όσο πολιτικό καραγκιοζιλίκι είναι να διαφωνείς με το Οικονομικό Πλάνο της Κυβέρνησης (Προϋπολογισμό) αλλά τον ψηφίζεις διότι δήθεν θέλεις να είσαι «υπεύθυνος» άλλο τόσο πολιτικό καραγκιοζιλίκι είναι να διαφωνείς με το Οικονομικό Πλάνο της κυβέρνησης, να το καταψηφίζεις αλλά προηγουμένως να καταθέτεις Τροπολογίες !!!
Προφανώς όλοι γνωρίζουν το τραγούδι του Χάρι Κλυνν «Ουγκάγκα μπουμ μπουμ» όπου δίνονται «ξεκάθαρες» απαντήσεις σε κάποια βασικά ερωτήματα του τύπου «γιατί δεν ανεβαίνουν οι μισθοί», «τι πάει να πει φτωχός» ενώ στην διασκευή του τραγουδιού με τον Λάκη Λαζόπουλο δίνονται επίσης ξεκάθαρες απαντήσεις στα ερωτήματα του τύπου «που χαθήκαν τα λεφτά», «γιατί να ζω συνεχώς με δανεικά» κτλ κτλ.
Η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις / απορίες ήταν ξεκάθαρη: «Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκάουγκα γκα».
Η ίδια απάντηση ταιριάζει σε πολλά καίρια ερωτήματα, πολιτικά κυρίως, και σήμερα αν και το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1979.
Ένα επίκαιρο ερώτημα λοιπόν είναι και το εξής:
Γίνεται να διαφωνείς με τον Προϋπολογισμό του κράτους, να τον καταψηφίζεις (και ορθώς κάνεις – είδε εδώ ΑΠΟΨΗ Ο Προϋπολογισμός, το πολιτικά ορθό και το πολιτικό περιπαίξιμο) αλλά την ίδια ώρα να υποβάλλεις χίλιες τροπολογίες;
Να το επαναδιατυπώσω: Διαφωνείς με το Οικονομικό Πλάνο της Κυβέρνησης που θα εφαρμόσει το 2021, λες «το καταψηφίζω», αλλά την ίδια ώρα έρχεσαι και υποβάλλεις τροπολογίες, να αλλάξεις δηλαδή κάποια σημεία του Προϋπολογισμού.
Τι είδους πολιτική είναι αυτή; Τι είδους φιλοσοφία είναι αυτή; Είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ. Γίνεται να διαφωνώ, αλλά να καταθέτω τροπολογίες και προσέξετε και μετά να καταψηφίζω τον Προϋπολογισμό, δηλαδή καταψηφίζοντας ακόμη και αυτά που ήθελα, που πρότεινα, που κατέθεσα να αλλάξω;
Κάποιος ενδεχομένως να ισχυριστεί, «μα κύριε οι τροπολογίες ψηφίζονται ξεχωριστά», και ορθώς. Έτσι είναι. Αλλά όσες ψηφιστούν, θα ισχύουν ΕΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ εγκριθεί ο Προϋπολογισμός. Αν εσύ ως κόμμα θα καταψηφίσεις τον Προϋπολογισμό, τότε τι καταθέτεις αλλαγές, τροπολογίες στον Προϋπολογισμό;
Η απάντηση; Ξεκάθαρη: «Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκάουγκα γκα».
Πολιτική του «Ουγκάγκα μπουμ μπουμ». Χωρίς κανένα πολιτικό νόημα, χωρίς καμία πολιτική αρχή και χωρίς κανένα ίχνος πολιτικής σταθερότητας.
Πρόκειται για ερασιτεχνική, καφενειακή, εξυπνοβλακίστικη πολιτική, η οποία βασίζεται στην εξής αρχή: Εγώ θα καταθέσω τροπολογίες (για να ισχυρίζομαι μετά ότι το τάδε το υπέβαλα εγώ), αλλά θα καταψηφίσω τον Προϋπολογισμό (για να κάνω αντιπολίτευση), αλλά επειδή ο Προϋπολογισμός θα εγκριθεί με τις ψήφους των άλλων κομμάτων θα περάσουν και οι δικές μου Τροπολογίες.
Απίστευτο απόσταγμα πολιτικής σοφίας. Νομίζω συμφωνούμε σε αυτό.
Δηλαδή όσο πολιτικό καραγκιοζιλίκι είναι να διαφωνείς με το Οικονομικό Πλάνο της Κυβέρνησης (Προϋπολογισμό) αλλά τον ψηφίζεις διότι δήθεν θέλεις να είσαι «υπεύθυνος» άλλο τόσο πολιτικό καραγκιοζιλίκι είναι να διαφωνείς με το Οικονομικό Πλάνο της κυβέρνησης, να το καταψηφίζεις αλλά προηγουμένως να καταθέτεις Τροπολογίες !!!
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούν κόμματα και πολιτικοί είναι πως δεν βρισκόμαστε ούτε στη δεκαετία του ’80 ούτε του ’90. Οι εποχές άλλαξαν, οι απαιτήσεις αυξήθηκαν, η κοινωνία εξελίχθηκε, αναβαθμίστηκε. Αυτού του είδους οι πολιτικές πρακτικές ούτε συμβαδίζουν ούτε και μπορούν να συνεχιστούν.
Το πολιτικό τοπίο, η πολιτική σκέψη και η πολιτική κουλτούρα (η οποία μετατράπηκε σε υποκουλτούρα) χρειάζονται επειγόντως εκ βάθρων αλλαγές, αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό.
