Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Σταδιακή λύση αντί συνολική – Ας είναι τα ΜΟΕ μια αρχική Συμφωνία

Σταδιακή λύση αντί συνολική – Ας είναι τα ΜΟΕ μια αρχική Συμφωνία

Thumbnail

Θα μπορούσαν αυτά τα ΜΟΕ καθώς και άλλα να συμπεριληφθούν σε μια Στρατηγική Συμφωνία με συγκεκριμένο μάλιστα χρονοδιάγραμμα, η οποία Συμφωνία θα αποτελεί και το Πρώτο Πλαίσιο Εφαρμογής Λύσης. Αν αυτά λειτουργήσουν και ομαλοποιηθούν οι συνθήκες και εξελιχτεί η συνεργασία μεταξύ ε/κ και τ/κ τότε οι δυο πλευρές να προχωρήσουν στο Δεύτερο Πλαίσιο Εφαρμογής Λύσης, το οποίο θα περιλαμβάνει άλλους 4-5 τομείς.

ΓΡΑΦΕΙ Ο                                                                                                                                    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ                                                                                                Twitter: @tsangarisp

Είναι ξεκάθαρο ότι η κατάσταση στο Κυπριακό βρίσκεται σε οριακό σημείο. Οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν με τις ιδέες να αγγίζουν σχεδόν ξεκάθαρα και το μοντέλο λύσης των δυο κρατών και κατ’ επέκταση την de jure από την de facto διχοτόμηση. 

Η στροφή της Άγκυρας σε μια «σκληρή πολιτική» στο κυπριακό ήταν εμφανής εδώ και μερικά χρόνια, ουσιαστικά από την περίοδο Κραν Μοντανά όπου ο Τούρκος ΥΠΕΞ μας είπε κατάμουτρα και δημοσίως ότι «ονειρευόμαστε» αν νομίζουμε ότι η Τουρκία θα αποδεχτεί λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και μετέπειτα αρνήθηκε να τοποθετηθεί γραπτώς για τις θέσεις της Άγκυρας όταν του το ζήτησε ο ΓΓ του ΟΗΕ με αποτέλεσμα να λήξει άδοξα εκείνη η προσπάθεια. Από την πλευρά του ο τότε Τ/κ ηγέτης Μουσταφά Ακκιντζί αντί να επιδείξει την πολιτική τόλμη που επέβαλλαν οι στιγμές και να δηλώσει ενώπιον του ΓΓ του ΟΗΕ πως μια επανενωμένη Κύπρος δεν χρειάζεται τις εγγυήσεις ούτε της Ελλάδας ούτε της Τουρκίας επιλέγοντας έτσι το στρατόπεδο της λύσης, σιώπησε επιβεβαιώνοντας την ρόλο του κομπάρσου που έχει ο εκάστοτε τ/κ ηγέτης στα του κυπριακού. 

Μετέπειτα, το σκηνικό της «σκληρής γραμμής» ενισχύθηκε με την εκλογή Τατάρ, ενός τ/κ πολιτικού, ο οποίος πλέον ξεκάθαρα υιοθετεί τη θέση της Άγκυρας για λύση δυο κρατών ή όπως το είπε τις προάλλες και στην Λουτ μια λύση που αρχίζει με προϋπόθεση την «ισότιμη κυριαρχία». Μια φρασεολογία που παραπέμπει στην λύση δυο κρατών ή τουλάχιστον μιας Συνομοσπονδίας, με δυο κράτη να προσπαθούν να τα βρουν μέσω της Συνομοσπονδίας και αν αυτό δεν λειτουργήσει τότε το κάθε ένα να τραβήξει τον δρόμο του. 

Και φτάνουμε στο σήμερα, ένα μήνα μακρυά από την Πενταμερή, με την Ελληνοκυπριακή πλευρά να βρίσκεται σε βαθύ προβληματισμό για το πώς κινείται η κατάσταση απ’ εδώ και μπρος δεδομένης της Τουρκικής στάσης, η οποία δεν φαίνεται να μετακινείται από την θέση για δυο κράτη. 

Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Είναι δυο αλλά υπάρχει και μια τρίτη, η οποία φαίνεται να προσφέρει διέξοδο στο αδιέξοδο.  

Πρώτον, επιμένουμε στην αδιέξοδη πολιτική για συνομιλίες επί συνομιλιών στη βάση ΔΔΟ, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς στρατό κτλ κτλ, από την άλλη η Άγκυρα επιμένει και αυτή στις αδιάλλακτες και παράλογες θέσεις της και έτσι διαιωνίζεται η κατάσταση χωρίς αποτέλεσμα.

Δεύτερον, οπισθοχωρούμε από τις βασικές αρχές μας και κάνουμε λύση τουρκικών προδιαγραφών, δηλαδή με εγγυήσεις, στρατούς και «ισότιμη κυριαρχία», λύση, η οποία παραπέμπει σε συνομοσπονδία και μετέπειτα αφού δεν θα λειτουργήσει πάμε στη λύση δυο κρατών που επιδιώκει η Άγκυρα. 

Υπάρχει και μια επιλογή, δυομιση, η οποία είναι η συμφωνημένη διχοτόμηση, κάτι που δεν είναι προς συζήτηση. 

Υπάρχει όμως και μια τρίτη επιλογή. Η οποία υπό τις περιστάσεις και όπως διαμορφώνονται τα πράγματα φαίνεται να είναι η καλύτερη. Αντί συνολική λύση «με την μια», να υπάρξει «σταδιακή λύση», η οποία μέσα από συμφωνημένες παραμέτρους, η εφαρμογή του κάθε σταδίου να λειτουργεί ως τεστ αντοχών και ευελιξίας και των δυο κοινοτήτων στα όσα θα πρέπει να διαχειριστούν με την εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Πριν πούμε τα υπέρ αυτής της επιλογής ας δούμε συγκεκριμένα παραδείγματα: 

Για παράδειγμα ο Νίκος Αναστασιάδης πρότεινε κάποια ΜΟΕ. Τα συγκεκριμένα που προτείνει δεν είναι ΜΟΕ όπως τα ξέραμε παλαιότερα, «χαμηλής πολιτικής σημασίας» δηλαδή αλλά υψίστης σημασίας που αποτελούν ουσιαστικά «κεφάλαια λύσης». 

Δηλαδή προτείνει το εξής: Ας βάλουμε το Βαρώσι και το αεροδρόμιο Τύμπου υπό την διαχείριση των Ηνωμένων Εθνών. Στο μεν Βαρώσι να επιστρέψουν οι ελληνοκύπριοι ιδιοκτήτες του, το μεν αεροδρόμιο Τύμπου να αναγνωριστεί ως Διεθνές Αερολιμένας της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός του νόμιμου FIR της Δημοκρατίας. Τι κερδίζει η Τ/κ κοινότητα; Μα διεθνή σύνδεση μέσω αεροδρομίου. Οι αερογραμμές είτε λέγονται Pegasus είτε Turkish Airlines θα μπορούν να πετούν από Τύμπου προς όλους τους προορισμούς που θέλουν χωρίς να χρειάζεται η ενδιάμεση στάση σε αεροδρόμιο της Τουρκίας. Επιπλέον αφού το αεροδρόμιο Τύμπου θα είναι νόμιμο αεροδρόμιο θα αποτελεί και επιλογή για Ελληνοκύπριους αλλά και για τα 2-3 εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται την Κύπρο. 

Προτείνει ο Αναστασιάδης ακόμη το εξής: Ας κάνουμε ένα escrow account στο οποίο θα κατατίθενται τα λεφτά που αναλογούν στους Τ/κ από το ΦΑ και η Τουρκία να αναγνωρίσει την ΑΟΖ της Κύπρου. Παράλληλα προτείνει η Τουρκία να εφαρμόσει το «Πρωτόκολλο της Άγκυρας», δηλαδή να αποδέχεται πλοία υπό κυπριακή σημαία στα λιμάνια της και να αναγνωριστεί και το Λιμάνι Αμμοχώστου κάτι που θα επιτρέψει την απρόσκοπτη πλέον εμπορική σύνδεση των Τ/κ με όλο τον κόσμο. 

Αυτά είναι ουσιαστικά παράμετροι Λύσης. Θα μπορούσαν αυτά τα ΜΟΕ καθώς και άλλα να συμπεριληφθούν σε μια Στρατηγική Συμφωνία με συγκεκριμένο μάλιστα χρονοδιάγραμμα, η οποία Συμφωνία θα αποτελεί και το Πρώτο Πλαίσιο Εφαρμογής Λύσης. Αν αυτά λειτουργήσουν και ομαλοποιηθούν οι συνθήκες και εξελιχτεί η συνεργασία μεταξύ ε/κ και τ/κ τότε οι δυο πλευρές να προχωρήσουν στο Δεύτερο Πλαίσιο Εφαρμογής Λύσης, το οποίο θα περιλαμβάνει άλλους 4-5 τομείς. 

Αυτή η διαδικασία έχει ένα θετικό. Προσφέρει και στις δυο πλευρές χρόνο συνεργασίας αλλά και κτίσιμο εμπιστοσύνης, ώστε οι Τουρκοκύπριοι αφενός να ξεφύγουν από το ταμπού της φοβίας τους για τους Ελληνοκύπριους και συνεπώς δεν θα ζητούν τις Τουρκικές Εγγυήσεις αλλά και την Τουρκική εμπλοκή και αφετέρου θα αντιληφθούν πως ζώντας και δρώντας κάτω από την στέγη της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορούν να ευημερήσουν και να απολαύσουν τα οφέλη ενός αναγνωρισμένου κράτους. 

Εάν δεν τολμήσουμε να εξέλθουμε από τον φαύλο κύκλο της μέχρι τώρα διαδικασίας επίλυσης του κυπριακού, δεν θα υπάρχει διέξοδος. Θα συνεχίσουμε να κουτουλλούμε στον τοίχο, τα πράγματα θα χειροτερεύουν ολοένα για την ελληνοκυπριακή πλευρά, θα συνεχίσουμε να ζούμε το status quo… εκτός κι’ αν αυτό τελικά βολεύει όλους μας! Και τους εμπλεκομένους αλλά και τον ίδιο τον ΟΗΕ και την Διεθνή Κοινότητα…!

Home