Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Η Βενεζουέλα και η παραπληροφόρηση που «σκοτώνει»

Η Βενεζουέλα και η παραπληροφόρηση που «σκοτώνει»

Thumbnail

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όπως και το διαδίκτυο έχουν ρόλο διαφώτισης αλλά και ρόλο προπαγάνδας σε κάποιες άλλες περιστάσεις.

Κάπως έτσι δημιουργείται η παραπληροφόρηση εντός της κοινωνίας, η οποία λόγω αδράνειας, αδιαφορίας και έλλειψης χρόνου πιστεύει όσα εμείς, οι λειτουργοί των ΜΜΕ της σερβίρουμε.

Το τελευταίο διάστημα με αφορμή την όξυνση της κρίσης στην Βενεζουέλα, ορισμένα ΜΜΕ παρουσιάζουν τα γεγονότα από την οπτική των ΗΠΑ και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, προωθώντας μία εικόνα καταστροφής,ενώ παρουσιάζουν τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, ως δικτάτορα.

Πόσο αληθής είναι όμως αυτή η οπτική;

Υπάρχει πράγματι ένας δικτάτορας και ένας σωτήρας στην περίπτωση της Βενεζουέλας;

Υπάρχει όντως ανθρωπιστική κρίση και έλλειψη Δημοκρατίας στην Βενεζουέλα ή μήπως κάποιοι χρησιμοποιούν ως πρόφαση όσα αναφέρουν σε ένα παιχνίδι συμφερόντων μπροστά στον πλούτο από «μαύρο χρυσό» που διαθέτει σε αφθονία η χώρα;

Η ιστορία πάει πολύ πίσω, όταν ο πρώην πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, άρχισε να αντιστέκεται στις πιέσεις των ΗΠΑ οι οποίες επιδιώκουν να ιδιωτικοποιήσουν την κρατική εταιρεία πετρελαίου PDVSA προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος στις πολυεθνικές εταιρείες, με τις οποίες οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στη Δύση διατηρούν συμφέροντα. 

Επιπλέον, ο αυτοανακυρηχθής πρόεδρος, υποκινούμενος από τις ΗΠΑ, Χουάν Γκουαϊδό, σύμφωνα και με δημοσιεύματα των Reuters και Bloomberg, έθεσε ως άμεσο στόχο τον έλεγχο της Citgo Petroleum, βασικής εταιρείας διύλισης πετρελαίου της Βενεζουέλας, με έδρα στις ΗΠΑ, η οποία ανήκει στην κρατική εταιρεία πετρελαίου PDVSA.

Επίσης, όπως αναφέρει το Reuters, ο Γκουαϊδό βρίσκεται σε διαδικασία να υποβάλει αίτηση για χρηματοδότηση από το ΔΝΤ, ώστε να χρηματοδοτήσει την μεταβατική του κυβέρνηση και να κινηθεί προς τα συμφέροντα του Λευκού Οίκου και της Ευρώπης.

Να σημειώσουμε πως ο Ούγκο Τσάβες, απέκλεισε εντελώς  οποιεσδήποτε σχέσεις με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, οργανισμούς που για χρόνια βρίσκονται υπό την επιρροή των ΗΠΑ και των Δυτικών χωρών, εξού και η διαχρονική οικονομική καταπίεση σε βάρος κρατών της Λατινικής Αμερικής όπως η Κούβα.

Τον ίδιο δρόμο με τον Τσάβες συνεχίζει να χαράζει και ο Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος είναι ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, τόσο το 2013, όσο και το 2018, κάτι που προφανώς δεν αφήνει ικανοποιημένες τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Είναι επίσης παράδοξο όταν ηγέτες της ΕΕ, όπως ο Εμανουέλ Μακρόν, κάνουν λόγο για έξαρση της βίας στη Βενεζουέλα από τις αστυνομικές αρχές, όταν εδώ και 11 εβδομάδες η Γαλλική Αστυνομία έχει πατήσει «κόκκινο» όσον αφορά τη βία κατά των διαδηλωτών των «Κίτρινων Γιλέκων». 

Μία Γαλλία που για χρόνια οπλίζει αντάρτες στη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα τα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα και τις προσφυγικές ροές που προκάλεσαν οι πολιτικές αυτές.

Είναι επίσης παράδοξο, όταν οι ηγέτες της Δημοκρατικής Δύσης, κάνουν λόγο για έλλειψη Δημοκρατίας στη Βενεζουέλα και ταυτόχρονα ζητούν πρόωρες εκλογές ή παραίτηση της Κυβέρνησης, υπό την απειλή πως θα αναγνωρίσουν τον Γκουαϊδό ως πρόεδρο, επεμβαίνοντας έτσι στην Δημοκρατίας της χώρας.

Ζητούν πρόωρες εκλογές ή να παραιτηθεί ο Μαδούρο, την ίδια ώρα που κανείς δεν ζητά εκλογές στην Σαουδική Αραβία, όπου καθημερινά καταπατώνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα,εντός αλλά και εκτός της χώρας -βλέπε Τζαμάλ Κασόγκι-, παρά μόνο κάποιες «επιδερμικές» ανακοινώσεις.

Κανείς δεν ζητά πρόωρες εκλογές και δεν απειλεί να επέμβει στρατιωτικά για να κατεβάσει την Κυβέρνηση της Τουρκίας, στην οποία οι πολίτες δεν έχουν καθόλου δικαίωμα έκφρασης. 

Στην Τουρκία, όπου περίπου 70 δημοσιογράφοι παραμένουν φυλακισμένοι.

Στην Τουρκία, η οποία κατέχει παράνομα εδώ και 44 χρόνια σχεδόν τη μισή Κύπρο.

Στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Ανθρωπιστική κρίση υπάρχει στη Σιέρα Λεόνε, στην Υεμένη, στην Αφρική, στη Συρία, στη Νιγηρία, και σε άλλες υποανάπτυκτες χώρες όπου ο πλούτος ελέγχεται και πάλι από τους ιμπεριαλιστές.

Ναι, υπάρχει φτώχεια όπως υπάρχει σε κάθε χώρα που της επιβάλλονται κυρώσεις από χώρες που κατέχουν μεγάλη μερίδα του πλούτου, στην περίπτωση αυτή οι ΗΠΑ, βασικός αγοραστής πετρελαίου από τη χώρα.

Ναι, υπάρχει βία από την αστυνομία, όπως υπάρχει σε κάθε χώρα που υπάρχουν εξεγέρσεις στα πρόθυρα εμφύλιου πολέμου, και είναι κάτι που όλοι πρέπει να το κατακρίνουμε. 

Θα πρέπει όμως να κατακρίνουμε και την εμπλοκή τρίτων χωρών στην Βενεζουέλα, με σκοπό να επιβάλουν τις πολιτικές τους και τον έλεγχό τους στο πετρέλαιο που κατέχει η χώρα.

Η ιστορία γύρω από την κρίση στη Βενεζουέλα χρονολογείται εδώ και αρκετές δεκαετίες, και δεν θα σταματήσει μέχρι ο Νικολάς Μαδούρο να παραδώσει στην αντιπολίτευση η οποία ελέγχεται από τις ΗΠΑ, τα «κλειδιά» της διαχείρισης του πετρελαίου και συνάμα της εξουσίας στη χώρα.

Home