Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Το 2019 δεν είναι 1974, όταν ο Αττίλας έκανε κρουαζιέρα στις ακτές της προδομένης Κερύνειας με τις ευλογίες Κίσινγκερ. Δεν είναι ούτε 1939, όταν ο Χίτλερ διχοτομούσε την Πολωνία με τη συμφωνία Ρίμπεντροπ – Μολότοφ. 

Η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία δεν θα ‘χει γρήγορο τέλος. Οι πρώτες μέρες του πολέμου προμηνύουν το βάθος και την έκταση του. Και η εισβολή της Τουρκίας δεν θα μείνει στο έδαφος της Συρίας. Θα επεκταθεί και στο έδαφος της Τουρκίας. Συν τω χρόνω, θα φτάσει και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με το νέο κύμα τζιχαντιστών που «απελευθερώνει» η επιχείρηση των βαρβάρων. Και όσο ο καιρός περνά και η επιχείρηση δεν τελειώνει, θα πληθαίνουν τα φέρετρα των στρατιωτών που (όπως μας… ενημέρωσε η ανταποκρίτρια του ΡΙΚ στην Τουρκία) «πάνε σε γάμο». Να τους ευχηθούμε… χαρμόσυνες κηδείες.  

Για την ώρα, περισσεύει η υποκρισία. Οι Αμερικανοί πρόδωσαν (ξανά) τους Κούρδους. Η Ρωσία έκλεισε τα μάτια (ή το ένα μάτι) στα σχέδια του νέου της συμμάχου. Και οι Ευρωπαίοι, φλύαροι και ανήμποροι, τρέμουν τον ίσκιο τους, υποκύπτοντας στους εκβιασμούς ενός δικτάτορα. Τα άστρα του Ερντογάν ευθυγραμμίστηκαν και η εισβολή ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά την αθλιότητα Τραμπ να τους ανοίξει το δρόμο. Οι πρώτες διεθνείς αντιδράσεις είναι από χλιαρές έως υποστηρικτικές. Ο χρόνος όμως, δεν κυλά υπέρ του Ερντογάν. 

Οι Κούρδοι δεν είναι λαός που παραδίδεται, ούτε φούσκωσαν μπαλόνια για να υποδεχθούν την επέλαση των βαρβάρων. Θα πολεμήσουν μέχρι τέλους. Με το ίδιο σθένος που υπερασπίστηκαν πριν πέντε χρόνια το Κομπάνι και υποχρέωσαν το λεγόμενο ισλαμικό κράτος στην πρώτη του στρατηγική ήττα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, αν δεν ήταν οι Κούρδοι μαχητές του YPG, οι τζιχαντιστές θα έκαναν περίπατο μέχρι τη Δαμασκό. Αντί όμως ο δυτικός κόσμος να στήσει μνημεία για να τιμήσει τη θυσία των χιλιάδων Κούρδων που ανέκοψαν τους τρομοκράτες, τους προδίδει με τον πιο υποκριτικό και επαίσχυντο τρόπο. 

Το ξέρουμε και ‘μεις από πρώτο χέρι πως δεν υπάρχει ηθική μπροστά στα συμφέροντα των μεγάλων. Υπάρχουν όμως ισορροπίες.

Και ο Ερντογάν βαδίζει σήμερα σε τεντωμένο σχοινί. Όσο ο πόλεμος βαθαίνει, όσο οι Κούρδοι αντιστέκονται, τα δεδομένα αλλάζουν. 

•    Στην Ουάσιγκτον δεν υποδέχθηκαν με χαμόγελα τα… τραμπολογήματα. Από τους Ρεπουμπλικάνους μέχρι τους Δημοκρατικούς, οι αντιδράσεις για την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων είναι μεγάλες. Πέραν από το πλήγμα αξιοπιστίας (μετά την προδοσία απέναντι στους πρώην συμμάχους τους), πολλοί είναι αυτοί που δεν βλέπουν με καλό μάτι την ενίσχυση του ρόλου της Τουρκίας, αλλά κυρίως, της Ρωσίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Για την ώρα, οι Κούρδοι στρέφονται προς το καθεστώς Άσσαντ και επιζητούν συμφωνία με τη Ρωσία. 

•    Στη Μόσχα, τα πρώτα χαμόγελα πάγωσαν και πλέον το Κρεμλίνο ζυγίζει τα δεδομένα. Ο Πούτιν, αν και αρχικά δήλωνε «ανενημέρωτος», έχει προειδοποιήσει τον Ερντογάν να σεβαστεί τις συμφωνίες της Αστάνας (Ρωσία-Ιράν-Τουρκία, 2017) και των Αδάνων (Τουρκία-Συρία, 1998), στις οποίες δεν προβλέπεται μόνιμη παρουσία στο συριακό έδαφος. Η Συρία είναι στρατηγικής σημασίας για τη ρωσική εξωτερική πολιτική και κανείς δεν γνωρίζει πώς θα αντιδράσει η Μόσχα εάν, για… παράδειγμα ο Ερντογάν δημιουργήσει μόνιμες δομές στη βόρεια περιοχή της. Ούτε πώς θα αντιδράσει εάν ο Άσσαντ ζητήσει την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού από τη χώρα του; 

•    Εκείνο πάντως για το οποίο ανησυχούν όλοι οι υποκριτές, είναι η ενδυνάμωση του ισλαμικού κράτους, με το οποίο το καθεστώς Ερντογάν έκανε μπίζνες τα προηγούμενα χρόνια. Οι τζιχαντιστές μπορεί να έχουν υποστεί μεγάλες απώλειες, αλλά δεν έχουν νικηθεί εξ ολοκλήρου. Παραμένουν ενεργοί και η αποσταθεροποίηση που προκαλεί η εισβολή της Τουρκίας, είναι τουλάχιστον υποβοηθητική για την ανασύνταξή τους. Και ασφαλώς, μόνο τυχαίες δεν είναι οι εκκλήσεις από όλους τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους προς την Τουρκία να μην απελευθερώσει τζιχαντιστές που κρατούσαν οι Κούρδοι του YPG. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν για να το λένε αυτό και μάλιστα τέτοιες ώρες… 

•    Αμφίβολες είναι και οι μπίζνες που σχεδιάζει να κάνει ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν που θέλει να κτίσει πόλεις και χώρια για να φιλοξενήσει τους περίπου 3,5 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες που βρίσκονται στην τουρκική ενδοχώρα. Το σχέδιο των 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων προβλέπει τη δημιουργία μιας «ζώνης» στη Συρία βάθους 30 χιλιομέτρων για τη μεταφορά των προσφύγων (άσχετο ότι βομβάρδισαν μέχρι… 100 χλμ). Ο βασικός στόχος είναι η τόνωση της τουρκικής κατασκευαστικής βιομηχανίας, αλλά αυτά είναι θεωρίες. Την ώρα που η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας, μετά από μια περίοδο σχετικής σταθερότητας, ετοιμάζονταν για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, η εισβολή έφερε νέες πιέσεις στην τουρκική λίρα και άνοιξε ένα νέο κύκλο αβεβαιότητας μεταξύ των επενδυτών. Άστε, που είναι αμφίβολο κατά πόσον οι Κούρδοι (και όχι μόνο) θα αφήσουν τον Ερντογάν να κτίσει 3-4 νέες πόλεις και 111 χώρια στη βόρεια Συρία χωρίς αντίποινα… 

Όλα αυτά όμως είναι υποθέσεις και το μόνο βέβαιο είναι μετά από τρεις μέρες εισβολής, περίπου 100.000 άνθρωποι πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Η νέα προσφυγική κρίση με την οποία απειλεί την Ευρώπη ο Ερντογάν έχει ξεκινήσει και ο μόνος που μπορεί να σταματήσει τους βαρβάρους είναι οι Κούρδοι του YPG. Μακάρι! 

Υστερόγραφο (1): Οι εικόνες φρίκης που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες ξυπνούν τις δικές μας εικόνες από την εισβολή των βαρβάρων το 1974. Αυτοί ήταν τότε, ίδιοι είναι και σήμερα. Ας βάλουμε καλά στο νου μας αυτές τις εικόνες, ιδιαίτερα όταν ακούμε τους πολιτικούς μας να λένε ότι πρέπει «να εξυπηρετήσουμε τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας» ή «να καταθέσουμε ολοκληρωμένη πρόταση προς την Τουρκία» για το φυσικό μας αέριο. Ο κάθε λαός βέβαια έχει τους ηγέτες που του αξίζουν… 

Υστερόγραφο (2): «Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν» (Θεόφιλος) 

Καλή Κυριακή και μην ξεχνάτε: #StandWithTheKurds