Αυτόι οι τελευταίοι μήνες λοιπόν ήταν για μένα σχολείο. Μεγάλο σχολείο. Τόσο σε επίπεδο γνώσεων και εμπειριών, όσο και σε ανθρώπινες συμπεριφορές.
Ευτυχώς, ό,τι μαθαίνω, έχω την τάση να το χρησιμοποιώ με θετικό πρόσημο για τη δουλειά μου αλλά και την προσωπική μου ζωή.
Αυτό ισχύει, τόσο σε σχέση με το επίπεδο γνώσεων και εμπειριών όσο και για τις ανθρώπινες συμπεριφορές.
Υπάρχουν όμως και κάποιες ανθρώπινες συμπεριφορές που όσο και να θέλεις να τις αξιοποιήσεις, δεν μπορείς να τις αποκρυπτογραφήσεις...Ή για να γίνω πιο σαφής, δεν μπορείς να κατανοήσεις που αποσκοπούν...
Θέλω από την αρχή να είμαι ξεκάθαρος. Όσα θα διαβάσετε πιο κάτω δεν έχουν ένα συγκεκριμένο αποδέκτη και δεν αφορούν μόνο ένα περιστατικό ή ένα δημοσιογράφο ή ένα όμιλο.
Είναι προσωπικές απόψεις που πηγάζουν μέσα από περιστατικά, τα οποία είχα την τύχη να παρακολουθήσω καθώς συνέβαιναν, όλο το προηγούμενο διάστημα στο ευρύτερο πεδίο της δημοσιογραφίας στην Κύπρο.
Μιλώ για μια τάση, την οποία παρατηρώ το τελευταίο διάστημα, σε σχέση με αντιδράσεις και τοποθετήσεις ανθρώπων που κινούνται στα ΜΜΕ, δημοσιογράφους και μη.
Στόχος μου μέσα από τις απόψεις αυτές, είναι το να γίνω εγώ όσο διάφανος μπορώ και τίποτα περισσότερο.
Αυτή λοιπόν είναι η δική μου αλήθεια:
- Το κάθε μέσο και ο κάθε δημοσιογράφος κάνει την δουλειά του όπως του επιβάλλουν οι αρχές του, οι γνώσεις του, τα εφόδια αλλά και οι πηγές του. Πάντα με σεβασμό στον αναγνώστη.
- Όταν πρόκειται για δουλειά συναδέλφου μας ή ανταγωνιστικού προς εμάς μέσου, δεν κρίνουμε εμείς τη δουλειά του δημόσια. Ρόλο κριτή έχουν οι αναγνώστες, οι ακροατές, οι θεατές, οι πηγές κ.ο.κ.
- Η δεοντολογία δεν είναι κάτι που το χρησιμοποιείς εναντίον των άλλων συναδέλφων, όταν σε βολεύει. Είναι κάτι που εσύ θα πρέπει να τηρείς και να μην σε απασχολεί δημοσίως να ρίξεις λάσπη σε οποιονδήποτε ή να καρπωθείς από τα λάθη του.
- Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Ο μόνος που δεν κάνει λάθη είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα. Το ζητούμενο είναι να διορθώνονται όταν τα αντιληφθείς, έτσι ώστε να βελτιωθείς στο μέλλον.
- Με το να ρίχνουμε λάσπη στον άλλο δεν ανεβαίνουμε αυτόματα εμείς. Η μαγκιά είναι να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και να ανεβαίνουμε όλοι μαζί.
- Η συναδελφική αλληλεγγύη φαίνεται στα απλά πράγματα και στη δύσκολη δημοσιογραφικά στιγμή. Εκεί είναι που μετράς πόσο συνάδελφος είναι κάποιος.
- Όταν ένα μέσο κάνει ένα λάθος ή μεταδίδει μια είδηση που δεν είναι τόσο ορθή κατά τη δική μας κρίση, εμάς ως συνάδελφους ο ρόλος μας δεν είναι να τρέξουμε να κατηγορήσουμε, αλλά να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας σωστά και τίποτα περισσότερο.
- Όσο πιο ταπεινά κάνουμε το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, τόσο πιο κοντά είμαστε στην αποστολή που πρέπει να φέρουμε εις πέρας.
- Ο σεβασμός προς τη δουλειά όλων των συναδέλφων, η συναδελφική αλληλεγγύη και στήριξη αλλά και η παροχή βοήθειας προς οποιοδήποτε όταν και αν ζητηθεί, θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη και επιβεβλημένη.
- Υπομονή, επιμονή, σκληρή δουλειά, όλοι μαζί και ο καθένας τα δικά του. Κανένας από εμάς δεν είναι αντικειμενικός, ας προσπαθούμε τουλάχιστον να είμαστε δίκαιοι!
Είναι καλό να θυμόμαστε, πως όταν βγάζουμε τα μάτια ο ένας του άλλου, στο τέλος θα μείνουμε όλοι τυφλοί...Το στοίχημα αγαπημένοι μου συνάδελφοι είναι να βλέπουμε όλοι, κάθε μέρα και πιο καλά...όχι να μην βλέπει κανένας!
