Αναλόγως, γενικώς οικονομικά, ο Αναστασιάδης έχοντας πίσω του τον Αβέρωφ «κουμάνταρε». Το μείζον είναι τι θα κάνουμε απ’ εδώ και πέρα και ποιος θα αναλάβει έως το 2028… Θέλουμε κάποιον που να εγγυάται την σταθερότητα, την οικονομική ανάπτυξη. Κάποιον που ξέρει τι του γίνεται και να εμπνέει εμπιστοσύνη και σιγουριά ότι αύριο ο Μικρομεσαίος θα ξεκλειδώσει το μαγαζί του και θα κάνει τζίρο, ότι ο μισθωτός θα έχει τη δουλειά του με προοπτική να λάβει και αύξηση, ότι ο επιχειρηματίας θα επεκτείνει τις δραστηριότητές του, ότι ο οικογενειάρχης θα μπορεί να εξασφαλίσει τα χρήματα να σπουδάσει το παιδί του, ότι το νεαρό ζευγάρι θα μπορεί να έχει στέγη…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Twitter: @tsangarisp
Δυο θητείες, δυο τεράστιες κρίσεις.
Η ανεργία στην Κύπρο κυμαινόταν από το 5,7% (1999) έως και το 3,66% (2008), όπου το 2008 ήταν η δεύτερη καλύτερη χρονιά με την χαμηλότερη ανεργία μετά το 2002 που η ανεργία ήταν στο 3,3%. Από το 2008 παρουσιαζόταν μια συνεχής αύξηση της ανεργίας με αποκορύφωμα το 2013 που άγγιξε το 15,87%, ποσοστό ρεκόρ στα ιστορικά της Κύπρου. Από το 2013 η ανεργία άρχισε να πέφτει με το 2019 να καταγράφει 7,07% ανεργία και το 2020 να κλείνει με 7,21%. Ο Νοέμβριος του 2021 κατέγραψε 6,4% ανεργία ενώ σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Eurostat τον Φεβρουάριο 2022 η Κύπρος κατέγραψε ανεργία στο 6,4%.
Από πλευράς ΑΕΠ, εκλαϊκευμένα ο τζίρος μας δηλαδή ως χώρα, ακολουθούσε μια ανοδική πορεία από το 1974 (μόλις 489εκ δολάρια ΗΠΑ) έως και το 2008, όπου σημειώθηκε και το ρεκόρ με την χώρα να καταγράφει ΑΕΠ ύψους 27,84 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Από το 2008 άρχισε μια κατακόρυφη πτώση έως και το 2015 όπου το ΑΕΠ έφτασε στα 19,84 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Από το 2015 άρχισε η αύξηση με το 2020 να καταγράφουμε 23,8 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και το 2021 25,8 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Ομολογουμένως, η θητεία του Νίκου Αναστασιάδη, σε οικονομικούς όρους, ήταν αρκετά καλή. Λαμβανομένων υπόψη και των δυο μεγάλων κρίσεων (κούρεμα, πανδημία) θα μπορούσε κάποιος να πει πως ήταν και «εξαίρετη». Διαφύλαξε τις θέσεις εργασίας, με -υπό άλλες συνθήκες- πολύ αμφιλεγόμενες και ‘κομμουνιστικές’ πολιτικές και πρακτικές (όπως πχ την απαγόρευση απολύσεων σε όποια εταιρεία έμπαινε σε Σχέδιο Στήριξης, όπως πχ με επιδοτήσεις μισθών), διασφάλισε την πρώτη κατοικία (με το ΕΣΤΙΑ – και πάλι με σοσιαλιστική πολιτική), εφάρμοσε το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα ή το λεγόμενο ΕΕΕ (άλλη μια ‘κομμουνιστική’ προσέγγιση), αιμοδότησε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με εφάπαξ ποσά αλλά και με σχέδια στήριξης κτλ κτλ κτλ. Γενικώς, οικονομικά, «κουμάνταρε».
Δεν θα υπεισέλθω σε θέματα άλλα που άπτονται κυρίως καφενειακών συζητήσεων όπως πχ για τα ‘Διαβατήρια’ ή όπως τα των ‘Άριστων των Αρίστων’ ή όπως τα της Διαφθοράς. Τα ‘Διαβατήρια’ επέφεραν πολλά εκατομμύρια στον τόπο, συντήρησαν αρκετούς τομείς της Οικονομίας αλλά την ίδια ώρα ‘άνοιξαν’ την όρεξη πολλών με αποτέλεσμα να υπάρξει ασυδοσία εκ μέρους ολίγων. Τα των ‘Άριστων των Αρίστων’ αρκεί να σημειωθεί πως όπως έγιναν κακές επιλογές έγιναν και καλές επιλογές όπως πχ Οδυσσέα Μιχαηλίδη και Κώστα Κληρίδη (αναφέρω τους δυο που δεν αμφισβητούνται από την αντιπολίτευση). Τα της ‘Διαφθοράς’ δεν θα τελειώσουν ποτέ ανεξαρτήτως διακυβέρνησης και ανεξαρτήτως ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Ήταν το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ και ξανά το ΑΚΕΛ και ξανά ο ΔΗΣΥ και πάει λέγοντας. Τα της ‘Διαφθοράς’ είναι πάντα στην ατζέντα. Αυτό που αλλάζει είναι το πότε είναι περισσότερο της ‘μόδας’ και το πότε είναι λιγότερο ‘της μόδας’.
Η ουσία λοιπόν είναι άλλη. Ότι αναλόγως μια 10ετία με τον Ν. Αναστασιάδη και το ΔΗΣΥ καλά τα πήγαμε, υπό τις συνθήκες. Το μείζον είναι τι θα κάνουμε απ’ εδώ και πέρα και ποιος θα αναλάβει έως το 2028… Θέλουμε κάποιον που να εγγυάται την σταθερότητα, την οικονομική ανάπτυξη. Κάποιον που ξέρει τι του γίνεται και να εμπνέει εμπιστοσύνη και σιγουριά ότι αύριο ο Μικρομεσαίος θα ξεκλειδώσει το μαγαζί του και θα κάνει τζίρο, ότι ο μισθωτός θα έχει τη δουλειά του με προοπτική να λάβει και αύξηση, ότι ο επιχειρηματίας θα επεκτείνει τις δραστηριότητές του, ότι ο οικογενειάρχης θα μπορεί να εξασφαλίσει τα χρήματα να σπουδάσει το παιδί του, ότι το νεαρό ζευγάρι θα μπορεί να έχει στέγη, ότι ο μέσος πολίτης θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε χρηματοδότηση…
Όλα τ’ άλλα είναι πρόσκαιρα και εφήμερα. Η σταθερότητα, η ανάπτυξη και η ευημερία είναι που μετρούν!
