Προς διαχρονικά προβληματισμένους, διακοσιοστής τέταρτης επιστολής, το ανάγνωσμα…

ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

Ο επιθεωρητής Ηρακλής Πουαρώ καθόταν με την πλάτη γυρισμένη στο δωμάτιο. Απόλυτα συγκεντρωμένος ανέλυε το τι μέλλει γενέσθαι. Η ώρα πλησίαζε. Οι δύο υποψήφιοι για τη νίκη έτρεχαν το τελευταίο εκατοστάρι. Όλα στην πραγματικότητα είχαν ήδη κριθεί. Το  ποιος θα έκοβε το νήμα και πόση διαφορά θα είχε από τον δεύτερο μπορεί και να είχαν κριθεί. Ο δικός του ρόλος δεν ήταν να προαναγγείλει τον νικητή αν και στο μυαλό του είχε ξεκάθαρο το όνομα του νικητή. Ήταν εκεί για να κάνει μια αυτοψία της συνολικής πορείας προς την κρίσιμη ώρα της τελικής καταμέτρησης των ψηφοδελτίων. Η ικανότητά του να λύνει γρίφους ξεκάθαρα αποδεκτή από όλους. Ποιος ήταν ο γρίφος είναι το ζήτημα καθώς το μυστήριο του τελικού νικητή μπορεί να μην αποτελούσε ακόμη έγκλημα αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια σειρά από παράδοξα και ανισορροπίες, με απρόβλεπτες συνέπειες. Ο γρίφος, τον οποίο είχαν καλέσει να λύσει, ήταν το ποια θα ήταν τα καθοριστικά εκείνα στοιχεία που θα έγερναν την πλάστιγγα προς τη μια ή την άλλη μεριά.

Η πρώτη του σκέψη πήγε στο κυπριακό και τη λύση του. Την ανάγκη επανέναρξης συνομιλιών και ενεργοποίησης των μηχανισμών εκείνων που θα ανέτρεπε το status quo  το οποίο για ακόμη μια φορά φαινόταν πιο δυσοίωνο από ποτέ αφού κάθε που νόμιζαν πως έπιαναν πάτο ανακάλυπταν πως υπήρχαν και χειρότερα. Δύσκολος ο έλεγχος του συγκεκριμένου τομέα με δεδομένη την πολυπλοκότητα του ζητήματος, των εμπλεκόμενων συμφερόντων και της ετσιθελικής, απαράδεκτης, ανήθικης, μακριά από κάθε αίσθηση διεθνούς δικαίου συμπεριφοράς και στάσης του δυνατού και εχθρικού αντιπάλου. Έγραψε λοιπόν στο μπλοκάκι των σημειώσεών του: ενεργοποίηση θεσμικών συμμάχων, αναβίωση αμυντικού δόγματος, εκμετάλλευση του διεθνούς σκηνικού και των εμπλεκομένων συμφερόντων της παρούσας στιγμής και φυσικά έξυπνοι ενεργειακοί σχεδιασμοί σε υποβοηθητική προς τη λύση κατεύθυνση.

Ικανοποιημένος μετακινήθηκε στον δεύτερο άξονα: Οικονομία. Άλλο ένα αγκάθι. Δύσκολη η διαχείριση της δημοσιονομικής σταθερότητας μιας ακμάζουσας οικονομίας αλλά όχι αδύνατος ο συνδυασμός της με φιλολαϊκές πολιτικές. Με στόχευση στον λιγότερο προνομιούχο, στην ευάλωση οικογένεια, στη διαχείριση των εκποιήσεων με αφαίρεση υπερπρονομίων από τους μεγάλους χρηματοοικονομικούς «τοκογλυφικούς» οργανισμούς τους οποίους όλοι αποκαλούσαν, κατ΄ ευφημισμό, τράπεζες. Πάντα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό γιατί η χώρα πρέπει να κινηθεί μπροστά. Κανένα πισωγύρισμα δεν ήταν αποδεχτό.

Τρίτος άξονας; Η εθνική ενότητα. Η συλλογικότητα και η ευρεία κοινωνική αποδοχή. Μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Μπορούν όμως οι διαφορετικές απόψεις να οδηγήσουν σε μια ξακάθαρη στάση και μια γραμμή συνεπή; Όντως δεν έχουν χρώμα τα προβλήματα αλλά μπορούν οι λύσεις να είναι πολύχρωμές; Είναι τελικά οι πολλές οπτικές γωνίες δύναμη; Είναι μήπως αυτή η δύναμη που θα μας ενώσει;  Σαφέστατα, ήταν το καταληκτικό του συμπέρασμα, γιατί όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα. Ξεκάθαρο!

Και αν τελικά τα στοιχεία που οδήγησαν στην προφανή λύση του μυστηρίου τον είχαν παραπλανήσει;  Ήξερε πολύ καλά ο Ηρακλής πως υπήρχαν δυνάμεις που λειτουργούν υπόγεια ή και απρόβλεπτα. Τότε σαφέστατα οι μεγάλοι ηττημένοι δεν θα ήταν εκείνοι που έδωσαν με αξιοπρέπεια και πολλές προσωπικές και συλλογικές υπερβάσεις τον αγώνα αλλά ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, ο οποίος θα έχανε την ευκαιρία να δει τη γέννηση ενός νέου πολιτικού ήθους και τις αλλαγές που αυτό θα επέφερε στην καθημερινότητά του, στο μέλλον των παιδιών του, στο αύριο της πατρίδας του. Αυτό θα τον λυπούσε βαθύτατα αλλά και πάλι, αισιόδοξος όντας, ο Πουαρώ, με την οξυδέρκεια που τον διέκρινε,  πίστευε βαθιά πως καμία ευκαιρία δεν είναι η τελευταία. Το ρήγμα είχε γίνει και τίποτα, ποτέ ξανά, δεν θα ήταν το ίδιο.

Υπογραφή

Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Καλή Ψήφο σε όλους μας