Μετά_
Πόσα να φορτώσουμε στους επόμενους και στους μεθεπόμενους; Τι θα παραδώσουμε όταν έχουμε παραδοθεί στους φαύλους και στους ανόητους;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ
Με το Κυπριακό στο ναδίρ, την οικονομία σε περιδίνηση και τη διαπλοκή στο ζενίθ, τώρα τι κάνουμε; Ο λαός φτωχαίνει καθημερινά και αυτή η φτώχεια δεν μετριέται μόνο σε ευρώ ή πλαστικό χρήμα. Φτωχαίνει με τέτοιους θεσμούς, τόση διαφθορά, αυτούς τους ηγέτες. Με τέτοια πρότυπα.
Αν ξαναγράψουμε στα κυπριακά, με μολύβι και χαρτί, την πολύτομη εγκυκλοπαίδεια «Δομή», θα χρειαστούμε μόνο ένα γράμμα. Το… άρρητο «π». Όχι με τρόπο υπερβατικό, όπως είναι η αρχιμηδική κατανόηση των αριθμών, αλλά με τρόπο κλασματικό και απεικονιστικό μιας επαναλαμβανόμενης πραγματικότητας. Θα χρειαστούμε μόνο το πρώτο γράμμα της λέξης «Παρακμή». Το αρνητικό αποτέλεσμα της σύγκρισης του πριν-τώρα-μετά. Μια αιμορραγία χαίνουσα, ακατάλυτη και φθοροποιός. Είναι το ύφος, το ήθος, η καθημερινή πρακτική μιας εξουσίας που αντιπροσωπεύει το «ουδέν» στο αμείλικτο ερώτημα «ποια ιδανικά, ποιες αξίες, ποιες ρίζες αυτού του λαού κουβαλάτε;»
>>> Κατεβάστε τώρα το application της offsite - ΕΔΩ για Android & ΕΔΩ για iOS
Ερχόμαστε από μακριά, ατενίζουμε μακρύτερα και στεκόμαστε απέναντι στην άβυσσο ανήμποροι, ανίκανοι και δειλοί. Προπαντός, δειλοί. Εξαθλιώσαμε και εξαχρειώσαμε το «είναι» μας για λίγα ψίχουλα διαπλοκής, διαφθοράς, απάθειας και βολέματος. Πόσα να φορτώσουμε στους επόμενους και στους μεθεπόμενους; Τους μετά-από-μας; Τι θα παραδώσουμε όταν έχουμε παραδοθεί στους φαύλους και στους ανόητους;
Ο κόσμος φτώχυνε. Εμείς φτωχύναμε. Ακίνητοι και ατάραχοι στη ροή των πραγμάτων χάσαμε κάτι πιο σημαντικό από την ελευθερία μας. Χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Χάσαμε την ελεύθερη μας βούληση να αντισταθούμε. Χαλάσαμε. Αφεθήκαμε και μας αφήσανε. Ζούμε στο φαύλο, απολαμβάνουμε την ακινησία και επικροτούμε την ανοησία. Λέμε ότι «ο χρόνος μας έφθειρε», αλλά δεν φταίει ο χρόνος. Ένα μέτρο είναι κι αυτό. Θα μπορούσε να ήταν χρόνια ωρίμανσης, ξεκαθαρίσματος, αναδιάταξης και εν τέλει, ανάτασης, αναγέννησης.
>>> H offsite τώρα και στο Google News - Ακολουθείστε μας
Ήταν χρόνια απόλαυσης, παραπλάνησης, διάψευσης και εν τέλει, παράδοσης.
Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο. Ακροβατούμε στο χείλος της αβύσσου και καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις για τους επόμενους και τους μεθεπόμενους. Δεν υπάρχουν διλήμματα, ούτε από μηχανής θεοί, υπάρχουν μόνο επιλογές. Απέναντι στο φαύλο της κομματοκρατίας και της διαφθοράς που μας εξουσιάζει και καθορίζει τις ζωές μας, απέναντι στο μαύρο που υπάρχει σχεδόν σε όλες τις θεσμικές εκφάνσεις αυτού που ονομάζουμε καταχρηστικά «κράτος», απέναντι στους λίγους, υπάρχουν οι πολλοί. Υπάρχει ο άλλος δρόμος, ο τρίτος δρόμος.
Δεν χάθηκαν οι άξιοι, εμείς τους απορρίψαμε. Δεν χάθηκε η ελπίδα. Εμείς την ξεχάσαμε. Δεν χάθηκε ο ορίζοντας. Εμείς σταματήσαμε να ατενίζουμε το πέλαγος.
Δεν έχει νόημα να βάλουμε ονόματα ή ταμπέλλες για να ξεχωρίσουμε, να διχάσουμε και να διχαστούμε.Έχουμε απ’ όλους και δεν έχουμε τίποτα. Αλλάζει το εξώφυλλο, όχι οι νοοτροπίες, οι πράξεις, το αποτέλεσμα. Ξεχάσαμε πόσο πολύ χρειαζόμαστε το παλιό για να φτιάξουμε το νέο. Χρειάζεται να αναμετρηθούμε με τους προγόνους μας, να γονατίσουμε και να προσευχηθούμε. Να σηκωθούμε, να πέσουμε, να ξανασηκωθούμε, να ξαναπέσουμε και να σηκωθούμε ξανά και ξανά και ξανά, όσες φορές χρειαστεί, γιατί ερχόμαστε από μακριά, είμαστε μια στιγμή στο άπειρο, μα μπορούμε να φτιάξουμε κόσμους απέραντους και αιώνιους, μπορούμε να χαράξουμε ανεξίτηλα το «μετά» όπως εμείς το θέλουμε και όπως αξίζει να είναι το πριν και το μετά στον άφθαρτο χρόνο.
Εμείς. Όχι αυτοί. Εμείς. Εμείς απέναντι σ’ αυτούς. Απέναντι στους φαύλους και στους βαρβάρους. Απέναντι στην ασχήμια και στην παρακμή. Δεν χρειαζόμαστε ηγετίσκους, χρειαζόμαστε ηγέτες. Δεν έχουμε ανάγκη από συνθήματα, αλλά από αλήθειες. Δεν θέλουμε τους διεφθαρμένους, αλλά τους έντιμους και τους ικανούς.
Πλούτος υπάρχει μπόλικος. Πλούτος που δεν μετριέται σε ευρώ ή πλαστικό χρήμα, αλλά «με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». Απέναντι στο ψέμα και στην εικονική πραγματικότητα μιας μεταγλωττισμένης υποκουλτούρας, έχουμε θησαυρό αιώνων και φως άσβεστο να μας οδηγεί. Ξεκινώντας από το αλφαβητάρι μας, από το «Εμείς».
Υστερόγραφο: Έχουν μολύνει τόσο πολύ τα πάντα που ακόμα και το αυτονόητο, το αληθές και το γνήσιο, χλευάζεται και διυλίζεται στους μύλους μιας σάπιας ψευδαίσθησης. Ζούμε στην εποχή που εάν σηκώσεις ένα ρούχο που γράφει ότι «τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια», θα ακουστούν κραυγές για «πλυντήρια εθνικιστικών εξάρσεων και παραληρημάτων». Ζούμε στην εποχή που είναι «εθνικισμός» να θέλεις να επιστρέψεις στον τόπο των προγόνων σου, αλλά είναι «πατριωτισμός» να πίνεις φραπέ στη σκλαβωμένη γη. Θα το γράψω στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν όλοι αυτοί, ένθεν κακείθεν: Άει σιχτίρ.
Το άσχετο: Έρχεται
Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή.
