Το ευτύχημα σε όλη αυτή τη θλιβερότητα είναι πως ουδείς Πολιτικός Αρχηγός αλλά και κόμμα δεν εξέφρασε τέτοιες θέσεις. Ότι δηλαδή στόχος τους είναι η λύση ακόμη και με τουρκικές εγγυήσεις. Και ούτε κάποιος υποψήφιος στις Προεδρικές Εκλογές του 2018 εξέφρασε μια τέτοια θέση. Δεν ξέρω αν στο μέλλον εμφανιστεί κάποιος υποψήφιος με τέτοιες θέσεις αλλά θα ήταν ενδιαφέρον για να φανεί και τι ποσοστά πολιτών τάσσονται υπέρ μιας τέτοιας λύσης «τουρκικών προδιαγραφών»… 

ΓΡΑΦΕΙ Ο                                                                                                                                      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ                                                                                                 Twitter: @tsangarisp

Είναι απίστευτο με τι ρυθμό ξεφυτρώνουν διάφοροι φωστήρες και «αναλυτές» και δήθεν προασπιστές της επανένωσης της Κύπρου. Διεκδικούν δε, την αποκλειστικότητα ως προς την έγνοια για εξεύρεση λύσης που να ενώνει την Κύπρο. 

Δεν ξέρω αν η έγνοια τους αυτή, επεκτείνεται και στην μετατροπή της Κύπρου σε ένα φυσιολογικό κράτος μέσω της Λύσης, όπως είπε και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, χωρίς δηλαδή Τουρκικό στρατό, χωρίς Εγγυήσεις από Ελλάδα και Τουρκία, χωρίς μονομερή επεμβατικά δικαιώματα, χωρίς καν Εγγυήτριες Δυνάμεις. Αλλά μάλλον όχι. Η μόνη τους έγνοια, απ’ ότι φαίνεται, είναι μια λύση «κι’ ας είναι με τις Τουρκικές εγγυήσεις». «Λύση κι’ ας μείνουν και λίγοι Τούρκοι Στρατιώτες». Λύση να’ ναι και ό,τι να’ ναι.

Ωστόσο όσο και να φωνάζουν οι διάφοροι, είτε από ελαφρότητα, είτε από άγνοια, είτε από αλλότρια προσωπικά και μη συμφέροντα, η Λύση είναι πλέον απομακρυσμένη αν όχι και σε μεγάλο βαθμό πεθαμένη. Λύση, δήθεν επανένωσης, με τουρκικές εγγυήσεις, με τουρκικό στρατό, με μονομερή επεμβατικά δικαιώματα και με υποχρέωση θετικής ψήφου ακόμη για επουσιώδη ζητήματα δεν είναι λύση επανένωσης αλλά συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση. 

Διότι, ακόμη και αν συμφωνήσει ο οποιοσδήποτε Ελληνοκύπριος ηγέτης λύση που να προνοεί Τουρκικές Εγγυήσεις, Στρατό, μονομερή επεμβατικά δικαιώματα και υποχρεωτική θετική ψήφο για όλα τα ζητήματα, τέτοιο Σχέδιο δεν πρόκειται να εγκριθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων. Συνεπώς, μετά από μια τέτοια εξέλιξη, οι πιθανότητες αναγνώρισης της «ΤΔΒΚ» αυξάνονται γεωμετρικά. Μήπως αυτό επιζητούν οι διάφοροι ελαφρόμυαλοι; Ακόμη όμως και στην περίπτωση που μια τέτοια Λύση εγκριθεί σε δημοψήφισμα, δεν πρόκειται να αντέξει. Δεν θα είναι βιώσιμη και θα καταρρεύσει. Και πάλι σε μια τέτοια περίπτωση η κατάληξη θα είναι η διχοτόμηση. Μήπως αυτό επιζητούν; Δεν εξηγείται αλλιώς η τόση σπουδή που επιδεικνύουν ζητώντας «λύση ακόμη και με Τουρκικές Εγγυήσεις» και τα άλλα. 

Το ευτύχημα σε όλη αυτή τη θλιβερότητα είναι πως ουδείς Πολιτικός Αρχηγός αλλά και κόμμα δεν εξέφρασε τέτοιες θέσεις. Ότι δηλαδή στόχος τους είναι η λύση ακόμη και με τουρκικές εγγυήσεις. Και ούτε κάποιος υποψήφιος στις Προεδρικές Εκλογές του 2018 εξέφρασε μια τέτοια θέση. Δεν ξέρω αν στο μέλλον εμφανιστεί κάποιος υποψήφιος με τέτοιες θέσεις αλλά θα ήταν ενδιαφέρον για να φανεί και τι ποσοστά πολιτών τάσσονται υπέρ μιας τέτοιας λύσης «τουρκικών προδιαγραφών»…

Όπως ενδιαφέρον θα ήταν αν όλοι αυτοί που «παουρίζουν» μέρα νύχτα ότι χάθηκε η λύση στο Κρανς Μοντανά εξαιτίας της Ελληνοκυπριακής πλευράς κατέλθουν στις επερχόμενες Βουλευτικές ως Συνδυασμός για να δούμε κιόλας τι ποσοστό της κοινωνίας τάσσεται μαζί τους. Μπορεί τελικά να είναι πέραν των μερικών δεκάδων ατόμων που όλη μέρα φωνάζουν στα SocialMedia και εκδίδουν διάφορες ανακοινώσεις και πραγματοποιούν διάφορες συγκεντρώσεις όπου ανακυκλώνουν μεταξύ τους τα επιχειρήματα τους και εκστασιάζονται για το πόσο «σοφοί και σπουδαίοι είναι»… 

Εν κατακλείδι, ενόσω η Τουρκία δεν παραδίδει την Κύπρο στον λαό της, λύση δεν πρόκειται να υπάρξει…