Το 2003 άνοιξαν τα Οδοφράγματα (Διακίνηση), το 2010 αναγνωρίστηκε η επιτροπή αποζημιώσεων (Περιουσιακό)… το 2021 θα έχουμε νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Twitter: @tsangarisp
19 Ιουλίου αναμένεται
Η δική μας πλευρά εικάζει για το τι προτίθεται να εξαγγείλει ο Ταγίπ Ερντογάν και βάσει των εικασιών και των εκτιμήσεων της σχεδιάζει και τα διάφορα σενάρια αντίδρασης.
Θα απευθύνει ο Τούρκος Πρόεδρος πρόσκληση προς Ελληνοκύπριους πρόσφυγες της Αμμοχώστου, οι οποίοι διαθέτουν περιουσία στην περιοχή που θα «ανοίξει», να μεταβούν στις περιουσίες τους και να ζήσουν υπό Τουρκοκυπριακή διοίκηση; Και αν ναι, πώς θα γίνει αυτό; Θα τους προτρέψει να απευθυνθούν στην λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων και μέσω αυτής να τους προσφερθεί ως «θεραπεία» η επιστροφή της περιουσίας τους (αντί αποζημίωσης δηλαδή); Ή θα τους πει ελάτε να υπογράψετε στο «κτηματολόγιο» και «άλλα χαρτιά» και πάρτε πίσω την περιουσία σας και δικαιούστε να ζείτε πλέον εδώ υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση;
Όμως όποια φόρμουλα και να χρησιμοποιήσει ο Ερντογάν, τελικός κριτής και πάλι, για άλλη μια φορά, θα είναι οι ελληνοκύπριοι, και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι επηρεαζόμενοι ελληνοκύπριοι, οι οποίοι είναι αυτοί που είτε θα κάνουν αυτό το πείραμα του Ερντογάν να δουλέψει είτε να μην δουλέψει.
Το ίδιο δηλαδή, όπως συνέβη και το 2003 με τα Οδοφράγματα, με την μονομερή απόφαση του Ραούφ Ντενκτάς να προχωρήσει στην διάνοιξή τους. Τότε, η κυβέρνηση εκτίμησε λάθος ότι δεν θα πήγαινε κανένας Ελληνοκύπριος να διασχίσει τα Οδοφράγματα παρά μόνο μερικές εκατοντάδες επαναπροσεγγιστές, όπως είπε ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τελικά αντί μερικές εκατοντάδες, ήταν δεκάδες χιλιάδες και τα Οδοφράγματα μετατράπηκαν τελικά ως το καλύτερο ΜΟΕ, το οποίο πλέον δεν διανοείται κανένας να «ενοχλήσει». Ένα ΜΟΕ που ουσιαστικά «έλυσε» το θέμα της διακίνησης μεταξύ των δυο κοινοτήτων.
Το ίδιο όμως πάθαμε, ως Ελληνοκυπριακή πλευρά, και το 2010 όπου το ΕΔΑΔ αναγνώρισε την «επιτροπή περιουσιών» των κατεχομένων ως νόμιμο ένδικο μέσο, θέτοντας μάλιστα ως προϋπόθεση πως πλέον κάποιος Ελληνοκύπριος δεν μπορεί να προσφύγει απευθείας στο ΕΔΑΔ για την καταπάτηση των περιουσιακών του δικαιωμάτων εάν πρώτα δεν απευθυνθεί στην λεγόμενη επιτροπή αποζημιώσεων ή περιουσιών. Αποτέλεσμα; Αρκετοί Ελληνοκύπριοι προσέφυγαν και προσφεύγουν στην συγκεκριμένη επιτροπή, έστω και αν τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά δεν λειτουργεί και έχει μετατραπεί σε «τροχοπέδη» για την προσφυγή κάποιου ελληνοκύπριου στο ΕΔΑΔ.
Ασχέτως αν τα δυο πιο πάνω κρίθηκαν από τους Ελληνοκύπριους πολίτες, ασχέτως αν πέτυχαν ή απέτυχαν, εδώ βλέπουμε δυο πράγματα:
1/ Η Άγκυρα εκμεταλλεύεται τον πόνο των Ελληνοκυπρίων, παίζει με τα συναισθήματά τους, αντιλαμβάνεται τον πόθο επιστροφής και δικαίου και ως εκ τούτου, οι κινήσεις της πέραν από τεράστιας πολιτικής σημασίας είναι και κινήσεις ουσίας, αφού κατ’ αυτό τον τρόπο ουσιαστικά προσπερνά την εκάστοτε πολιτική ηγεσία εκμεταλλευόμενη τα συναισθήματα του κόσμου.
2/ Το δεύτερο που εντοπίζεται είναι το γεγονός ότι η Ελληνοκυπριακή Ηγεσία φάνηκε ανήμπορη να αναχαιτίσει αυτά τα πειράματα της Άγκυρας. Στην μεν πρώτη περίπτωση (με τα Οδοφράγματα) δεν έδωσε καμία κατεύθυνση και ουσιαστικά «έπεσε μαχόμενη» στην ντρίπλα του Ραούφ Ντενκτάς, Άγκυρας, στην δε δεύτερη περίπτωση δεν κατάφερε να λειτουργήσει επί σειρά ετών εκπαιδευτικά αλλά και αποτρεπτικά προς το τότε ντελίριο των ελληνοκυπρίων για μαζικές προσφυγές προς το ΕΔΑΔ, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τελικά το Δικαστήριο να παραπέμπει όλες τις επόμενες προσφυγές μέσω της επιτροπής περιουσιών των κατεχομένων.
Αν κάποιος πρέπει να πει ποιο είναι το χειρότερο από τα δυο, συναισθηματικά θα επιλέξει το πρώτο αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι πως το δεύτερο είναι κατά πολύ χειρότερο από το πρώτο. Διότι η Τουρκία στο κάτω, κάτω προσπαθεί να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα -έστω και άδικα- και χρησιμοποιεί κάθε είδους τέχνασμα, πολιτική και τεχνική. Το μείζον, το κρίσιμο ερώτημα είναι άλλο: Εμείς τι κάνουμε; Ως Ελληνοκυπριακή πλευρά τι κάνουμε ώστε να μην γινόμαστε ανά 10ετία περίπου έρμαιο των σχεδιασμών της Άγκυρας, σχεδιασμοί, οι οποίοι απομακρύνουν το ενδεχόμενο λύσης ομοσπονδίας και οδηγούν στην οριστική διχοτόμηση.
Την 20η Ιουλίου 2021 αναμένεται λοιπόν να αρχίσει άλλο ένα πείραμα, το τρίτο στη σειρά την τελευταία 18ετία. Και αυτό ίσως να είναι και το κρισιμότερο και ίσως το καταστροφικότερο πείραμα που θα ζήσουμε…
