Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Κλικ: Ώρα της Γης. Ώρα μηδέν!

Κλικ: Ώρα της Γης. Ώρα μηδέν!

Προς διαχρονικά προβληματισμένους, διακοσιοστής ενδέκατης επιστολής, το ανάγνωσμα…

«Μπες στο κλίμα» και άλλαξε τρόπο ζωής για να σώσεις τον πλανήτη από την κλιματική αλλαγή. Μάθε να κάνεις εναλλακτικές επιλογές. Βρες την ουσία μέσα στην παράνοια του υπερκαταναλωτισμού που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Τέτοια και άλλα πολλά ακούγονται για να ευαισθητοποιηθεί ο πολίτης και να συνδράμει ο καθένας με τον τρόπο του στον παγκόσμιο αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.

Ο εχθρός είναι εδώ και δεκαετίες εντός των πυλών και ο εχθρός δεν είναι κανένας άλλος από τον ίδιο τον εαυτό μας. Ο τρόπος που ζούμε όλοι εμείς, οι πολίτες του κόσμου, και οι παράλληλες επιλογές ανάπτυξης των κυβερνήσεων,  έχουν αποδειχτεί στην πορεία των χρόνων καταστροφικά για το μέλλον του πλανήτη μας. Για το δικό μας αύριο. Δύσκολο να τον πολεμήσουμε τον εχθρό μιας και προϋποθέτει ο αγώνας αυτός εκ των έσω αλλαγή.

Συνδέεται άμεσα ο όλος προβληματισμός με την έννοια της αειφορίας, η οποία σκόπιμα, και καλώς θα έλεγα,  απομονώνεται ενίοτε από την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης, αφού η αειφορία ως φιλοσοφία ζωής και ύπαρξης μπορεί να υπάρξει και πέρα από τις επιλογές ανάπτυξης των κρατών.

Αειφορία σε μια απλοϊκή προσέγγιση ορισμού θα μπορούσε απλά να νοηματοδοτηθεί μέσα από την απίστευτη εννοιολογική δύναμη της ελληνικής γλώσσας, ως « έχω για πάντα» (αεί +φέρω). Να έχω για πάντα καθαρό νερό, έδαφος προς χρήση, πρώτες ύλες, καθαρό αέρα, θάλασσες με δυνατότητα συνέχισης της θαλάσσιας ζωής, δάση που να παράγουν τις απαραίτητες ποσότητες οξυγόνου και έχουν τη δυνατότητα να απορροφούν την υπερπαραγωγή μας σε αέρια καύσης. Να έχω για πάντα την δυνατότητα ποιότητας ζωής. Μια έννοια που υποδεικνύει και προϋποθέτει μια διαγενεακή αλληλεγγύη. Την αλληλεγγύη της γενιάς μας προς τις επόμενες γενιές, προς τα παιδιά μας. Σχετίζεται η αειφορία, με την οικονομία. Μοιράζω (νέμω) τα του οίκου μου (του κοινού μας σπιτιού, του πλανήτη μας) με τρόπο που να μην μπατιρίσω. Για τα παιδιά. Για το αύριο.

Σαφέστατα, έστω και αν δεν έχουμε οι πιο πολλοί,  βαθιά συνείδηση  του πώς και του γιατί, ο τρόπος που ζούμε, υποθηκεύει το αύριο. Πιο καθαρή συνέπεια από την κλιματική αλλαγή δεν υφίσταται. Η υπερπαραγωγή αερίων καύσης είναι τέτοια που αδυνατούν οι φυσικοί μηχανισμού του πλανήτη να την απορροφήσουν. Συνέπεια του φαινόμενου του Θερμοκηπίου; Υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλαγή στο κλίμα, ερημοποίηση, άνοδος της στάθμης των θαλασσών, πλημμύρες, ακραία καιρικά φιανόμενα. Το ντόμινο της καταστροφής!

Ένας νέος καταστροφικός, βιβλικός κατακλυσμός, απειλεί το μέλλον του πλανήτη. Ένας νέος Νώε αναζητείται. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια/ος που να πληρεί τις προδιαγραφές, αλλά μέχρι να σιγουρευτώ και για εκείνην/ον και για το σκαρί της/του, σκέφτομαι πως καλό θα ήταν να επαναφέρω στη ζωή μου το μέτρο. Ναι μιλώ για το αρχαιοελληνικό εκείνο εργαλείο/πυξίδα/ τρόπο ζωής. «Παν μέτρο άριστο», λοιπόν, έτσι για αρχή και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε στην πορεία. 

Παίρνω λοιπόν το ποδήλατό μου, ή έστω το λεωφορείο, μιας και έτσι και αλλιώς τα καύσιμα του αυτοκινήτου μου δεν μπορεί πλέον ο οικογενειακός προϋπολογισμός να τα στηρίξει. Προηγουμένως φυσικά, φορώ τα επαναχρησιμοποιημένα ρούχα που πήρα από την κολλητή μου ή την επιχείρηση ΑνταλλάΖΩ- ΑλλάΖΩ- ΖΩ (αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη και όμορφη ιστορία). Αφού, φυσικά, τα μετατρέπω, δημιουργικά και καλλιτεχνικά, σε κάτι εντελώς καινούριο. Έτσι για να ικανοποιώ με εναλλακτικό τρόπο και τη φιλαρέσκειά μου. Βάζω στο «καπακλί» μου (άλλως lunch box) το πρωινό ή το μεσημεριανό μου, το οποίο φυσικά φτιάχνω μόνη αποφεύγοντας  παράλληλα και τις δυσάρεστες συνέπειες στην υγεία οι οποίες και αυτονόητα συνυπάρχουν με τα αγορασμένα έτοιμα φαγητά, και εννοείται πως πάω στη δουλειά μου. 

Πίνω νερό τρεχούμενο από τη βρύση χρησιμοποιώντας το υπέροχο εκείνο μέρος του σώματος μου που ονομάζεται χούφτες και καταδικάζοντας στο πυρ το εξώτερο τις πλαστικές μπουκάλες και το εμφιαλωμένο νερό.

Βρίσκω χαρά στα απλά και καθημερινά και αναμένω πως με τη βοήθεια του Νώε θα σωθώ από τον κατακλυσμό, που εννοείται πως στην υπό την απειλή της ερημοποίησης Κύπρο, δεν έρχεται ποτέ.

Συντρέχει πλέον λόγος σοβαρός για τον πανικό και την αίσθηση της επερχόμενης καταστροφής που βιώνουμε. Ναι, φταίμε και εμείς, φταίτε και εσείς, φταίει και ο άλλος, για την αδιαφορία, την αναποφασιστικότητα, την αδράνεια, γιατί τους δαίμονες που μας κατατρέχουν εμείς και τους γεννούμε και τους θρέφουμε. 

Ας τραγουδήσουμε λοιπόν για την ωραία πεταλούδα (Υ.Γ.2) που κάθισε σε ένα ντόμινο, κούνησε τα φτερά της και ξεκίνησε την αλυσίδα της καταστροφής…

Υπογραφή

Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.1 : Και ιδού η απορία. Η καταστροφή που φαίνεται να πλησιάζει οφείλεται στην ωραία πεταλούδα που κούνησε τα φτερά της, κάπου κάπως κάποτε  ή μήπως έχει να κάνει με το «ήθος  ανθρώπω δαίμων»; Είναι μήπως τελικά ο χαρακτήρας/επιλογές του ανθρώπου εκείνος που καθορίζει τη ζωή του. Mήπως είναι τελικά το ήθος του που καθορίζει τη μοίρα του; Μήπως το ήθος του μπορεί να γίνει ο Θεός ή ο δαίμονάς του;

Υ.Γ.2: Σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, υπάρχει η ευαίσθητη εξάρτηση ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά της θεωρίας του χάους. Λέγεται πως «αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα».

Home