Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Κανόνας απαράβατος. Οι πρώτες 100 μέρες μιας νέας κυβέρνησης, οπουδήποτε στον κόσμο, είναι ίσως οι πιο σημαντικές της θητείας της. Με νωπό το εκλογικό αποτέλεσμα και την εντολή των πολιτών, η νέα κυβέρνηση καλείται «να σπάσει αυγά» και να οδηγήσει τη χώρα μπροστά. Αν τα καταφέρει και κερδίσει «μικρές νίκες», ανοίγει ο δρόμος για τα πιο δύσκολα και πολύπλοκα θέματα. Αν όχι, θα κάνει ομελέτα. Αυτός ο άγραφος πολιτικός κανόνας ισχύει σχεδόν… παντού με εξαίρεση, όπως σχεδόν… πάντα, την Κύπρο. 

Εδώ πέρα είμαστε παλαιοημερολογίτες. Αντί μέρες, μετράμε… μήνες. Η (δεύτερη) κυβέρνηση Αναστασιάδη οσονούπω συμπληρώνει τους πρώτους 80… μήνες. Μέχρι τον Ιούλιο του 2021 όταν με το καλό φτάσει στους «100», θα έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη θητεία της και θα προετοιμάζεται για την προεκλογική ‘23. Κοντός ψαλμός αλληλούια. 

Ενόσω λοιπόν η κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα σε περίοδο ευφορίας και απολαμβάνει ευρείας στήριξης, έχει ακόμα την πολυτέλεια «να σπάσει αυγά». Όχι για να κάνει ομελέτα με… Λόου λιπαρά, αλλά για να εμβαθύνει τις μεταρρυθμίσεις, να ξηλώσει διεφθαρμένα κατεστημένα και να συνθλίψει παλαιοκομματικές συμπεριφορές και νοοτροπίες –όλα αυτά που αποτελούν τα μόνιμα βαρίδια της ανάπτυξης και της προόδου. Έχει μια (δεύτερη) ευκαιρία να δημιουργήσει ισχυρές δομές και υγιές περιβάλλον εντός και εκτός της κρατικής μηχανής που παράγει (σε ποσοστό 95,3%) άριστους και μόνο άριστους και λαμβάνει 0,63 (με άριστα το +2,5) στον δείκτη διαφθοράς. Με τέτοια πρωτογενή υλικά αλίμονο (μας) αν δεν τα καταφέρει.   

Γι’ αυτό οι επόμενοι 20 μήνες είναι ίσως οι πιο σημαντικοί της προεδρικής θητείας Αναστασιάδη. Έχεις τρεις επιλογές. Μπορεί να στείλει ένα γράμμα στο Κορβαντούρι της Φινλανδίας και να παρακαλέσει τον… Άγιο Βασίλη να του φέρει «καλύτερους Υπουργούς, καλύτερο ίματζ και 2-3 τασάκια». Μπορεί να συνεχίσει να κάνει αυτό που έκανε τόσο πετυχημένα τους προηγούμενους 80 μήνες. Ή μπορεί απλά να περάσει το Ρουβικώνα. Αν κάνει το τελευταίο, θα πρέπει να συνδυάσει τόλμη, μέτρο και διορατικότητα και να αναπτύξει διοικητικές και στρατηγικές ικανότητες. Να πάει κόντρα στον λαϊκισμό, στα μικρομεγάλα συμφέροντα κομμάτων, γραφείων και παρατρεχάμενων και να δώσει το καλό παράδειγμα. Όχι το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη, ούτε το παράδειγμα του θυμωθκιάρη δικηγόρου, αλλά το παράδειγμα ενός Προέδρου. Μια καλή αρχή θα ήταν -για να το πούμε στην αρχιεπισκοπική αργκό- να ξεκινήσει «πόσσω του».

Το ξήλωμα του Υπουργικού δεν είναι αρκετό. Η αλλαγή προσώπων απλά για να ικανοποιηθούν μικροκομματικές φιλοδοξίες και ισορροπίες ή μιντιακά και άλλα συμφέροντα θα ήταν μια κακή λύση. Δεν χρειαζόμαστε «επώνυμους». Ικανούς χρειαζόμαστε. Ιδιαίτερα απ’ αυτούς που δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος και δεν έχουν άλλη «ατζέντα» πέρα από την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Υπάρχουν και τέτοιοι ακόμη, ευτυχώς. Υπάρχουν, για να είμαστε δίκαιοι, και στο υφιστάμενο Υπουργικό. Εκ του αποτελέσματος θα κριθούν όλα. Για την ώρα η βαθμολογία της κυβέρνησης κυμαίνεται μεταξύ του 0,63 και του 95,3. Οι αριθμοί λένε όλη την αλήθεια.  

Υστερόγραφο: Οι οπαδοί της «όποιας λύσης» έχουν ένα λόγο παραπάνω να χαριεντίζονται. Οι συμβολισμοί είναι καλύτεροι από ποτέ. Η τριμερής θα γίνει στο Βερολίνο, 30 χρόνια μετά την πτώση του τείχους που χώριζε Ανατολική και Δυτική Γερμανία. Λέτε η ιστορία να επαναληφθεί; Σαν φάρσα ή σαν τραγωδία; 

Υστερόγραφο (2):  Στα σοβαρά τώρα, στο Βερολίνο θα παιχθεί μια κρίσιμη ζαριά για την επόμενη μέρα του Κυπριακού. Οι πιέσεις θα κορυφωθούν και δεν θα είναι προς την πλευρά του Ακιντζί –που έτσι και αλλιώς ρόλο κομπάρσου έχει. Στα σημαντικά, η Τουρκία θα αποφασίσει. Μιλούμε για την ίδια Τουρκία που ακολουθεί μια νεοθωμανική επιθετική πολιτική στην περιοχή, εισέβαλε με τις ευλογίες Πούτιν-Τραμπ στη Συρία και απειλεί τις Βρυξέλλες με μαζικές μεταναστευτικές ροές. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, να μην παρουσιαστούν οποιαδήποτε προβλήματα στο πήγαινε-έλα του προεδρικού τζετ και να έχουμε… αναταράξεις. Αρκετά υποφέραμε. 

Σημείωση: Ο Λακκοτρύπης μπορεί να μετρά τα δισεκατομμύρια τώρα που «κλείδωσαν τα χρονοδιαγράμματα» για τις υποδομές και την παραγωγή του φυσικού αερίου, αλλά λογαριάζει χωρίς τον… Ερντογάν. Την ώρα που τα πολεμικά της Τουρκίας εμποδίζουν τις κυπριακές έρευνες χωρίς πραγματικό κόστος, εμείς πέφτουμε στην παγίδα να απαντούμε στα πυροτεχνήματα Ακιντζί για διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου με καινοφανείς «ιδέες» και κάνουμε «υψηλή πολιτική» προτείνοντας να εμπλέξουμε την Άγκυρα στις συζητήσεις μπας και την καθησυχάσουμε! Με τέτοια μυαλά, θα είμαστε τυχεροί αν δούμε αέριο σε άλλη μορφή. Στέρεα ή υγροποιημένη. 

Σημείωση (2): Για σχόλια, ενστάσεις, παρατηρήσεις στο [email protected]

Καλή Κυριακή & Αγία Υπομονή