Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Μία ξεχασμένη αλήθεια

Μία ξεχασμένη αλήθεια

Thumbnail
Παγκόσμια ημέρα δικαιωμάτων του παιδιού σήμερα, και όμως αρκετά παιδιά δεν γεννήθηκαν με την ίδια τύχη.

Τους ξεχάσαμε, τους παραμελήσαμε, για κάποιους έγινε συνήθεια, και για άλλους σκέτη αδιαφορία. Κανείς δεν μιλά και κανείς δεν γνωρίζει. Μία ξεχασμένη αλήθεια μέσα στην ωμή πραγματικότητα.

Όταν εμείς κοιμόμαστε, κάποιοι ζουν τους εφιάλτες τους. Τα καραβάνια των προσφύγων από χώρες της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο, συνεχίζουν να φτάνουν στο νησί μας, ελπίζοντας σε μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους.

Οι πρόσφυγες που πλέον δεν φαίνεται να εξυπηρετούν την ακροαματικότητα των ΜΜΕ, ζουν καθημερινά χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει το αύριο.

Μάνες, πατεράδες, ασυνόδευτα παιδιά, που έχουν χάσει τα πάντα στη ζωή τους και ευελπιστούν πως θα βρουν στο χέρι μας, την ασφάλεια, την ζεστασιά και την ελπίδα που έχουν χάσει.

Μέσα σε αυτό τον σκοτεινό κόσμο που ζουν καθημερινά, υπάρχουν δυστυχώς και αυτοί που αντί να τους απλώσουν το χέρι για στήριγμα, τους γυρίζουν τη πλάτη με απαξίωση.

Υπάρχουν κι αυτοί που έχουν ξεχάσει ποιες είναι οι ρίζες τους και που ανήκουν. Αυτοί που κοιτάζουν τον κόσμο από μία άλλη οπτική, που όποιος είναι διαφορετικός, είναι και εχθρός.

Ακόμη και τα προσφυγόπουλα που έχουν ήδη ξεκινήσει να παρακολουθούν μαθήματα σε σχολεία του τόπου μας, ζουν καθημερινά στη σκιά του ρατσισμού και του σχολικού εκφοβισμού. Είτε γιατί δεν μιλούν καλά Ελληνικά, είτε γιατί είναι από τρίτες χώρες, είτε λόγω διαφορετικής θρησκείας και κουλτούρας.

Αρκετά από αυτά παραμένουν στο περιθώριο τόσο από τους συμμαθητές τους, όσο και από το ίδιο το Σύστημα, που ενώ προσπαθεί να τα εντάξει στην κοινωνία μας, ταυτόχρονα αδιαφορεί και αρκετές φορές αδυνατεί να στηρίξει αυτά τα παιδιά και τις οικογένειες τους, ακόμη και για να τους προσφέρει τα βασικά αγαθά που κάθε ένας από εμάς δικαιούται να απολαμβάνει σε ένα σύγχρονο κράτος.

Και όχι, δεν κάνω διαχωρισμό, δεν ξεχνώ τα «δικά» μας παιδιά, τους «δικούς» μας ανθρώπους.

Στην ίδια μοίρα με αυτά τα παιδιά, ανήκουν και παιδιά Κυπριόπουλα, τα οποία είτε επειδή είναι υπέρβαρα, είτε επειδή φοράνε γυαλιά, είτε γιατί έχουν μαθησιακές δυσκολίες, δέχονται καθημερινά επιθέσεις και σχολικό εκφοβισμό από τους συμμαθητές τους.

Η επίθεση δεν είναι απλά η λεκτική ή η σωματική αλλά είναι και η περιθωριοποίηση, η οποία αρκετές φορές μπορεί να σε τσακίσει και να σου αλλάξει ολόκληρή σου τη ζωή.

Το πρόβλημα δεν είναι ατομικό, ούτε προσωπικό, αλλά είναι κοινωνικό. Κάτι που όλοι αναγνωρίζουμε αλλά σχεδόν κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να το αλλάξει, καθώς πάσχουμε όλοι μας από το σύνδρομο αυτό που ότι δεν μας ενοχλεί προσωπικά στην καθημερνή μας ζωή, δεν μας ενδιαφέρει ούτε πρακτικά.

Σε όσους εκεί έξω μαθαίνουν στα παιδιά τους να μην σέβονται τη διαφορετικότητα, σε όσους πιστεύουν πως το διαφορετικό είναι ταυτόχρονα και κακό, τους συστήνω να σκεφτούν για λίγο πως θα ήταν αν το παιδί τους ζούσε καθημερινά ένα τέτοιο «Γολγοθά», που καθημερινά θα πλήγωνε την παιδική του αθωότητα.

Τους ζητώ να αναλογιστούν πως θα ένιωθαν αν αύριο έχαναν όσα είχαν και αναγκάζονταν να ξενιτευτούν με βάρκα το άγνωστο, και αντί φιλοξενίας συναντούσαν μισαλλοδοξία και αδιαφορία. Τους ζητώ να γίνουν για λίγο άνθρωποι και να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους, από όπου και αν προέρχονται. 

ΥΓ: «Καλοί τρόποι είναι η συμφιλίωση της μεγάλης ιδέας που έχουμε για τον εαυτό μας με τη μικρή ιδέα που έχουμε για τους άλλους.» - Μαρκ Τουαίην, 1835-1910, Αμερικανός συγγραφέας

 

Οι απόψεις που εκφράζονται στο Bloggers, αποτελούν προσωπικές θέσεις των συγγραφέων τους και σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζουν τις θέσεις της Offsite. Ο κάθε Blogger επιλέγει το δικό του ύφος. Στην Offsite σεβόμαστε απόλυτα την ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης.

Home