Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ 

«Βρείτε τα με την Ελλάδα για την Ανατολική Μεσόγειο», ήταν το μήνυμα Τραμπ προς Ερντογάν κατά την τηλεφωνική τους συνομιλία την περασμένη Τετάρτη. Το έγραψε πιο διπλωματικά ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου στο Twitter: «Ο Πρόεδρος Τραμπ υπογράμμισε τη σημασία του να λύσουν τις διαφωνίες τους για την Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία και η Ελλάδα». Εστί μεθερμηνευόμενο, να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τη μοιρασιά του ορυκτού πλούτου της περιοχής. Σήμερα, για Αιγαίο, αύριο για Κύπρο, μεθαύριο ίσως για Κρήτη. 

Στην Πολιτική, αργά ή γρήγορα, τα πράγματα εκεί καταλήγουν. Στο μεγάλο παζάρι. Ο ισχυρός επιβάλλει τους κανόνες και ο ανίσχυρος προσπαθεί να περισώσει ό,τι μπορεί. Για κακή μας τύχη, στη δική μας εξίσωση ο ισχυρός είναι η Τουρκία. Και ποια Τουρκία; Το νεοχιτλερικό και βαθιά αντιδημοκρατικό καθεστώς του Ερντογάν που δεν ορρωδεί προ ουδενός, είτε αυτός λέγεται Τραμπ και Πούτιν, είτε Νετανιάχου. Το καθεστώς που σφαγιάζει τους Κούρδους με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον και την ανοχή της Μόσχας, που κάνει εμπόριο ψυχών με τις Βρυξέλλες και που απειλεί με φυσικό αφανισμό τον Ελληνισμό της Κύπρου. Η διαπραγμάτευση με ένα πιστόλι στον κρόταφο δεν είναι επιλογή. Είναι αυτοκτονία.   

Το χειρότερο όμως, είναι ότι τα πράγματα εκεί οδηγούνται. Στο μεγάλο παζάρι με την Τουρκία να ‘χει το πάνω χέρι. Αυτό ίσως να βλέπουν και κάποιοι δικοί μας φωστήρες και σπεύδουν να δηλώσουν από τώρα «υποταγή». (Λυπάμαι αλλά δεν βρίσκω πιο ήπια λέξη για να περιγράψω το κουτοπόνηρο όραμα «να έχουμε ένα αγωγό μέσω Τουρκίας»!) 

Όταν με ελεύθερη βούληση ακυρώνουμε τις δικές μας στρατηγικές κινήσεις (τριμερείς συμμαχίες, παράγοντας Ισραήλ, EastMed, αραβικός κόσμος), τι νόημα έχει να ζητούμε από τους τρίτους να υπερασπιστούν τα συμφέροντα μας; Ούτε το Ισραήλ, ούτε η Αίγυπτος, ούτε η Ιταλία, μα ούτε και η Γαλλία που στέλνει αεροπλανοφόρο στην περιοχή, δεν θα διαπραγματευτούν τα δικά μας εθνικά συμφέροντα απέναντι στην Τουρκία. Τα δικά τους συμφέροντα θα προσπαθήσουν να προωθήσουν και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εάν αφήσουμε να οδηγηθούν τα πράγματα σε ένα τελικό γύρο πάρε-δώσε για το φυσικό μας αέριο, καμιά από αυτές τις χώρες δεν θα είναι στο τραπέζι. Θα είμαστε μόνοι απέναντι στην Τουρκία. Όχι για το Κυπριακό, αλλά για το φυσικό αέριο. Αν καταλήξουμε εκεί, θέλοντας και μη, θα δώσουμε χωρίς να πάρουμε. Ούτε καν… εγγυήσεις. 

Η κατάσταση σήμερα παρα-είναι ρευστή. Και με δική μας υπαιτιότητα. Η Τουρκία προελαύνει ανεμπόδιστη σε ξηρά και θάλασσα, δημιουργεί νέα τετελεσμένα, χρησιμοποιεί τον τουρκοκυπριακό παράγοντα ως φύλλο συκής και εφαρμόζει την προσφιλή μέθοδο της σαλαμοποιήσεως. Αμφισβητεί εν όπλοις και διαπραγματεύεται από θέση ισχύος. Άνευ κόστους.

Χαμένοι από χέρι δεν είμαστε. Χαμένοι θα είμαστε αν συνεχίσουμε την ίδια ηττοπαθή πολιτική που ακολουθούμε σήμερα. Είτε δηλώνοντας προ πολλού πρόθυμοι να ικανοποιήσουμε τις πιο ήπιες τουρκικές επιδιώξεις, είτε πέφτοντας στις παγίδες της τουρκικής διπλωματίας, βάζοντας εμμέσως το φυσικό αέριο στο τραπέζι των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων. Όπως έπραξε ο Αναστασιάδης με την επιστολή (ημερ. 9/8/2019) προς Ακιντζί, με την οποία πρότεινε τη δημιουργία ενός μεσεγγυητικού λογαριασμού (escrow account). 

Όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας μετά τον Απρίλη. Όταν θα επαναρχίσουν οι συνομιλίες από εκεί που έμειναν. Από τη μοιρασιά του ορυκτού πλούτου της Κύπρου… Σε ένα τέτοιο σενάριο οι κινήσεις μας θα είναι μετρημένες και οι φίλοι μας λιγότεροι. 

Όσο στενά και να είναι τα περιθώρια, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Μια καλή αρχή θα ήταν αν σταματούσαμε να ακυρώνουμε ότι με τόσο κόπο κτίζουμε. Μετά, μιλούμε και για «στρατηγική»! 

Υστερόγραφο (1): Η διαφθορά στο κυπριακό ποδόσφαιρο έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι. Τα στημένα και ο παράνομος στοιχηματισμός είναι προϊόν της σήψης, όχι το ίδιο το πρόβλημα. Εάν Πολιτεία, ΚΟΠ και λοιποί εμπλεκόμενοι συνεχίσουν το κρυφτούλι, θα ‘ρθει η στιγμή που θα παρακαλάμε εμείς οι ίδιοι να αποκλειστούμε από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι γνωστά τα λαμόγια που λυμαίνονται το χώρο και αν υπήρχε βούληση να τα ξεριζώσουν, θα το είχαν ήδη κάνει. Υπάρχουν και άλλα εργαλεία εκτός από τις παρακολουθήσεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Γιατί δεν τα αξιοποιούν; Follow the money που λένε και στο χωριό… 

Υστερόγραφο (2): Bye – bye! Ένας πονοκέφαλος λιγότερος!  

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή