Δεν είναι ούτε σοκαριστικό, ούτε περίεργο, ούτε πρωτόγνωρο, ούτε και πρωτοφανές. 

Είναι μια φυσική εξέλιξη, μια φυσιολογική πορεία πραγμάτων που για μια ακόμα φορά βλέπαμε να έρχεται αλλά με ημίμετρα, κινήσεις και αποφάσεις ήρθε και μας βρήκαν. Και κινδυνεύουμε δυστυχώς να εδραιωθεί αν δεν δράσουμε ούτε και τώρα. 

Αναφέρομαι φυσικά στο θέμα των ναρκωτικών στην Κύπρο αλλά και στους ανήλικους χρήστες ειδικότερα, όπως επίσης και στα σχολεία. 

Όποιος κάνει ότι δεν το περίμενε και νιώθει σοκαρισμένος από τα πρόσφατα περιστατικά με ανήλικους χρήστες σε σχολεία ή σε αυτοκίνητα με 27χρονες, τότε ζει σε άλλη χώρα. 

Όποιος επίσης ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι και οι Κύπριοι κάνουν εγκληματικές ενέργειες όπως φόνους, διαρρήξεις και ληστείες και πάλι πρέπει να ζει ή να ζούσε τουλάχιστον, σε άλλη χώρα. 

Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι όσο αυξάνεται η χρήση και το εμπόριο ναρκωτικών, τόσο αυξάνεται και το έγκλημα και οι φόνοι και οι διαρρήξεις και οι ληστείες. 

Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι πρέπει να λάβουμε μέτρα τα οποία για να τα λάβουμε πρέπει να επενδύσει επιτέλους αυτή η πολιτεία για το καλό των επόμενων γενιών. 

Για το καλό των παιδιών μας. 

Δεν μπορούν φίλτατε Πρόεδρε μου να μας πείσουν ούτε τα λόγια, ούτε τα ευχολόγια, ούτε και τα συμπληρωματικά μέτρα...πατσιαρίσματα. 

Αν δεν βάλεις ούτε τώρα το χέρι στην τσέπη και να επενδύσουμε ως κράτος σε υποδομές, σε Κέντρα Απεξάρτησης Ανηλίκων, σε παροχή ουσιαστικής παρέμβασης στα σχολεία τότε δεν κάνουμε τίποτα. 

Τα ψηλά κτήρια στα σχολεία και οι κάρτες εισόδου είναι καλά και άγια, αλλά όπως έχει αποδειχθεί τα ναρκωτικά είναι μέσα στα σχολεία...από την μέσα πλευρά...δεν είναι απλά έξω και περιμένουν να μπουν μέσα. 

Ας ξεκινήσουμε όμως στο μεσοδιάστημα από τα απλά. Για παράδειγμα, να καθοριστούν συγκεκριμένα σχολεία τα οποία θα θεωρούνται υψηλού κινδύνου(σίγουρα θα ξέρουν οι μαθητές, οι καθηγητές, οι γονείς, οι επιθεωρητές, το Υπουργείο), ποια είναι αυτά. Ας αναλάβουν ειδικές περιπολίες ή υπό κάλυψη παρακολούθηση των εν λόγω σχολείων. 

Ας ενδυναμωθούν με κονδύλια οι αρμόδιοι φορείς για να μπορέσουν να επέμβουν αποτελεσματικά όπου και όταν χρειάζεται. 

Άσχετο με όλα αυτά, αλλά και απόλυτα σχετικό. Ας βγει και ο αρμόδιος Υπουργός Παιδείας να πει τίποτα. Να δείξει ότι είναι αποφασισμένος να μην ανεχτεί παρόμοια φαινόμενα. Να δεχθεί και την κριτική για να βελτιωθεί η κατάσταση. Πολύ μουδιασμένη η παρουσία σε κάθε περίπτωση. 

Αλλά για να μην είμαστε άδικοι και να αποφύγουμε τον λαϊκισμό, θα πρέπει και οι ίδιοι οι γονείς να κατανοήσουν ότι τα παιδιά τους χρειάζονται τη φροντίδα και την αγάπη τους. Την προσοχή δεν την κερδίζουμε με τα δώρα ή με το να αφήνουμε τα παιδιά μας ήσυχα. Την προσοχή την κερδίζουμε με το να δίνουμε χρόνο στο παιδί μας, να το ακούσουμε, να το ρωτήσουμε, να κάνουμε πράγματα μαζί. Να το φέρουμε κοντά μας. 

Σε κάθε περίπτωση εμείς δεν θα το παίξουμε ειδικοί γιατί δεν είμαστε. Είμαστε απλά πολίτες που ανησυχούν και το εκφράζουν δημόσια.

Ειδικοί υπάρχουν και καλά είναι να τους ακούσουμε και να μην σκεφτόμαστε πολιτικά αλλά επιστημονικά σε σχέση με όλα αυτά τα ζητήματα που απειλούν την υπόσταση αυτού του κοινωνικού ιστού της Κύπρου μας. 

Το χέρι βαθιά στην τσέπη λοιπόν. Και άμεσα!