Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Παραμονές της νέας δεκαετίας ακούσαμε για πρώτη φορά τη λέξη «κορωνοϊός» και δεν τρομάξαμε. Η Κίνα ήταν μακριά, ο κίνδυνος ήταν ακόμα πιο μακριά. Στις 11 Ιανουαρίου καταγράφηκε ο πρώτος επιβεβαιωμένος θάνατος από τον ιό. Ούτε τότε τρομάξαμε. Οι εικόνες στις οθόνες μας, με την καραντίνα εκατομμυρίων ανθρώπων και τα πρωτοφανή μέτρα στην κινεζική ενδοχώρα, έμοιαζαν περισσότερο με αμερικάνικη ταινία περασμένων δεκαετιών, παρά με έναν υπαρκτό κίνδυνο που μπορούσε να απειλήσει τον τρόπο ζωής μας. Ήταν, όμως, θέμα χρόνου να ταξιδέψει ο ιός. Όπως ταξίδεψε στην Ευρώπη ο «Μαύρος Θάνατος» με τον δρόμο του μεταξιού, η καταστροφική πανώλη που θέρισε εκατομμύρια ανθρώπους τον 14ο αιώνα.  

Σήμερα, που ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ήταν θέμα ημερών να φτάσει ο θανατηφόρος ιός σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ακόμα και στο κέντρο της γης, στην επιούσια γη ημών. Έφτασε, τρεις μήνες μετά, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Μέσα σε ένα νοσοκομείο, από έναν επαγγελματία υγείας. Βρεθήκαμε στο «σημείο μηδέν» και χρειαστήκαμε μερικές ώρες να μεταβούμε από την μακάρια ηρεμία στον «κόκκινο συναγερμό». 

Είχαμε καταρχήν τον τέλειο «ένοχο». Τον γιατρό που, όπως έγραψε ένα σοβαρό μέσο ενημέρωσης και όχι ένας ηλίθιος του Facebook, έθεσε «με την ανεύθυνη στάση του σε σοβαρό κίνδυνο και τους ασθενείς και τους συναδέλφους του και όσους ήρθαν σε επαφή μαζί του μέχρι που ‘καταδέχθηκε’ να ενημερώσει για τα συμπτώματα που παρουσίαζε». Όταν αποδείχθηκε ότι μιλούσαμε για έναν ευσυνείδητο επαγγελματία, ήταν αργά. Ο ιός της βλακείας είχε ήδη εξαπλωθεί και είχαμε πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούμε. Να αδειάσουμε τα ράφια από τα σούπερ – μάρκετ, να  μπλοκάρουμε τις γραμμές στο 1420 ρωτώντας για τα κουπέπια και τα μέσπηλα και να συνεχίσουμε την αναζήτηση της «επιστημονικής τεκμηρίωσης» για τα (προσωρινά) κλειστά οδοφράγματα. 

Το παράθυρο του χρόνου όμως είχε κλείσει. Μας είχε τελειώσει και ο τελευταίος κόκκος άμμου στους τρεις μήνες προθεσμία που είχαμε για να προετοιμαστούμε, μια υπερ-πολυτέλεια στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Τώρα… ήταν η ώρα της μάχης. Τα ψέματα τέλειωσαν με την ανακοίνωση των πρώτων μέτρων από το Υπουργικό την περασμένη Τρίτη: κλείσιμο σχολείων, λουκέτο σε θαλάμους νοσοκομείων, απαγόρευση συναθροίσεων, περιορισμοί για επιβάτες πτήσεων και λοιπά. Το κέρφιου, ως μια πρώτη ασπίδα απέναντι στον ιό. Μια οργανωμένη προσπάθεια να περιορίσουμε στον βαθμό που μπορούμε τη μετάδοση της ασθένειας. Μια δοκιμασία για τις αντοχές της δημοκρατίας και της ατομικής υπευθυνότητας. Ακραία μέτρα, πάλι όμως χωρίς «επιστημονική τεκμηρίωση». 

Πέντε μέρες μετά, λέμε «ευτυχώς». Ευτυχώς που λάβαμε, έστω και με υποτυπώδη οργάνωση και κακό σχεδιασμό, κάποια μέτρα. Ευτυχώς, που δεν γίναμε Ιταλία. Ευτυχώς, που δεν θα γίνουμε Αγγλία. Ευτυχώς, που  δεν πιστέψαμε την έρευνα που παρουσίασε ένα άλλο σοβαρό μέσο ενημέρωσης στις 4 Μαρτίου, και όχι ένας ηλίθιος του Facebook, ότι είναι «στατιστικώς ακίνδυνος ο κορωνοϊός για Κύπρο». Το έγραφε αυτό για να μας εξηγήσει ότι «τα μονομερή μέτρα με το προσωρινό κλείσιμο τεσσάρων οδοφραγμάτων αποδεικνύεται ότι λήφθησαν χωρίς στοιχειώδη μελέτη αξιολόγησης κινδύνου»! 

Κινδυνεύαμε να μετατραπούμε σε Ουχάν της Ευρώπης, αλλά κάποιοι σήκωναν μπαϊράκι επειδή ο Αναστασιάδης πήρε την απόφαση για τα οδοφράγματα «χωρίς ανάλυση και εκτίμηση κινδύνου». Χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση. 

Το σοβαρό λάθος που έκανε η κυβέρνηση ήταν που δεν έκλεισε όλα τα οδοφράγματα. Όλα! Αν είχε ελαφρυντικό τις προηγούμενες μέρες, τώρα δεν έχει κανένα. Εκτός και αν υπάρχει καμιά άλλη έρευνα που να μας βεβαιώνει ότι στα κατεχόμενα γίνονται όλοι οι απαιτούμενοι έλεγχοι με την ίδια σοβαρότητα που γίνονται στην Τουρκία των σχεδόν μηδενικών κρουσμάτων. Δεν χρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση, μια στατιστική έρευνα θα ήταν αρκετή. Γιατί για τον κορωνοϊό κάποια στιγμή θα βρεθεί εμβόλιο, για τον ιό της βλακείας ΟΧΙ.

Εάν η κυβέρνηση περίμενε «επιστημονική τεκμηρίωση» για να κλείσει οδοφράγματα ή για να βγάλει διατάγματα, τότε δεν θα μας χωρούσαν όλα τα νοσοκομεία της Κύπρου. Θα γινόμασταν Ιταλία. Να μην πούμε Τουρκία και θυμώσουν οι Γιουνάιτ… 

Υστερόγραφο: Κλείναμε την περασμένη εβδομάδα γράφοντας σαρκαστικά ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ «συμπεριφέρεται ως γραφείο Τύπου του Ακιντζί» και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει το επιβεβαίωσε. Δεν χρειάζεται «επιστημονική τεκμηρίωση» για να το καταλάβουμε, οι συμπτώσεις είναι πολλές, μας αρκεί η στατιστική. 

Υστερόγραφο (2): Η πραγματική οικονομία χρειάζεται υποστήριξη. Όχι μόνο από το κράτος, αλλά και από το τραπεζικό σύστημα. Με μέτρο, αλλά έμπρακτα. Τέτοιες ώρες όλοι κρινόμαστε.  

Απορία: Πότε θα κάνουν καταγγελία εναντίον του ψευδοκράτους οι ευρωβουλευτές Νιαζί – Γεωργίου για την «μονομερή» απόφαση να κλείσει οδοφράγματα; 

Τάδε έφη: «Ξέρω ότι η πίστη αρχίζει, συχνά, εκεί που τελειώνει η επιστήμη. Όμως η πίστη που χρειαζόμαστε τώρα είναι ότι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Αρκεί όλοι να ακολουθήσουμε συντεταγμένα τις οδηγίες των γιατρών και των ειδικών.» (Κων/νος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδας, 11 Μαρτίου 2020).

Το άσχετο: Εγκεφαλίτιδα  

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή