Η Κύπρος αντιλήφθηκε ότι η Τουρκία αλλάζει; Και αν ναι, τι κάνουμε προς τούτο; Είναι ενδεικτικό πως υπάρχουν ακόμη πολιτικές δυνάμεις που προκρίνουν «μια λύση με ‘λίγες’ τουρκικές εγγυήσεις και ‘λίγο’ τουρκικό στρατό» αφήνοντας να νοηθεί κιόλας «σιγά το πράμα»…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Twitter: @tsangarisp
Τις προάλλες,
Ο Μάνος Καραγιάννης προχώρησε σε μια ανάλυση για την κατάσταση με την Τουρκία και την πολιτική που ακολουθεί την τελευταία 10ετία.
Ξεχωρίζω τρία σημεία, στα οποία αναφέρθηκε ο καθηγητής (τα μεταφέρω σε ελεύθερο λόγο και όχι αυτολεξεί).
Το πρώτο είναι πως «όταν η Τουρκία αλλάζει, πρέπει να αλλάζουμε κι’ εμείς». Αυτή η φράση πέραν του ότι κρύβει αρκετό πολιτικό νόημα, ουσιαστικά αποτελεί την πεμπτουσία της διπλωματίας, η οποία ακολουθείται από όλες τις σοβαρές χώρες με ισχυρή διπλωματία. Αν δηλαδή μια χώρα γίνεται επιθετική, εσύ που επηρεάζεσαι δεν μπορείς να παραμείνεις το καλό παιδί αλλά ούτε και θα κάνεις επίθεση. Είναι θέμα ισορροπίας και στάθμισης. Το σίγουρο είναι πως απέναντι στην επιθετικότητα μιας χώρας δεν μπορείς να παραμένεις απαθής αλλά ούτε και ο αδύναμος κρίκος αλλά ούτε και με την συνέχιση επίδειξης «καλού χαρακτήρα» με μοναδικό όπλο τα ευχολόγια.
Στην περίπτωση της Τουρκίας, όπως πολύ εύστοχα σημείωσε ο Μ. Καραγιάννης, η αντιμετώπιση της πραγματικότητας είναι το πλέον βασικό. Ξεχάστε την Τουρκία, όπου έπινες καφέ στις Βρυξέλλες με τον Τούρκο ομόλογο σου, ξεχάστε την Τουρκία όπου η Τουρκάλα πρέσβειρα στο Βερολίνο φλερτάρει με τον Γερμανό ακόλουθο του ΥΠΕΞ (σχήμα λόγου) διότι η Τουρκία άλλαξε. Έχουμε μια Τουρκία της Ανατολίας, μια βαθιά θρησκευόμενη Τουρκία, μια Τουρκία που θέλει να παίξει ρόλο στον μουσουλμανικό κόσμο, μια Τουρκία που δεν θέλει την χριστιανική ΕΕ. Ο Ερντογάν δεν είναι τρελός, τουναντίον ο Ερντογάν είναι ένας πολύ έξυπνος πολιτικός και γνωρίζει το κοινό της χώρας του, γνωρίζει τι θέλει και τι δεν θέλει η πλειοψηφία.
Όπως πρόσθεσε ο καθηγητής, μπροστά σε αυτή την αλλαγή, σχεδόν όλες οι χώρες της ΕΕ συνειδητοποίησαν και γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογενείας και πλέον η συζήτηση αφορά μια ειδική σχέση.
Το δεύτερο σημείο είναι η ανάγκη για μια Ισχυρή Διπλωματία και Ισχυρή Άμυνα, στο οποίο σημείο ο Χάρης Γεωργιάδης πρόσθεσε και το Ισχυρή Οικονομία, αφού εννοείται πως είναι η βασική προϋπόθεση των άλλων δυο.
Το τρίτο είναι πως η Κύπρος, αν και μια χώρα μικρή, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στα δρώμενα μέσα από συνέργειες. Εκ των πραγμάτων αποτελεί -μαζί με τις άλλες χώρες του Νότου- την πρώτη γραμμή της ΕΕ αλλά την ίδια ώρα, αν αξιοποιήσει και αναπτύξει συνέργειες (πχ με Ισραήλ, Γαλλία και άλλες χώρες της Δύσης) μπορεί να αποτελεί και ένα στρατηγικό εταίρο της δύσης ευρύτερα. Συνεπώς, η Κύπρος πρέπει χωρίς παλινδρομήσεις να έχει ξεκάθαρη θέση ποιοι αποτελούν τους στρατηγικούς της εταίρους.
Κάποια σχόλια λοιπόν επί των ανωτέρω.
Η Κύπρος αντιλήφθηκε ότι η Τουρκία αλλάζει; Και αν ναι, τι κάνουμε προς τούτο; Είναι ενδεικτικό πως υπάρχουν ακόμη πολιτικές δυνάμεις που προκρίνουν «μια λύση με ‘λίγες’ τουρκικές εγγυήσεις και ‘λίγο’ τουρκικό στρατό» αφήνοντας να νοηθεί κιόλας «σιγά το πράμα»… Είναι πασιφανές πως αυτές οι δυνάμεις είτε ζουν στον μικρόκοσμο της πολιτικής εσωτερικής κατανάλωσης είτε απλώς δεν αντιλαμβάνονται καν τις γεωπολιτικές ισορροπίες…
Από την άλλη, για το τρίπτυχο «Ισχυρή Οικονομία, ισχυρή Διπλωματία, ισχυρή Άμυνα», η Κύπρος έχει να διανύσει αρκετό δρόμο.
Ισχυρή Οικονομία, ακόμη, δεν έχουμε. Και άγνωστο αν θα καταφέρουμε ποτέ να έχουμε μια ισχυρή οικονομία, η οποία θα επιτρέψει την «ισχυρή Άμυνα». Η δε Διπλωματία μας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ισχυρή. Αλλά μπορεί να χαρακτηριστεί ικανοποιητική υπό τις περιστάσεις…
Το τρίτο σημείο όμως ίσως να αποτελεί το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ στην δική μας περίπτωση. Και είναι αυτό που η Στήλη ανέφερε αρκετές φορές. Ότι η Κύπρος πρέπει να έχει ξεκάθαρη θέση, ξεκάθαρη τοποθέτηση, ξεκάθαρη κατεύθυνση προς τη δύση. Να είναι και πρακτικά μέρος της δύσης, σε όλες τις αποφάσεις, σε όλες τις ενέργειες.
Είναι αυτό άλλωστε που λέμε τόσα χρόνια αλλά δυστυχώς δεν το εφαρμόσαμε ακόμη πλήρως. Ότι το μέλλον της Κύπρου είναι στο ΝΑΤΟ και οι στρατηγικές συνέργειες με Βρετανία, ΗΠΑ και Ισραήλ αλλά και με άλλες χώρες της δύσης.
Ενόσω αυτό δεν το αντιλαμβανόμαστε ή ενόσω το αντιλαμβανόμαστε αλλά δεν το προωθούμε και εφαρμόζουμε δεν πρόκειται να καταστούμε αξιόπιστοι σύμμαχοι για κανέναν…
