Είτε αρέσει σε κάποια δικηγορικά γραφεία, είτε όχι, τα διαβατήρια είναι δημόσια περιουσία. Ανήκει σε όλους μας

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Αν ήμασταν σοβαροί, θα είχαμε ήδη ζητήσει κατοχύρωση των κυπριακών διαβατηρίων ως… ΠΟΠ. Ό,τι δεν καταφέραμε για το χαλούμι, να το κάνουμε για το πασαπόρτι. Ο ανταγωνισμός κείται μακράν. Σεϋχέλλες, Γκουάμ, Τορτόλα δεν είναι χώρες ευρωπαϊκές και ούτε ξέρουν τι εστί… χαλούμι.   

Ούτε ξέρουν ποιο είναι το σωστό μίγμα για την παραχώρηση διαβατηρίων.  Αυτό είναι κυπριακή πατέντα. Μαζική παραγωγή, συνοπτικές διαδικασίες, έλεγχοι με το μάτι και… εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Έχουμε τον κόσμο που ξέρει καλά τη δουλειά του. Να βγάζει διαβατήρια με τη σέσουλα. Και δόξα σοι ο Θεός, έχουμε και ένα Υπουργικό που ξέρει καλά να μετρά. Εγκρίνει τις αιτήσεις με την οκκά. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. 

Σε έξι χρόνια «επενδύθηκαν» στην Κύπρο 6,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Από τη Ρωσία μέχρι την Κένυα και από την Καμπότζη μέχρι την Καραϊβική. Ένα success story απ’ αυτά που γίνονται υπερπαραγωγή, σήμερα στο Netflix, αύριο στο Χόλυγουντ, μεθαύριο στο… Pomilori. Δεν φτάνει μόνο να το λες, πρέπει και να το διαφημίζεις. 

Ένα καλό ρώτημα είναι «πού πήγαν τα λεφτά;» Όχι αυτά που βλέπουμε στους πύργους και στο… Instagram, αλλά αυτά που δεν βλέπουμε. Τόσα εκατομμύρια μαζεμένα στην οικονομία της Κύπρου λογικά σήμερα θα ζούσαμε μια υπερανάπτυξη μετά την κρίση. Ένα «μπουμ» σε υποδομές, έρευνα-καινοτομία, αναπτυξιακά έργα. Δεν το είδαμε ακόμα. Μπορεί να το δούμε όταν θα ‘χουμε ξανά προεκλογική. 

Μέχρι τότε, κάνουμε ταμείο. Δώσαμε (ως Κράτος) σχεδόν 4.000 διαβατήρια από το 2013 μέχρι σήμερα. Απ’ όλες αυτές τις χιλιάδες, η κυβέρνηση θα κάνει έρευνα για πέντε-έξι υποθέσεις. Αυτές που είδαν το φως της δημοσιότητας. Τους κουμπάρους μας από την… Καμπότζη, τον Ρώσο και κάνα-δύο άλλους, για να ‘χουμε να λέμε ότι κάναμε έρευνα και ανακλήθηκαν υπηκοότητες με το… αζημίωτο φυσικά. Γιατί όπως είπε στο Reuters ο επικεφαλής του δικηγορικού γραφείου που διεκπεραίωσε τις περισσότερες πράξεις, «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι μόνο τίμια, αλλά και να φαίνεται». Εκτός από διαβατήρια, εξάγουμε και κυπριακές… ατάκες.  

Σε λίγο μπορεί να εξάγουμε και την πατέντα για τις έρευνες, όπως αυτή που διέταξε το Υπουργικό. Αφού γίναμε ρεντίκολο της οικουμένης ως κράτος-πλυντήριο για λογής – λογής δικτατορίσκους και μεγαλοαπατεώνες, αφού κάναμε (ή καλύτερα κάποιοι έκαναν) αρπαχτές με τις πλάτες του επίσημου Κράτους για έξι χρόνια και αφού όλοι μας έλεγαν πόσο καθαρό είναι το πρόγραμμα, τώρα θα κάνουμε έρευνα. Πάθαμε, αλλά δεν μάθαμε. 

Όταν δε τέλειωσε το πάρτι, η κυβέρνηση θυμήθηκε να θέσει ένα σωστό νομοθετικό πλαίσιο, αυστηρούς κανόνες και διαδικασίες. Πήγε από το ΠΟΠ στα… ΠΕΠ. Αυτό που έπρεπε να κάνει το 2014, το κάνει εξ ανάγκης το 2019. Για να ακριβολογούμε, υποχρεώθηκε να το κάνει. Τη ζημιά όμως την πάθαμε. Αντί να προστατεύσει μια κερδοφόρα βιομηχανία λειτούργησε με τη λογική της αρπαχτής, της απληστίας και του γρήγορου κέρδους.  Και όχι για όλους.   

Είτε λοιπόν αρέσει σε κάποια δικηγορικά γραφεία, είτε όχι, τα διαβατήρια είναι δημόσια περιουσία. Ανήκει σε όλους μας. Η κυβέρνηση ξεχαρβάλωσε ένα πρόγραμμα που προϋπήρχε, έδωσε άδειες για χειρισμό των αιτήσεων με σεμινάριο 2-3 ωρών και έκανε το σχέδιο πολιτογραφήσεων πιο προσιτό από ότι έπρεπε να είναι. Χωρίς σοβαρούς κανόνες, χωρίς επαρκή έλεγχο, χωρίς ασφαλείς διαδικασίες. Μια απλή έρευνα στο google θα ήταν αρκετή για να μην εγκριθούν κάποιες αιτήσεις που έβγαζαν μάτι. Δεν έγινε. Και σήμερα, μας βγήκε το όνομα. 

Το ξαναγράφουμε για να το εμπεδώσουμε. Τα διαβατήρια ήταν για την Κύπρο αυτό που λέμε «βαριά βιομηχανία». Ένας θεμιτός τρόπος για να φέρουμε σοβαρούς επενδυτές στη χώρα μας, να δημιουργήσουμε καλές θέσεις εργασίας για το «εξιδεικευμένο ανθρώπινο δυναμικό» κα να προσφέρουμε δωρεάν ήλιο-θάλασσα. Όταν όμως αλλάζεις τους κανόνες του παιχνιδιού κάθε τρεις και λίγο και όταν δίνεις αβέρτα διαβατήρια σε αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, είναι θέμα χρόνου να διώξεις τους σοβαρούς επενδυτές. Δεν παίζουμε μόνοι μας.

Μας βλέπουν και έξω κύριε Πρόεδρε… 

Υστερόγραφο (1): Είναι εξόφθαλμο ότι προκύπτουν θέματα διαπλοκής, σύγκρουσης συμφερόντων και πολιτικής ηθικής. Όχι μόνο για ένα γραφείο, αλλά τουλάχιστον για δύο. Το ερώτημα είναι ποιος θα ερευνήσει αυτούς που θα κάνουν την έρευνα; Στην Κύπρο ζούμε.

Υστερόγραφο (2): Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις με τη λέξη «κομπίνα» στον τίτλο εννοούμε τη «θεριζοαλωνιστική μηχανή», (στα αγγλικά «combine» και στα γερμανικά «kompine»), σύμφωνα με το Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών (τόμος 3, σελ. 450). Αν μιλούσαμε για ποδόσφαιρο, θα χρησιμοποιούσαμε τη λέξη «κομπίνα» ως ένα «έξυπνο, ευρηματικό και πρωτότυπο τέχνασμα» (ο.π.). Τα εξηγούμε για να μην πάει ο νους κανενός αλλού και για αυτό η λέξη είναι εντός -και όχι εκτός- εισαγωγικών. Επειδή στο τέλος, ό,τι σπείρουμε, θα θερίσουμε… 

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή!