ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Έπρεπε να κάνει την Αγία Σοφία τζαμί και να στείλει πολεμικά πλοία στον Αιγαίο για να καταλάβουν οι εδώ αμετανόητοι «προοδευτικοί» ότι την Τουρκία του Ερντογάν δεν την καλοπιάνεις με φραπέ στην Κερύνεια, ούτε την καλλωπίζεις με μπαλόνια στη Λήδρας. Την πολεμάς! 

Στέκεσαι απέναντι στο φασιστικό καθεστώς και το πολεμάς νύχτα – μέρα, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Παλεύεις για κάθε σπιθαμή ελεύθερης γης και δεν υποχωρείς ούτε μπροστά στον θάνατο. Έχουμε χορτάσει από μπουρδολογίες και φληναφήματα και, έχουμε πληρώσει πανάκριβο τίμημα για τις υποκλίσεις, τις γονυκλισίες και τις άτακτες υποχωρήσεις-μας. Όταν απέναντί σου έχεις έναν πανόπλο κατοχικό στρατό σε επιθετική διάταξη, δεν έχεις πολλές επιλογές. 

Η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες, εφαρμόζει ενιαία επιθετική πολιτική απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο. Επιδιώκει την αναθεώρηση διεθνών συνθηκών και καταπατεί κάθε γραμμή του διεθνούς Δικαίου, διεκδικώντας την περιφερειακή ηγεμονία μέσα από την αναβίωση της οθωμανικής ιδεολογίας. 

Μιλά για ειρήνη την ώρα που τα πολεμικά της πλοία και αεροσκάφη εισβάλλουν στις ελλαδοκυπριακές θάλασσες και εναέριες ζώνες. Προσφέρει κλάδους ελαίας την ώρα που υπερεξοπλίζεται στρατιωτικά, στέλνει μισθοφόρους στη Λιβύη και  σφαγιάζει τους Κούρδους σε Τουρκία και Συρία. Μιλά για διάλογο την ώρα που ομηροποιεί ανθρώπινες ζωές και απειλεί με μεταναστευτική αστάθεια την ηπειρωτική Ευρώπη.   

Δεν έχουμε απέναντί μας ένα δημοκρατικό κράτος, αλλά ένα φασιστικό απολυταρχικό κράτος που μετατρέπεται καθημερινά σε ένα ακραίο ισλαμιστικό καθεστώς που έχει μόνο στόχο την εδαφική του επέκταση και την ανάπτυξη μεγαλύτερων ζωνών επιρροής. Απέναντι σε αυτόν τον εχθρό στέκονται Ελλάδα και Κύπρος, δυστυχώς μόνες, παρά τις κατά καιρούς (και συνήθως καθυστερημένες) διακηρύξεις των συμμάχων μας. Δεν έχουμε άλλες επιλογές, παρά μόνο να αντισταθούμε.  

Δεν χρειάζεται να φοράς χακί για να πολεμήσεις. Η τέχνη του πολέμου σήμερα δεν γίνεται μόνο στα πεδία των μαχών. Ο πόλεμος μπορεί να είναι διπλωματικός, πολιτικός, οικονομικός, πολιτιστικός, ακόμα και κοινωνικός. Κανένας πόλεμος όμως δεν μπορεί να γίνει, εάν δεν υπάρχει δύναμη αποτροπής. Ιδιαίτερα απέναντι σε έναν αντίπαλο στον οποίο (οικειοθελώς) έχουμε παραχωρήσει το τακτικό πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης. 

Έστω και την ύστατη ώρα, χρειάζεται να αναπτύξουμε τέτοια ισχύ αποτροπής που να καθιστά αδύνατα τα σχέδια του Ερντογάν. Να τον πνίξουμε στον ωκεανό της αλαζονείας και της έπαρσής του. Να αναδείξουμε τα πολλαπλά αδιέξοδα των επιλογών του και να στρατευθούμε, χωρίς κομματικές παρωπίδες, στον εθνικό αγώνα. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Δεν έχουμε άλλες επιλογές.  

Η άμεση αντίδραση της Αθήνας, πρώτα στον Έβρο και τώρα στο Αιγαίο, έστειλε τα σωστά μηνύματα στην Άγκυρα και στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας. Στα θετικά καταγράφεται και η ενεργή παρουσία της Γαλλίας σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία. Είναι όμως απείρως πιο σημαντικό οι Ευρωπαίοι εταίροι-μας να περάσουν από τα λόγια στις πράξεις.

Ο Ελληνισμός είναι το τελευταίο ανάχωμα στις νεοθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας. Και αν πραγματικά εννοούμε ότι θέλουμε την ειρήνη, τότε καλά κάνουμε να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. 

Σε όλα τα πεδία των μαχών…  

Υστερόγραφο: Εάν προσέλθουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το πιστόλι στον κρόταφο, εξευτελισμένοι και ταπεινωμένοι, ούτε ο φερετζές δεν μας σώζει από τις τουρκικές ορέξεις.  

Υστερόγραφο 2: Καλοδεχούμενος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο μέτωπο των… απορριπτικών. Έστω και αργά ανακάλυψε ότι «η πολιτική του κατευνασμού έχει αποτύχει». Αντί όμως να πανηγυρίζει για τις ανύπαρκτες «κυρώσεις» που δήθεν πέτυχε να συμπεριλάβει στην τελευταία απόφαση της Συνόδου Κορυφής, θα ήταν πιο χρήσιμο εάν όσα διακηρύττει δημοσίως, τα έκανε πολιτική πράξη και καθημερινή πρακτική.      

Τάδε έφη: «Ένας πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας θα ήταν σκέτη τρέλα. Αλλά εάν η Τουρκία ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, είμαστε υποχρεωμένοι να εισέλθωμεν» (Γεώργιος Παπανδρέου, 24.2.1964) 

Το άσχετο: Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα 

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…