούν διάφορα «προοδευτικά» μπουμπούκια που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία στα μέτρα τους. Με τη γραφίδα τους ή τα πληκτρολόγια τους, από την άνεση του καναπέ ή πίνοντας φρέντο καπουτσίνο, θέλουν να μάθουν όλους τους υπόλοιπους, τους αγράμματους και τους ανιστόρητους, ότι η ιστορία του 1821 δεν ήταν τόσο αμόλυντη και τόσο ιερή, όπως μάθαμε στα σχολικά κιτάπια ή όπως λέει το εθνικό μας αφήγημα.

Απομονώνοντας ή υπερμεγεθύνοντας κατά το δοκούν συγκεκριμένα γεγονότα, αποσπασμένα από το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, επιχειρούν να απονοηματοδοτήσουν το «ξεσηκωμό του Γένους», να μολύνουν την ιερό σκοπό του αγώνα και υποσκάψουν το συλλογικό εθνικό φρόνημα, επειδή στη δική του στενομυαλιά θεωρείται «εθνικιστικό» ή επειδή «βλάπτει το καλό κλίμα» ή ακόμα, επειδή «εκαμάμεν τζιαι εμείς πολλά». Απ’ όλες τις μέρες του χρόνου, διαλέγουν αυτές τις μέρες για να διαφημίσουν τον ερμαφρόδιτο πατριωτισμό τους, την ιστορική τους αγνωσία και εν τέλει, την τρικυμία του εγκεφάλου τους.

Δεν αναφέρομαι ασφαλώς σε όσους καλοπροαίρετα, με προσπάθεια εργώδη, επιχειρούν να φωτίσουν και να εξηγήσουν συμπεριφορές, πρόσωπα και καταστάσεις. Ιδιαίτερα την ιστορία του Εικοσιένα που είναι μια απέραντη έκταση και κάθε σπιθαμή φυλάσσει βαθιά μέσα της ποταμούς αίματος και δακρύων.

Αναφέρομαι στους «ανακαινιστές», που πολύ εύκολα και πολύ βολικά, επικρίνουν τον συμβολισμό της 25 ης Μαρτίου ως τη μέρα έναρξης της Επανάστασης, το Κρυφό Σχολειό, την άλωση της Τριπολιτσάς, το ρόλο του Κλήρου, ακόμα και την αθυροστομία του Καραϊσκάκη, κάνοντας ασκήσεις εγκεφάλου μέσα από το δικό τους ιδεοληπτικό, πολιτικό ή θρησκευτικό, φακό.

Πέρα όμως από την επίδειξη της αμορφωσιάς τους, η μονόπλευρη παρουσίαση γεγονότων και η παραμόρφωση της ιστορίας έχει αφετηρία και κατάληξη την εξυπηρέτηση ευτελών μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ισχύει (και) για την περίπτωση τους, αυτό που έγραψε ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος: «… Θολώνουν την αλήθεια και βλάπτουν την πατρίδα εκείνοι που, αποσιωπώντας είτε ανομήματα είτε κατορθώματα και συνθλίβοντας πρόσωπα και πράξεις κάτω από την καλύπτρα μιας μονόπλευρη έρευνας, επιχειρούν να δώσουν στα γεγονότα του παρελθόντος ερμηνείες, που προσαρμόζονται σε αμφισβητήσιμες πολιτικές επιδιώξεις του παρόντος» (απόσπασμα από το κείμενο «Το Εικοσιένα, η Κιβωτός

του Νέου Ελληνισμού» που συμπεριλαμβάνεται στο συλλογικό έργο «25 Μαρτίου»).

Ειδικά για το Εικοσιένα έχουν γραφτεί τόμοι επί τόμων από ξένους συγγραφείς (να μην μιλήσουμε για το ελληνικό χώρο) και υπάρχει ανεξάντλητο υλικό για όσους επιθυμούν να μάθουν δύο πράγματα παραπάνω. Για την αρχαιοελληνική επίδραση, τις αποτυχημένες προ-επαναστάσεις, το ρόλο των ψευδοπροφητείων, της Εκκλησίας, της Κύπρου, την τρέλα των επαναστατών, το έπος του Μεσολογγίου και πολλά άλλα. Όλα αυτά τα συνόψισε ο ιστορικός Σαράντος Καργάκος γράφοντας ότι, «η ελληνική επανάσταση ήταν δικοτυλήδονη. Είχε καταβολές χριστιανικές και αρχαιοελληνικές, χωρίς να αποκλείω τις μεταξύ τους τριβές. Οι διάφορες άλλες επιρροές, μεγάλες ή μικρές, έπαιξαν τον ρόλο του

νερού ή του λιπάσματος για να βλαστήσει αυτός ο διπλός βολβός που έδωσε το άνθος της ελευθερίας».

Το Εικοσιένα ήταν η σκυτάλη που παρέλαβαν οι Έλληνες από τους πολιορκημένους της Κωνσταντινούπολης και παρέδωσαν στους αγωνιστές του ’55. Ήταν η συνέχιση του αγώνα για Ελευθερία. Και αν πρέπει να σταθούμε σε ένα μεμονωμένο γεγονός για να εξηγήσουμε τη σημασία της επανάστασης, ας κάνουμε σταθμό στο Μεσολόγγι που «ενίκησε με μια συγκλονιστική ήττα», «έπεσε στη γη και ανέβηκε στον ουρανό» και «ανέτρεψε τη φυσική τάξη των πραγμάτων» -αυτό δηλαδή που σήμερα ψευδώς αποκαλούμε «ρεαλισμό».

Κυρίως όμως ας θυμόμαστε ότι την ιστορία του Εικοσιένα την έγραψαν άνθρωποι απλοί, αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες, έμποροι, παπάδες, κλεφταρματολοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Και την έγραψαν με ανεξίτηλο μελάνι στις ψυχές των ανθρώπων.

Ι. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «…τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι (…) Είμαστε εις το ‘εμείς’ και όχι εις το ‘εγώ’»

Ι. ΜΑΓΕΡ: «Δεν είναι καιρός να εξετάζεται ποιος είναι Φρεντζεζολάτρης(Γαλλόφιλος) και ποιος Αγγλεζολάτρης. Αλλ’ είναι ώρα να σώσωμεν την πατρίδα»

(λόγια του Ελβετού φιλέλληνα Ιωάννη-Ιάκωβου Μάγερ που έπεσε, μαζί με την οικογένεια του, στην Έξοδο του Μεσολογγίου).

Το άσχετο: 2021

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…