Πίσω από τις μπαρούφες, τις ατάκες, τις αφίσες, τα καλωσορίσματα, τον καθωσπρεπισμό, υπάρχει η ωμή και σκληρή πραγματικότητα. Η οποία είναι αυτή που είδαμε στον Έβρο. Όχι ο αριθμός των μεταναστών στον Έβρο, αλλά τα συγχαρητήρια της ΕΕ προς την Ελλάδα που έκλεισε την πόρτα στον Έβρο σε μετανάστες
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Twitter: @tsangarisp
(Για να αποφύγετε ανάγνωση 'amp' παρακαλώ πατήστε εδώ)
Φαντάζομαι πως πλέον είναι ξεκάθαρο στον καθένα ότι η Μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ έχει αποτύχει. Όχι μόνο απλώς απέτυχε, αλλά απέτυχε οικτρά, θλιβερά, εκκωφαντικά και παταγωδώς. Κάποτε, από το 2015, όποιος τολμούσε να προσεγγίσει το ζήτημα του μεταναστευτικού υπό την οπτική της λογικής κινδύνευε να χαρακτηριστεί ρατσιστής. Όποιος τολμούσε να μιλήσει για διαχωρισμό των προσφύγων και των παράνομων μεταναστών όχι μόνο κινδύνευε αλλά χαρακτηριζόταν ως ρατσιστής.
Μετά από μια πενταετία τα πράγματα άλλαξαν. Άλλαξαν αφού κινδύνεψαν να καταρρεύσουν κυβερνήσεις λόγω ακριβώς της πολιτικής τους στο θέμα του Μεταναστευτικού. Άλλαξαν όταν πλέον καμιά Κυβέρνηση δεν ήθελε άλλους μετανάστες. Άλλαξαν όταν οι χώρες του Βορρά ένιωσαν να απειλούνται και να κινδυνεύουν ότι θα υποχρεωθούν να δεχτούν χιλιάδες μετανάστες. Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις πρόσφατα έτρεξαν όλοι της ΕΕ να δώσουν συγχαρητήρια στην Ελλάδα που κρατούσε με νύχια και με δόντια τους μετανάστες (παράνομους και μη) έξω από τα σύνορά της.
Τελικά οι καιροί αλλάζουν. Οι μπαρούφες μπορεί να έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα και να καλωσορίζονται από όλους τους αργόσχολους «προστάτες» του τάχα «δικαίου» και του «καθωσπρεπισμού», αλλά είναι πρόσκαιρες. Πίσω από τις μπαρούφες, τις ατάκες, τις αφίσες, τα καλωσορίσματα, τα κάποια πληρωμένα και περίεργα NGOs (που λόγω αυτών υποχρεώθηκε η Βουλή των Ελλήνων να ψηφίσει Νομοθεσία για συγκρότηση ειδικού Μητρώου ΜΚΟ), υπάρχει η ωμή και σκληρή πραγματικότητα. Η οποία είναι αυτή που είδαμε στον Έβρο. Όχι ο αριθμός των μεταναστών στον Έβρο, αλλά τα συγχαρητήρια της ΕΕ προς την Ελλάδα που έκλεισε την πόρτα σε μετανάστες (Είδε παλαιότερη ΑΠΟΨΗ: Οι «Ανθρώπινες Αξίες και Αρχές» της ΕΕ και άλλες μπούρδες…)
Ο Υπουργός Εσωτερικών παρουσίασε τις προάλλες «ολοκληρωμένη» όπως την ονόμασε «μεταναστευτική πολιτική» της Κύπρου. Ο Νίκος Νουρής είπε μεταξύ άλλων πως «την πενταετία 2008 μέχρι και το 2013 ο αριθμός των αιτητών ασύλου στη χώρα μας, έφτασε σύμφωνα με την Eurostat, τις 14,440 αιτήσεις. Η ανθρωπιστική κρίση όμως προκάλεσε έκρηξη του μεταναστευτικού με αποτέλεσμα από το 2014 μέχρι και το πρώτο τρίμηνο του 2020 να αυξηθούν δραματικά οι νέες αφίξεις στην Κύπρο. Ο αριθμός τους έφτασε τις 34,000, σχεδόν όσος και ο πληθυσμός της Πάφου, καθιστώντας την χώρα μας, αναλογικά πρώτη μεταξύ όλων των χωρών μελών της ΕΕ σε αριθμό αιτητών ασύλου. Σήμερα οι αιτητές ασύλου στην Κύπρο αποτελούν το 3,8% του πληθυσμού της χώρας. Ενδεικτικά αναφέρεται πως εάν αυτό το ποσοστό ίσχυε για την Γερμανία ο αριθμός των αιτητών θα έφτανε το 1,120,000. Την ίδια ώρα στις υπόλοιπες χώρες πρώτης γραμμής, δηλαδή την Ελλάδα, τη Μάλτα, την Ιταλία και την Ισπανία τα ποσοστά σε αιτητές ασύλου είναι κάτω του 1%».
Παράλληλα σημείωσε ως δυο από τα μεγαλύτερα κενά τους Εικονικούς γάμους και τους Εικονικούς φοιτητές. Για το πρώτο είπε πως «υπολογίζεται ότι την τριετία 2017 – 2019 τελέστηκαν σχεδόν 4,000 εικονικοί γάμοι κατά κύριο λόγο από συγκεκριμένα Δημαρχεία». Για τους εικονικούς φοιτητές είπε πως «ένα από τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται για υποβολή αίτησης ασύλου, είναι η εγγραφή σε κολλέγια τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μέσω αυτής της διόδου την τριετία 2017 – 2019, 3,214 πρόσωπα αιτήθηκαν άσυλο και άλλοι 2,239 (σ.σ. που ήρθαν στην Κύπρο ως φοιτητές) τέλεσαν γάμο με ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι, βάσιμα χαρακτηρίζονται σαν εικονικοί».
Ο Νίκος Νουρής είπε πως για τους φοιτητές πλέον θα τεθούν πέντε αυστηρότερες ασφαλιστικές δικλίδες οι οποίες είναι: 1/ υποβολή τραπεζικής βεβαίωσης για τη δυνατότητα αποπληρωμής των διδάκτρων του πρώτου έτους φοίτησης. 2/ Δήλωση ότι δεν ταξιδεύει στην Κύπρο γιατί διατρέχει κίνδυνο η ζωή του. 3/ Πιστοποίηση της καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας είτε με την προσκόμιση διεθνώς αναγνωρισμένων πιστοποιητικών είτε με τη διενέργεια προφορικής εξέτασης. 4/ Το δικαίωμα εργασίας θα περιορίζεται στο πλαίσιο της πρακτικής εξάσκησης εντός του προγράμματος σπουδών ή σε συναφή κλάδο και 5/ ο αριθμός των εγγραφών στην ίδια ακαδημαϊκή χρονιά συνολικά δεν θα ξεπερνά τον μέγιστο αριθμό των επιτρεπόμενων θέσεων που το Υπουργείο Παιδείας θα παραχωρεί.
Θεωρώ πως το 4/ είναι άκυρο. Δεν μπορείς να περιορίσεις ένα φοιτητή για το που θα εργάζεται. Μπορείς να τον περιορίσεις να μην μπορεί να εργοδοτηθεί σε πλήρη απασχόληση (full time) αλλά είναι αδιανόητο να τον περιορίζεις στο είδος εργασίας που μπορεί να ασκήσει με καθεστώς μερικής απασχόλησης.
Επιπλέον, ο Υπουργός Εσωτερικών, ξέχασε μια πολύ σημαντική ασφαλιστική δικλίδα που θα πρέπει να ισχύει για όλους τους φοιτητές: Το συμβόλαιο ενοικίου, το οποίο θα πρέπει να υποβάλλει στις Αρχές ετησίως. Είναι άκρως σημαντική παράμετρος. Δεν νοείται να πηγαίνεις σε μια χώρα φοιτητής και ως προϋπόθεση να μην τίθεται ΚΑΙ το συμβόλαιο ενοικίου.
Κατά τα άλλα, ο Ν. Νουρής, όντως έθεσε μια βάση, έκανε ένα πρώτο συγύρισμα με τα της Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Ο χρόνος θα δείξει αν απαιτούνται και άλλα ή αν όλα αυτά που εξαγγέλθηκαν, εφαρμόζονται κιόλας και δεν παραμείνουν μόνο στο χαρτιά…
