Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

«Σώστε την Αμμόχωστο»

Offsite Team
- 30.06.2019

«Σώστε την Αμμόχωστο»

Thumbnail

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Λίγα χρόνια μετά την εισβολή μέχρι τις απαρχές της επόμενης δεκαετίας, κάθε Ιούλη γινόταν (ένας) ξεσηκωμός. Κερυνιώτες, Μορφίτες, Αμμοχωστιανοί, Λεμεσιανοί, Παφίτες, Λευκωσιάτες πήγαιναν ίσαμε την πλατεία ή τον μοιρασμένο δρόμο. Τους οδηγούσε ο ίδιος πόθος. Ο αδικαίωτος πόθος. Μόνο τα λεωφορεία που θα τους πήγαιναν ίσαμε ‘κει, έγραφαν την… αφετηρία: «ΛΕΜΕΣΟΣ», «ΠΑΦΟΣ», «Ελ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ», «ΛΑΡΝΑΚΑ». Ο προορισμός ήταν ο ίδιος. Η Πλατεία ή ο δρόμος που κόπηκε στη μέση. 

Εκείνα τα χρόνια, δεν ξεχώριζες τους πρόσφυγες από τους μη πρόσφυγες –τότε, ήταν όλοι πρόσφυγες. Δεν ξεχώριζες τους Κερυνειώτες από τους Μορφίτες, τους Βαρωσιώτες από τους Λαπηθιώτες –ήταν όλοι τους πρόσφυγες. Δεν ξεχώριζες τις μαυροφορεμένες μανάδες των αγνοουμένων από τις μαυροφορεμένες μανάδες των ηρώων. Πως μπορούσες; 

Με τα χρόνια οι διαδηλώσεις πολλαπλασιάστηκαν, οι προορισμοί αυξήθηκαν, οι αφετηρίες λιγόστεψαν. Το όνειρο έγινε «Unite Cyprus» κομμάτι-κομμάτι. Σε ποιο κομμάτι να πας; Για ποιο κομμάτι να διαδηλώσεις, να ξελαρυγγιαστείς, να βγάλεις τον πόνο, τον θύμο, την πίκρα, την απόγνωση, την οργή; 

Τα χρόνια έφεραν την παρακμή, η παρακμή τον εκφυλισμό, ο εκφυλισμός τον επαμφοτερισμό.  

Γιατί να φωνάξει ο Κερυνειώτης για την «Αμμόχωστο»; Τι τον κόφτει τον Δερυνειώτη αν θα επιστραφεί η Μόρφου; Τι τον νοιάζει τον Λεμεσιανό ποιος θα «διοικεί» την Κερύνεια; Ένα ζήτημα εθνικό, έγινε ζήτημα τοπικό. Συν τω χρόνω θα γίνει και ζήτημα προσωπικό. Απολύτως προσωπικό. Για την ώρα είναι ακόμα κομματικό. 

Ένας εκφυλισμός σε δόσεις. Μια ιδιοτέλεια εδώ, μια ιδιοτέλεια εκεί. Ένας α λα καρτ πατριωτισμός. Ένα σώμα χωρίς ψυχή. 

Εδώ και εκεί, κάποιοι σπασμοί. Μια εξαίρεση στο γενικό κανόνα, λίγοι τρελοί που φυτεύουν πλακάτ για να ανθίσει η ελπίδα. Η προχθεσινή εκδήλωση για την «Αμμόχωστο» θα μπορούσε να ήταν εκδήλωση για την «Κερύνεια» ή την «Μόρφου». Σε τούτη τη στιγμή είχε νόημα να είναι για την «Αμμόχωστο». Σε σωστό χρόνο, σε λάθος τόπο.  

Ας είναι που πήγαν όσοι πήγαν, που ξε-σηκώθηκαν όσοι ξεσηκώθηκαν. Κάτι είναι κι’ αυτό απ’ το διόλου. Καλά έκαναν. Καλά έκανε και ο Πρόεδρος που είπε το αυτονόητο: δεν-φταίω-εγώ-αλλά, «η τουρκική αδιαλλαξία». Η κακιά μάγισσα του κυπριακού. Δεν φταίει τώρα, φταίει από το ’79. Έχουν περάσει τέσσερις δεκαετίες, αλλά «η τουρκική αδιαλλαξία» παραμένει αυτή που ήταν. Σκληρή και άκαμπτη. 

Ούτε η συμφωνία Κυπριανού – Ντενκτάς ίσχυσε, ούτε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ εφαρμόστηκαν, ούτε η Αμμόχωστος επιστράφηκε. Γιατί;

Μήπως δεν φουσκώσαμε πολλά μπαλόνια όταν «έπεσε το τείχος» της Λήδρας; Μήπως δεν ανοίξαμε πολλά οδοφράγματα; Μήπως δεν κάναμε πολλές διμερείς, τριμερείς, πενταμερείς; Πότε γκρεμίστηκε το όνειρο και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Μήπως ήταν τον Ιούνιο του 2014 όταν επισκεπτόταν την Κύπρο ο πανίσχυρος αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, κότζαμ Τζον Μπάιντεν; Τότε που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλούσε για «ιστορική επίσκεψη» και μια εφημερίδα βγήκε με τίτλο «Με μικρά βήματα, πάμε Αμμόχωστο»; 

Αυτά βέβαια συνέβαιναν πάντα στα μυαλά κάποιων γιατί στην πραγματικότητα ούτε μισό βήμα έγινε ποτέ και ας είχαμε κατά καιρούς «ιστορικές» επισκέψεις. Μια ιστορία για να γυρίσουμε στην επόμενη σελίδα. 

Αύριο-μεθαύριο όμως που θα προχωρήσουν για «απογραφή των περιουσιών» της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου, αντί για διαδήλωση, ας κάνουμε ένα δείπνο. Ένα μυστικό δείπνο. Να ψάχνουμε ποιος θα ‘ναι ο Ιούδας. Γιατί η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Το ίδιο και η τραγωδία. 

Και αυτό που φοβόμασταν από τη δεκαετία του ’80, μπας και συμβεί η «Αμμοχωστοποίηση του Κυπριακού», σήμερα πια δεν το φοβόμαστε.  Έχουμε εδώ και πολλά χρόνια αποδεχτεί ότι τα ψηφίσματα και οι συμφωνίες ισχύουν μόνο α λα καρτ ή στα πλακάτ. Καλημέρα. 

Υστερόγραφο: Απαράδεκτοι οι καβγάδες και οι τραμπουκισμοί σε μια αντικατοχική εκδήλωση. Ακόμα πιο απαράδεκτό όμως είναι το επιτηδευμένο καπέλωμα της εκδήλωσης από μια μερίδα που εκφράζει 10-20 νοματαίους. Υπάρχουν και κομματικές συνάξεις αν θέλουν να εκτονώνονται, ας αφήσουν τον απλό κόσμο να πει αυτό που πραγματικά νιώθει, όπως το νιώθει. 

Υστερόγραφο 2: Η κυπριακή ομογένεια χρειάστηκε 30 χρόνια να φέρει ένα νομοσχέδιο τύπου Μενέντεζ - Ρούμπιο στα αμερικανικά νομοθετικά σώματα. Κάποια πολιτικά μυαλά χρειάστηκαν 3-4 ημέρες για να το εξευτελίσουν. Να τους πούμε συγχαρητήρια; 

Home