Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

«Εμπόλεμη κατάσταση»

«Εμπόλεμη κατάσταση»

Ειδικά αφιερωμένο σε εσένα και εμένα. Ειδικά αφιερωμένο στον καθένα και στην καθεμιά

Ξυπνώ κάθε πρωί με την ψυχή στο στόμα και ξεκινώ τη μάχη. Όχι δεν βγαίνω πρωινή αναφορά. Για την ώρα τουλάχιστον απλώς μετρώ νυσταγμένα κεφάλια. Συνήθως δεν λείπει κανείς. Πιστοί όλοι στη μάχη για την μαγευτική καθημερινότητα.

Εννοείται πως έχω καθιερώσει την παραλλαγή ως καθημερινό ντύσιμο. Ευελπιστώ πως ίσως «παραλλαγμένη» -γιατί την μετάλλαξη δεν την γλίτωσα, παράπλευρη απώλεια βλέπετε της  εποχής της ακτινοβολίας- καταφέρω να γλιτώσω από κανένα ξαφνικό και μη αναμενόμενο εχθρό και περάσω απαρατήρητη.

Εννοείται πως η παραλλαγή διαφέρει ενίοτε ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο κυκλοφορώ. Ντύνομαι με άλλα λόγια όπως όλοι οι υπόλοιποι. Γυαλιστερά και πλαστικά και ψεύτικα. Δεν φορώ κάτι που δεν αναμένεται ή θα τραβήξει την προσοχή με τον όποιο τρόπο, κάτι που θα φωνάξει πως διαφέρω, κάτι που θα δείξει πως υπάρχει πιθανότητα να σκέφτομαι, να νιώθω, να υπάρχω. Αλλιώτικα την έβαψα. Γίνομαι ένα με το πλήθος. Με τη μάζα. Και ξεκινώ τον πόλεμο:

Μάχη Πρώτη: Με τον χρόνο. Συνήθως την χάνω. Όσο νωρίς και αν βάλω το ξυπνητήρι. Πάντα κάτι θα προκύψει που θα με βγάλει από το μέχρι και τελευταίου δευτερολέπτου καταγραμμένο πρόγραμμα. Ένας καφές που θα χυθεί τελευταία στιγμή. Το μπλουζάκι που έχει κάπου κρυφτεί. Το σάντουιτς που πρέπει εκτάκτως να ετοιμαστεί. Το έξτρα μάθημα, το βιβλίο του οποίου αρνείται να φανερωθεί. Και μετά…  Ένα ξαφνικό μποτιλιάρισμά. Ένα απρόβλεπτο κόκκινο φανάρι. Ένας ακόμη κλειστός δρόμος από οδικά έργα. Ένα τρακάρισμα από απροσεξία ή βιασύνη ή έλλειψη  σεβασμού ή απλώς έλλειψη εγρήγορσης λόγω πρωινού ξυπνήματος.

Μάχη Δεύτερη: Με τους υπόλοιπους οδηγούς στον δρόμο. Με τους υπόλοιπους χρήστες με άλλα λόγια της ζούγκλας της ασφάλτου. Κάποιες φορές στη μάχη αυτή την αδυσώπητη κερδίζω. Κάποιες χάνω. Ανάλογα με το αν προλάβω να βγω από τη διασταύρωση πριν με πατήσει, με βρίσει, με μουντζώσει ο οδηγός του πίσω, του μπροστά, του απέναντι αυτοκινήτου. Η μάχη αυτή είναι σκληρή, αιματηρή και εννοείται μέχρι τελικής πτώσης. Και δεν συμπεριλαμβάνω καν στην εξίσωση τον τροχαίο χάροντα που αν σε εντοπίσει να τρέχεις, ειδικά υπό την επήρεια αλκοόλης, και χωρίς την ζώνη ασφαλείας, δεν θα σου δώσει απλώς ένα τσουχτερό εξώδικο, συνοδευόμενο από βαθμούς ποινής. 

Μάχη Τρίτη: Στον εργασιακό χώρο. Εκεί που φτάνεις καταϊδρωμένος και ανακουφισμένος, αν πρόλαβες. Ή καταϊδρωμένος και αγχωμένος αν δεν πρόλαβες, που είναι και το σύνηθες. Εννοείται πως εκεί, στον εργασιακό χώρο, το απρόβλεπτο θα σε βγάλει από όσα προσεκτικά σχεδίασες και οργάνωσες. Σχεδόν πάντα θα προκύψει μια καινούρια προτεραιότητα, μια έκτακτη ανάγκη, μια κρίση που πρέπει να τύχει διαχείρισης, μια ξαφνική ασθένεια ενός συναδέλφου, μια απρόσμενη επιθεώρηση. Ωραία. Με τα χρόνια και τις συχνές μαχητικές ασκήσεις η επιχειρησιακή σου ικανότητα είναι πλέον σε καλά επίπεδα. Έλα όμως που πρέπει να αντιμετωπίσεις και φίλια πυρά; Τον ανταγωνιστή στην επικείμενη προαγωγή, στο πολυαναμενόμενο μπόνους, στην διεκδίκηση της καλύτερης χρονικά τοποθετημένης άδειας ή του καινούριου γραφείου, ή του συνεδρίου που έρχεται… 

Και εννοείται πως στην Τέταρτη Μάχη, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Γιατί έχεις πια καταρρακωθεί, πιθανόν τραυματιστεί, έφτασες σίγουρα στα όρια των αντοχών σου, μπλόκαρε χωρίς αμφιβολία το μυαλό σου, η αδρεναλίνη σου έχει υποχρεωτικά πέσει και έχει φτάσει στα ύψη ο εκνευρισμός σου. Έλα όμως που η τέταρτη μάχη είναι και η σημαντικότερη! Πρέπει να αποδείξεις στο πεδίο της αγάπης πως έχεις ακόμη υπομονή και αποθέματα συναισθηματικά να επενδύσεις. Στο καταφύγιό σου στο οποίο θα έπρεπε να είσαι σε θέση να χαλαρώνεις και όχι να ανταλλάζεις εκ νέου πυρά με τον/την σύντροφό σου, τον έφηβο γιο σου, το στερνοπούλι που προέκυψε στο τυχαίο, την πεθερά που πάντα υπάρχει κάτι που δεν της αρέσει, τη μαμά που με την αρτηριοσκλήρωση της να κτυπά χρόνια τώρα κόκκινο, πάντα σου λέει τις ίδιες ιστορίες, τον σκύλο που πάλι έκανε ζημιά… και να κτυπά και το τηλέφωνο -τέτοιες ώρες είναι πάντα για κακό-!

Την διεξέρχεσαι πάραυτα και την τέταρτη μάχη με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Και έρχεται η ώρα για την Πέμπτη Μάχη. Την καθοριστικότερη: Στον καναπέ, σε οριζόντια πάντα θέση, αφού ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου προκύψει η αδέσποτη σφαίρα. Μπροστά από την T.V., αντιλαμβάνεσαι πως αυτό που περνάς εσύ είναι μια τόση δα αμυχή μπροστά στις πληγές του κόσμου. Την τρομοκρατία, τον πραγματικό πόλεμο, την πυρηνική απειλή, την φτώχια, την πορνεία, τα ναρκωτικά, τις ασθένειες. Αν σου έχουν απομείνει οι όποιες δυνάμεις κλαις με μαύρο δάκρυ και μουντζώνεσαι για την έλλειψη θάρρους και κουράγιου. Ακούς εκεί να πνίγεσαι σε ένα ποτήρι νερό! Ντροπή σου. Τόσες πληγές ο πλανήτης, ο κόσμος να καταρρέει, οι ευάλωτοι να καταποντίζονται και εσύ να μεμψιμοιρείς και να γκρινιάζεις πως δήθεν δεν αντέχεις άλλο. Ναι, η Πέμπτη Μάχη είναι και η πιο δύσκολη, γιατί την κάνεις με τον εαυτό σου, και σε εκείνον δεν μπορείς να κρυφτείς. Σε ξέρει και τον ξέρεις καλά. Τώρα αν δεν έχεις φτάσει στα απαραίτητα επίπεδα αυτογνωσίας, τι να πω, απλώς δεν έχεις καμία απολύτως ελπίδα!

Ευτυχώς αμέσως μετά ξεκινούν οι πολιτικές εκπομπές. Έχουμε και εκλογές ναι! Πάντα έχουμε εκλογές! Προεδρικές, βουλευτικές, ευρωεκλογές, τοπικές, εσωκομματικές, στο σύλλογο, στην ένωση, στο σωματείο. Είπαμε Δημοκρατία παντού! Μια καινούρια( Έκτη Μάχη αν δεν έχασα το μέτρημα) μάχη, χωρίς πραγματικές απώλειες, «πολιτισμένη», με ανόσια κτυπήματα κάτω από τη μέση μεν, που δεν πονάνε πραγματικά δε,  γιατί και αναμενόμενα είναι και αποδεκτά μιας και όλοι κρύβουν σκελετούς στην ντουλάπα. Χαλαρώνω επιτέλους. Κάθομαι πιο αναπαυτικά και αποστασιοποιημένα από τις δικές μου μάχες, γίνομαι οπαδός:  ζητωκραυγάζω, γιουχαΐζω, προβληματίζομαι ποιον/ποια θα ψηφίσω, αν θα ψηφίσω. Και ξαφνικά μουντζώνομαι ξανά. Hello, σε αφορά, φωνάζω στον εαυτό μου. Γι΄αυτό κάτσε καλά, συγκεντρώσου, κράτα σημειώσεις και αποφάσισε σωστά. Ο πόλεμος καλά κρατεί…

Υπογραφή

Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Δεν μπαίνω στην Έβδομη Μάχη. Όχι πια. Δεν την μπορώ. Την απεχθάνομαι. Η μάχη των ΜΚΔ, με πληγώνει και έχω ήδη εξουθενωθεί. Βρώμικη. Πολύ. Με εμπάθεια. Κακία. Λάσπη. Χωρίς ίχνος σεβασμού. Ούτε σε άτομα, ούτε σε θεσμούς. Χωρίς σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας. Χωρίς σεβασμό στο δικαίωμα του πιθανού θύματος. Δικάζουμε και καταδικάζουμε χωρίς στοιχεία. Και να τα like σωρηδόν. Να τα σχόλια τα επιπόλαια που μπορούν να ισοπεδώσουν ζωές και καριέρες. Να η εμπειρογνωμοσύνη του κάθε αδαή. Και ιδού το μεγαλείο της υπέρτατης χειραγώγησης, μιας και οι αμυντικές γραμμές έχουν καταρρεύσει και τα όποια κάστρα έχουν πέσει. Μα  αφού το έγραψαν στα ΜΚΔ, λένε, και το εννοούν!

 

Home