Και βεβαίως οι 27 της ΕΕ δεν είναι άσχετοι. Και βεβαίως δεν είναι τυχαίοι, και βεβαίως δεν είναι αδιάβαστοι. Η απάντηση είναι άλλη: Δεν τους νοιάζει, δεν τους κόφτει, αλλά ούτε και «ιδρώνει το αυτί τους». Η ατζέντα του Συμβουλίου των Αρχηγών ήταν άλλωστε για άλλα θέματα. Σοβαρότερα και σημαντικότερα για την ΕΕ. Ποια ήταν; Μα τα λεφτά. Το χώρισμα των λεφτών.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Twitter: @tsangarisp
Την περασμένη βδομάδα η Στήλη σημείωνε πως πήγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Έλληνας Πρωθυπουργός στο Συμβούλιο Ηγετών της Ένωσης, μιλούσαν, επιχειρηματολογούσαν, υποδείκνυαν, προειδοποιήσουν για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τις Τουρκικές επιθετικές κινήσεις, και οι άλλοι 25 Αρχηγοί Κρατών της ΕΕ καθώς και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου και ο Πρόεδρος της Κομισιόν τους απάντησαν λιτά και απλά: «ΟΚ, αν είναι να το δούμε το θέμα σας από Σεπτέμβριο».
Δεν πέρασαν 4 μέρες και η Τουρκία εξέδωσε αυτό που όλοι φοβόνταν και προειδοποιούσαν, navtex, για έρευνες στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα. Μια ενέργεια, η οποία κινδυνεύει να πυροδοτήσει σοβαρή ένταση στο Αιγαίο που μπορεί να φτάσει ακόμη και σε σύρραξη.
Απορία. Εύλογη. Γίνεται να κάθονται 27 Αρχηγοί, 2 Προέδροι (του Συμβουλίου και της Κομισιόν), δηλαδή 29 άτομα, να συζητούν, να τους λένε οι δυο από τους 29 (Αναστασιάδης και Μητσοτάκης) πως η κατάσταση είναι επικίνδυνη, και αυτοί να σφυρίζουν αδιάφορα; Γίνεται να τους απαντούν «καλά, οκ, αν είναι να το δούμε τον Σεπτέμβριο;». Γίνεται ολόκληρη υποτίθεται Ευρωπαϊκή Ένωση, προσέξετε 27 ΚΡΑΤΗ (!), και να μην αποδίδει την σημασία που πρέπει για ένα θέμα που τους αφορά μάλιστα άμεσα; Την ΑΟΖ δυο χωρών-μελών τους και κατ’ επέκταση και των ιδίων, της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γίνεται να επιτρέπουν 27 Κράτη στον Ερντογάν να αλωνίζει και να θεωρεί πως ο κόσμος όλος είναι δικός του; Να τους ξευτιλίζει και να τους κοροϊδεύει;
Κι’ άλλη απορία: Γίνεται αυτοί οι κατά τα άλλα πανίσχυροι άνθρωποι της ΕΕ (πρόκειται για τους Αρχηγούς Κρατών) να είναι τόσο άσχετοι; Να μην μπόρεσαν δηλαδή να εκτιμήσουν ότι η κατάσταση ενδεχομένως μπορεί να ξεφύγει και να μπουν σε περιπέτειες Κύπρος και Ελλάδα και κατ’ επέκταση η ίδια η ΕΕ;
Και βεβαίως δεν είναι άσχετοι. Και βεβαίως δεν είναι τυχαίοι, και βεβαίως δεν είναι αδιάβαστοι. Η απάντηση είναι άλλη: Δεν τους νοιάζει, δεν τους κόφτει, αλλά ούτε και «ιδρώνει το αυτί τους».
Η ατζέντα του Συμβουλίου των Αρχηγών ήταν άλλωστε για άλλα θέματα. Σοβαρότερα και σημαντικότερα για την ΕΕ. Ποια ήταν; Μα τα λεφτά. Το χώρισμα των λεφτών. Ποιος παίρνει τι, πόσα και πότε. Μιλάμε για δισεκατομμύρια και όχι κάτι ψίχουλα. Επισήμως ονομάστηκε «Ταμείο Ανάκαμψης» και αφορά 750 δισεκατομμύρια ευρώ. «Θα είναι δύσκολες διαπραγματεύσεις. Δεν είναι μόνο τα χρήματα. Είναι για τους πολίτες της Ευρώπης. Θέλουμε μια Ευρώπη πιο σταθερή» μας είπε κιόλας ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρς Μισέλ. Ο Σαρς Μισέλ όμως δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει όταν έκανε παρεμβάσεις ο Ν. Αναστασιάδης και Κ. Μητσοτάκης για τις απειλές της Τουρκίας, οι οποίες όντως αποτελούν και απειλή για την σταθερότητα της ΕΕ. Κατά τα άλλα «δεν είναι μόνο τα χρήματα».
Συνεπώς, συμπερασματικά και καταληκτικά, τι βλέπουμε εδώ; Το γράψαμε πολλές φορές. Αλλά τώρα ίσως είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις, όπου τα πράγματα είναι πολύ, πολύ ξεκάθαρα:
Η ΕΕ από την μια είχε δυο μέλη της που έκαναν έκκληση για βοήθεια λόγω της Τουρκικής προκλητικότητας. Από την άλλη η ΕΕ είχε στην ατζέντα της να συζητήσει το διαμοιρασμό των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ποιο από τα δυο βάρεσε; Μα είναι ξεκάθαρο και μας το είπαν: «Άστε το θέμα σας για μετά, και αν είναι να το δούμε από Σεπτέμβριο», είπαν σε Αναστασιάδη και Μητσοτάκη, «διότι τώρα έχουμε σοβαρότερα θέματα να συζητήσουμε». Και μπορεί να πει κάποιος: Μα καλά το Ταμείο δεν ήταν σοβαρή υπόθεση; Μα και βεβαίως ήταν και βεβαίως έπρεπε να γίνουν εκείνες οι διαβουλεύσεις. Δεν υποστηρίζεται το αντίθετο. Αυτό που υποστηρίζεται είναι άλλο: Να παρθούν αποφάσεις και για το ένα, και για το άλλο!
Και η τελική απορία: Μπορεί αυτό το περίεργο και υδροκέφαλο και γραφειοκρατικό Σχήμα που ονομάζεται ΕΕ να διαδραματίσει κάποιο ρόλο σε γεωστρατηγικό και περιφερειακό επίπεδο; Μα και βεβαίως όχι, και ούτε θέλει, και ούτε τους νοιάζει.
Η ΕΕ, όπως είναι σχηματισμένη τώρα, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα επιχειρηματικό λόμπι, το οποίο έχει ένα στόχο: Business… Τίποτα άλλο!
Καλή υπομονή με το Oruc Reis! (Το οποίο μέχρι την ώρα (πρωινό Σαββάτου) που γράφονταν οι τελευταίες γραμμές του άρθρου ήταν αγκυροβολημένο στην Αττάλεια)
