Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Η Τουρκία πάντα αυτό κάνει. Αμφισβητεί τις διεθνείς νόρμες, εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες, επιβάλλει δια της βίας τετελεσμένα, τα παζαρεύει και μόλις τα κατοχυρώσει, προσθέτει νέες απαιτήσεις. Μία πολιτική προβλέψιμη μέχρι κεραίας. Μία «σαλαμοποίηση» βήμα-βήμα.

Στον παρόντα χρόνο, η Τουρκία επιχειρεί το αδιανόητο κατά ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σκέφτεται το ασύλληπτο κατά ενός συμμαχικού νατοϊκού κράτους. Αν αυτό συνέβαινε σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του πλανήτη, οι σύγχρονοι ηγεμόνες θα είχαν ήδη ξεσηκωθεί. Συμβαίνει, όμως, στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και ως εκ τούτου είναι «ακόμα μια μέρα στη δουλειά». Ο Αττίλας του 2020 είναι η σύγχρονη εκδοχή του Αττίλα του 1974. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, οι διεθνείς ισορροπίες έχουν μεταβληθεί, ο παλιός κόσμος έχει ανατραπεί, αλλά η τουρκική πολιτική παραμένει η ίδια: βουλιμική, αιμοσταγής και αδίστακτη.

Είναι αυτή η Τουρκία που έστειλε το φρουρούμενο «Γιαβούζ» στο κυπριακό οικόπεδο «8», που απειλεί καθημερινά την κυριαρχία της Ελλάδας, που εισέβαλε στη Συρία, που συνεχίζει τη γενοκτονία των Κούρδων, που συμμετέχει… δια αντιπροσώπων στον εμφύλιο της Λιβύης, που εκβιάζει την παραπαίουσα ευρωπαϊκή νομενκλατούρα με ανθρωπιστική κρίση, που συνάπτει στρατηγικές συμφωνίες με τη Ρωσία και συνομιλεί με τον ανερμάτιστο Τραμπ. Επιχειρεί να καλύψει (μαζί με τη Μόσχα) το κενό ισχύος στην περιοχή μας. Παίζει σε πολλά μέτωπα με ένα στρατηγικό στόχο. Την αναβίωση της οθωμανικής επικράτειας και την ανάδειξή της σε μια υπερ-περιφερειακή δύναμη. Μισός θρίαμβος, μισή (οθφαλμ)απάτη…

Όσο και αν στα δικά μας μάτια η Τουρκία μοιάζει με το θεριό που θα μας τσαλαπατήσει, η  πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η υπερ-επέκταση αποτελεί πηγή ανησυχίας για άλλους ισχυρούς παίκτες, οι συγκυριακές συμμαχίες είναι ευμετάβλητες και η εμπλοκή σε ανεπίλυτα προβλήματα διόλου ευπρόσδεκτη. Με μία οικονομία εύθραυστη, ένα βαθύτατα διχασμένο εσωτερικό μέτωπο και με πολλά ανοιχτά εξωτερικά μέτωπα, η Τουρκία είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια. Εάν όμως αφήσουμε την ηττοπάθεια να πρυτανεύσει της πολιτικής και την αφέλεια να κυριαρχήσει της λογικής, τότε δεν έχουμε παρά να παραδοθούμε. Άνευ όρων και εν λευκώ. Μπορούμε από τώρα να συμφωνήσουμε ότι το κυπριακό φυσικό αέριο θα μεταφερθεί μέσω Τουρκίας με ενδιάμεσο σταθμό «τη λύση του Κυπριακού». Την «όποια λύση». Να συμφωνήσουμε ότι θα δημιουργήσουμε ένα κράτος δυσλειτουργικό, με ακρωτηριασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ένα κράτος στο οποίο η Τουρκία θα έχει, δια αντιπροσώπων, δικαίωμα «βέτο», θα μας ελέγχει οικονομικά και θα μας ποδηγετεί πολιτικά. Εναλλακτικός δρόμος σε αυτό το αφήγημα δεν υπάρχει. Ο ισχυρός θα γράψει τους όρους της συνθηκολόγησης, όχι ο αδύναμος.

Η μόνη πραγματική εναλλακτική επιλογή που έχουμε -η επιλογή της επιβίωσης- είναι «να θωρακίσουμε πολιτικά, νομικά» και στρατιωτικά τον Ελληνισμό. Ενιαία, όχι τμηματικά. Πραγματικά, όχι επικοινωνιακά. Όσο συνεχίζουμε να λειτουργούμε αποσπασματικά, τόσο θα συνεχίσουμε να χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Ακόμα και μόνο «πολιτιστικούς δεσμούς» να είχαμε με την Ελλάδα (όπως μας είπε κάποτε ένας Υπουργός της παρούσας κυβέρνησης), θα ήταν αυτοκτονικό να μην επιζητούσαμε μια στενή στρατηγική συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Ένα κοινό δόγμα απέναντι στην Τουρκία.

Για την ώρα, η άμυνα είναι τρύπια. Καλοδεχούμενες οι τριμερείς συνεργασίες, οι ευρωπαϊκές «κυρώσεις», ακόμα και οι θετικές αναφορές της Ουάσιγκτον, αλλά από μόνες τους δεν είναι αρκετές, ούτε να αποτρέψουν, ούτε και να ανατρέψουν την τουρκική προέλαση. Ούτε και θα αλλάξει κάτι ενόσω αναλωνόμαστε σε ανούσιους καβγάδες και συμπεριφερόμαστε με κενοδοξία και αυταρέσκεια, επαναλαμβάνοντας την ίδια αποτυχημένη συνταγή του προβλεπόμενου αδιέξοδου. 

Όσο το θεριό απέναντι μας δεν βρίσκει αντίσταση, θα προελαύνει και θα δημιουργεί νέα τετελεσμένα, διεκδικώντας αυτό που ποτέ δεν του άνηκε. Η Τουρκία ετοιμάζει την τελική της αντεπίθεση. Ή θα παραδοθούμε ή θα αντισταθούμε. Μέση λύση δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η πολιτική της επιβίωσης.

Συν Αθηνά και χείρα κίνει…

Υστερόγραφο: «Θαρσείν χρη, τάχ’ αύριον έσσετ’ άμεινον» (Θεόκριτος, 3ος αι. π.Χ). Μετάφραση: Πρέπει να έχετε θάρρος, ίσως αύριο να είναι καλύτερα.

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή