Δεν μπορούν να υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα: Είτε τελικά η πλειοψηφία των πιο πάνω δεν στηρίζουν Αβέρωφ Νεοφύτου, είτε απλώς δεν τους ενδιαφέρει και κοιτάζουν την επόμενη μέρα για το πώς θα διατηρηθούν οι ίδιοι εν ζωή πολιτικά, είτε απλώς το επιτελείο του Αβέρωφ είναι άσχετο. Είτε συνδυασμός ή/και όλα εκ των τριών.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Twitter: @tsangarisp
Δεν πρόκειται για μια ή δυο μετρήσεις.
Και η μέχρι τώρα καταγεγραμμένη τάση είναι πάνω κάτω η ίδια. Η διαφορά μεταξύ του πρώτου (Νίκου Χριστοδουλίδη) και του δεύτερου (Αβέρωφ Νεοφύτου) κυμαίνεται από 17 έως 25 μονάδες και από 20 έως 28 μονάδες μεταξύ του πρώτου και του τρίτου (Αντρέα Μαυρογιάννη).
Η πολιτική λογική λέει πως οι μετρήσεις που θα είναι πιο κοντά στο πραγματικό κλίμα θα είναι αυτές που θα διεξαχθούν αφού όλα τα κομμάτια του παζλ μπουν στη θέση τους, δηλαδή αφού πλέον κλειδώσουν όλα τα κόμματα τον υποψήφιο τους.
Και επειδή μόλις τις προάλλες αποφάσισε η ΕΔΕΚ και επίσημα την στήριξη του Νίκου Χριστοδουλίδη, και επειδή εκκρεμούν οι αποφάσεις άλλων δυο κομμάτων (ΔΗΠΑ, Οικολόγων), ο χρονικός ορίζοντας, ο οποίος θα μας δείξει την τάση προ της τελικής ευθείας εκτιμάται ο ερχόμενος Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, χωρίς να εννοείται ότι θα αλλάξει το κλίμα ή ότι δεν θα αλλάξει το κλίμα.
Οι δημοσκοπήσεις είναι εκεί για να ανατρέπονται, αλλά οι ανατροπές γίνονται όταν η διαφορά που εμφανίζεται δεν είναι της τάξεως αυτής που καταγράφεται μέχρι τώρα.
Η ουσία είναι πως οι μετρήσεις, μέχρι στιγμής, θέλουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη να ρεζιλεύει ένα ολόκληρο κόμμα, τον ΔΗΣΥ, και μια ολόκληρη Κυβέρνηση, αφήνοντας τους πίσω 17 έως και 25 ολόκληρες μονάδες. Ή να το θέσω πολιτικά ορθότερα: Ένα Κόμμα, μια Κυβέρνηση επιτρέπουν στο Νίκο να τους ρεζιλεύει μέσα από τα ποσοστά του αλλά κυρίως μέσα από τα δικά τους ποσοστά που συγκεντρώνουν μέχρι στιγμής.
Και είναι για να διερωτάται κανείς. Πώς ένας ολόκληρος κομματικός μηχανισμός, πώς 17 Βουλευτές, 2 Ευρωβουλευτές, πώς η Προεδρία της Βουλής, πώς η Προεδρία της Δημοκρατίας, πώς οι 15 και τόσοι Υπουργοί και Υφυπουργοί, δεν καταφέρνουν να πείσουν μέχρι στιγμής για τον δικό τους υποψήφιο, τον Αβέρωφ Νεοφύτου.
Δεν μπορούν να υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα: Είτε τελικά η πλειοψηφία των πιο πάνω δεν στηρίζουν την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου, είτε απλώς δεν τους ενδιαφέρει και κοιτάζουν την επόμενη μέρα για το πώς θα διατηρηθούν οι ίδιοι εν ζωή πολιτικά, είτε απλώς το επιτελείο του Αβέρωφ Νεοφύτου είναι άσχετο.
Δεν βάζω στην εξίσωση και το ενδεχόμενο ‘ο υποψήφιος να μην είναι καλός’, διότι απλούστατα, ο συγκεκριμένος υποψήφιος ήταν Πρόεδρος της Παράταξης 10 χρόνια και αν δεν ήταν καλός όφειλαν να τον άλλαζαν ή έστω όφειλαν να μην τον όριζαν ως υποψήφιο για τις Προεδρικές.
Συνεπώς, ένα εκ των τριών ή συνδυασμός αυτών είναι η μόνη πολιτική εξήγηση για αυτή την μέχρι στιγμής καταγεγραμμένη επίδοση του υποψηφίου του ΔΗΣΥ.
Και οι εκλογές είναι σε 6 μήνες. Τα περιθώρια στενεύουν και αν δεν το πάρουν χαμπάρι στα δώματα του ΔΗΣΥ και της Κυβέρνησης, θα τρέχουν και δεν θα προλαβαίνουν…
