Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Μα είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει…

Μα είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει…

Thumbnail
«Η Mary Rose είναι η αφορμή για να κοιταχτούμε στον καθρέφτη…»

Μία μητέρα από τις Φιλιππίνες, μόλις 38 ετών, εντοπίστηκε νεκρή  μετά από αναπάντεχες συγκυρίες στο παλιό Μεταλλείο του Μιτσερού. Το 6χρονο παιδάκι της ακόμη αγνοείται. Λίγες μέρες μετά εντοπίστηκε ακόμη ένα γυναικείο πτώμα στο ίδιο σημείο. Και οι δύο αλλοδαπές, ενώ η 38χρονη είχε δηλωθεί ως ελλείπουσα από τον Μάιο του 2018. Ο φερόμενος ως δολοφόνος συνελήφθη σε χρόνο ρεκόρ μετά από τον εντοπισμό του πρώτου πτώματος, με συνοπτικές διαδικασίες που για άγνωστους λόγους δεν έγιναν από τον Μάιο του 2018.

Τα ερωτήματα για την ξεκάθαρη αδράνεια και ολιγωρία που έδειξαν οι αρχές μπροστά στην υπόθεση εξαφάνισης των δύο γυναικών και του παιδιού, έχουν αναφερθεί πολλάκις, και δεν μπορεί κανείς αρμόδιος να δικαιολογηθεί, παρά να παραιτηθεί.

Ωστόσο, πέραν από τις ευθύνες των αρχών είναι και «κάτι πιο βαθύ που με λερώνει», όπως λέει και ο στίχος στο τραγούδι οι «εφτά νάνοι» του μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου. Τα πτώματα αυτά, ξεσκέπασαν την αδιαφορία και την αντιμετώπιση που δείχνει η μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας της Κύπρου προς τα πρόσωπα των αλλοδαπών και επιπλέον των οικιακών βοηθών.

H αντιμετώπιση που έδειξαν οι αρχές μπροστά στην εξαφάνιση της 38χρονης Mary Rose και της κάθε Rose, δεν αφήνει εκτεθειμένη μόνο τη λειτουργία της Αστυνομίας και του κράτους, αλλά αντικατοπτρίζει τον ρατσισμό που κρύβουμε ως κοινωνία καλά μέσα μας.

Και σιγά, τι αξίζει η ζωή μίας οικιακής βοηθού και του μωρού της, μπροστά στη ζωή της ελληνοκύπριας μάνας και του ελληνοκύπριου παιδιού της; Άραγε η αντιμετώπιση των ΜΜΕ, της Αστυνομίας, της κοινωνίας, να ήταν ίδια αν δηλωνόταν ως ελλείπουσα οποιαδήποτε ελληνοκύπρια; Αν είχε δηλωθεί ως ελλείπον οποιοδήποτε παιδάκι που βαφτίστηκε ορθόδοξο με έθνος ελληνικό; Τα παραδείγματα προς απάντηση των πιο πάνω ερωτημάτων πολλά. Η ντροπή και ο εξευτελισμός για το σκανδαλώδες αυτό γεγονός, δεν ανήκει μόνο στις αρχές. Ανήκει σε όλους εμάς που προσπαθούμε να υποδυθούμε ότι ζούμε σε μία κοινωνία καθωσπρεπισμού, ενώ ζούμε σε μία κοινωνία με βαθιές πολιτισμικές ελλείψεις. 

Ένα κράτος, μία κοινωνία που θέλει να αναδεικνύει την Δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την ισότητα, τις ευρωπαϊκές και πανανθρώπινες αξίες, πρέπει πρώτα να σέβεται τη ζωή ότι χρώμα και αν έχει, απ’ όπου και αν προέρχεται, σε όποια θρησκεία και αν ανήκει. Αυτά δηλαδή που η προσφυγιά του 1974 θα έπρεπε να μας διδάξει αλλά τελικά τα έκρυψε «κάτω από το χαλί».

Η Mary Rose είναι ακόμη ένα χαστούκι στον πολιτισμό μας. Τον πολιτισμό που ενώ το παίζει ευαίσθητος, καθημερινά ζει το θέατρο του παραλόγου. Η Mary Rose σηματοδοτεί ακόμη ένα φρικτό έγκλημα που διαρπάχθηκε από χέρια «πολιτισμένου» ελληνοκύπριου, όπως και το διπλό φονικό του Στροβόλου. Η Mary Rose είναι η αφορμή για να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να απαντήσουμε στο ερώτημα, αν τελικά κάνουμε κι εμείς αυτά που ζητάμε από τους άλλους να κάνουν.

Οι απόψεις που εκφράζονται στο Bloggers, αποτελούν προσωπικές θέσεις των συγγραφέων τους και σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζουν τις θέσεις της Offsite. Ο κάθε Blogger επιλέγει το δικό του ύφος. Στην Offsite σεβόμαστε απόλυτα την ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης. 

Home