Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και στη χώρα του… παραλόγου. Μας παρακολουθούν οι Εγγλέζοι, οι Αμερικάνοι, οι μυστικοί πράκτορες, τα κόμματα, ακόμα και οι εταιρείες… μετεωρολογίας. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια. Η ζωή του καθενός είναι ένα εν δυνάμει ριάλιτι στα μάτια και στα αυτιά τρίτων. Έχουμε κάμερες παντού, εκτός από τους δρόμους. Είναι επικίνδυνο να έχουμε κάμερες και στους δρόμους.

Την σήμερον ημέραν όποιος έχει όνομα και επώνυμο είναι φακελωμένος τόσες πολλές φορές, σε τόσες διαφορετικές διευθύνσεις, που και να θέλει να βγάλει άκρη, δεν μπορεί. Εθελούσια δίνουμε απλόχερα τα προσωπικά μας δεδομένα σε υπεραγορές, σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε κομματικούς αρχειοφύλακες. Ακόμα και για ένα δάνειο χίλιων ευρώ, πρέπει να συμπληρώσεις το έντυπο «τι-τρως-και-τι-πίνεις» (το γνωστό «ΚΠΟΣ»: κατάσταση προσωπικών οικονομικών στοιχείων). Αυτό τουλάχιστον το κάνουμε εν γνώσει μας, χωρίς φόβο και πάθος. Τι θα πάθουμε; Ο φακελωμένος, δεν φοβάται τον φάκελο.  

Ακόμα όμως και στην εποχή του Big Brother, στην εποχή που μπορείς να γίνεις μέχρι και πλανητάρχης χειραγωγώντας την κοινή γνώμη με στοχευμένα πολιτικά μηνύματα, η ιδιωτικότητα της προσωπικής ζωής παραμένει ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Είναι αυτή η λεπτή γραμμή που χωρίζει μια κατ’ όνομα δημοκρατία από μια κατ’ ουσία δικτατορία. Αν δεν υπήρχε αυτό το τείχος της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, η μετάβαση στον ολοκληρωτισμό θα ήταν θέμα χρόνου. Πίσω από το παραβάν, θα ζούσαμε σε ένα καθεστώς όπως εκείνο που ζούσαν στη «δημοκρατική» Ανατολική Γερμανία ή όπως αυτό που περιέγραψε ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ». Μας χωρίζει μια κλωστή. 

Οι (νόμιμες και άγραφες) εξαιρέσεις για τις παρακολουθήσεις, επιβεβαιώνουν τον βασικό κανόνα της προστασίας της ιδιωτικότητας. Δεχόμαστε τις εξαιρέσεις όταν μιλούμε για θέματα εθνικής ή κρατικής ασφάλειας (και αυτά που εννοούμε και αυτά που δεν γράφουμε). Τα πολιτικά κόμματα, παντός είδους, δεν ανήκουν στις εξαιρέσεις. Ανήκουν σε όσους παρανομούν. 

Και η ζωή η ίδια έχει αποδείξει τον βαθμό εμπλοκής πολιτικών κομμάτων σε σκάνδαλα με παρακολουθήσεις και υποκλοπές τηλεφωνημάτων και προσωπικών δεδομένων. Μπροστά στα μικροκομματικά παίγνια, οι αθεόφοβοι είχαν βάλει μέχρι και στελέχη της ΚΥΠ να παρακολουθούν προεκλογικές συγκεντρώσεις πολιτικών αντιπάλων και δημοσιογράφους. Αναφερόμαστε σε περιστατικά γνωστά και καταγεγραμμένα. Στο «οφ δε ρέκορντ» όμως, αυτά μοιάζουν με παιδικές ιστορίες.  

Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών, μπορεί να δίνουν την ευκαιρία για κομματικές αντιπαραθέσεις σε υψηλούς τόνους, αλλά στην ουσία ξανάνοιξαν μια μεγάλη κουβέντα που ανοίγει συχνά-πυκνά τα τελευταία χρόνια. Το 2015 είχε διαρρεύσει (από Wikileaks) η αγορά λογισμικού παρακολούθησης από την ΚΥΠ και ο επικεφαλής της δύναμης οδηγήθηκε σε παραίτηση, το 2016 ο Γενικός Ελεγκτής κατάγγειλε ότι μπορεί να παρακολουθείται το κινητό του τηλέφωνο και το 2017 ο γ.γ. του ΑΚΕΛ κατήγγειλε ότι η ΚΥΠ παρακολουθούσε συνάντησή του με τον Άιντα (σ.σ.: τα στοιχεία από τη δημοσιογραφική έρευνα του Μιχάλη Χατζηστυλιανού). Ακόμα όμως και η υπόθεση των τελευταίων ημερών με το βαν, είχε πρωτοέλθει στο φως της δημοσιότητας τον Δεκέμβριο του 2017 (από τον δημοσιογράφο Φάνη Μακρίδη), αλλά τότε κανείς δεν έδωσε σημασία. Σήμερα όλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. 

Πολλοί βέβαια υποκριτικά, γιατί επιλέγουν να διαμαρτύρονται ανάλογα με το χρώμα της εξουσίας. Οι ρόλοι αλλάζουν, αναλόγως θέσης. Πιο αξιόπιστη (και πιο σοβαρή) φαίνεται να είναι η καταγγελία του βουλευτή της ΕΔΕΚ Κωστή Ευσταθίου: «Σε κομματικά υπόγεια υπάρχουν μηχανήματα παρακολούθησης, αλλά τα εμφανίζουν ως μηχανήματα καταπολέμησης των παρακολουθήσεων», «είναι κοινή διαπίστωση ότι τα κόμματα παρανομούν, αλλά δεν μπορείς να το αποδείξεις» και «η Αστυνομία μπορεί να παρακολουθήσει και οποιοσδήποτε έχει τον απαραίτητο εξοπλισμό». Με αυτά και μ’ αυτά, δεν είναι ερευνητική επιτροπή που χρειαζόμαστε. Είναι «Hoover RA22SE 011 Rhapsody». Μία επαναφορτιζόμενη ηλεκτρική σκούπα!

Υστερόγραφο (1): Στην Κύπρο ισχύει αυτό που έγραψε το 1945 στο προτελευταίο του μυθιστόρημα, «Η Φάρμα των Ζώων», ο Τζορτζ Όργουελ. «Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από άλλα». 

Υστερόγραφο (2): Όταν οι αρμόδιοι και τα κόμματα καταλήξουν στην υπόθεση του βαν, ίσως βρουν χρόνο να ασχοληθούν και με το Echelon. Αυτό και αν είναι ΣΚΑΝΔΑΛΟ (όλα κεφαλαία). 

Yστερόγραφο (3): Η ανεπίσημη διευκρίνιση της Αστυνομίας (στην Offsite) ότι η έρευνα που διατάχθηκε για το κάψιμο σημαίας του ψευδοκράτους αφορά πληροφορίες για άτομα «που έρχονται από τα κατεχόμενα για αντίποινα προς τα πρόσωπα που έκαψαν τη σημαία», είναι καλό να διατυπωθεί και επίσημα. Μέχρι να ξεκαθαρίσει, δικαιούμαστε να μιλούμε για καραγκιοζιλίκια. 

Καλή Κυριακή & Αγία Υπομονή