Βρισκόμαστε μόλις μια ανάσα από τα Χριστούγεννα και οι νύχτες μας, οι μέρες μας και το κάθε μας λεπτό μουσκομυρίζει μελομακάρονα, κουραμπιέδες, μπισκοτάκια και ό,τι άλλο τραβά η όρεξη σας.
Ναι, το ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι, όπως κάθε χρόνο, θα φάμε του σκασμού, και την επομένη των Φώτων θα πάμε να πληρώσουμε χρονιάια συνδρομή στο γυμναστήριο για να πάμε 5 φορές.
Δυο φορές μόλις γραφτούμε και τρεις φορές μέσα του Μάη που θα περάσει που τον νου μας η σκέψη ότι ίσως χρειαστεί να κάμουμε και κανένα μπάνιο μες το καλοκαίρι.
Πάντως που προχτές που επαραπονιόμουν ότι όλες οι ειδήσεις αντί να σε κάμουν να χαρείς σε φκάλλουν έξω από τα ρούχα σου, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ καλύτερα.
Δυο τιτάνιας σημασίας εξελίξεις όχι μόνο με έχουν βάλει ανεπιστρεπτί στο πνεύμα των γιορτών αλλά με κάνουν ήδη να ατενίζω στο 2019 με περίσσια αισιοδοξία:
Πρώτα-πρώτα έχει ανακοινωθεί επίσημα ότι η Τάμτα θα εκπροσωπήσει την Κύπρο για την επερχόμενη Εurovision, η οποία Eurovision συμπίπτει περίπου την ίδια εποχή με τις Ευρωεκλογές.
Μην νομίζετε είναι άσχετο το ένα με το άλλο. Καθόλου άσχετο δεν είναι.
Για να καταλάβετε πόσο σχετικό είναι… ακόμα και οι ΕΛΑΜΙΤΕΣ - που υπό άλλες συνθήκες θα εφκάλλαν τσούννες με τέτοια υποψηφιότητα(βλ.καταγωγή τραγουδίστριας) - τώρα πολύ πιθανόν να δούμε και αυτούς μαζί με όλους τους υπόλοιπους να στέκονται σειρά, να φκάλουν με την συμπαθητική σγουρομάλλα (ίσιωσε τα τωρά ενεν; Για να καταλάβετε πόσο κατέχω το θέμα) σέλφι, ίνσταστορυ, ίνσταγκραμ ινσταντκόφυ.
Όχι, επιπόλαιε αναγνώστη, δεν έχει γίνει σοφτ ο Ελαμίτης, δεν έχει μαλακώσει. Σταμάτα τις υπερβολές, υπάρχει και ένα όριο.
Μόνο η προχθεσινή παρέμβαση του κύριου Γεάδη στην εκπομπή του Αντρέα Δημητρόπουλου το αποδεικνύει περίτρανα.
Έπιασε τηλέφωνο ο κύριος Γεάδη και είπε στον εκπρόσωπο του ΔΗΚΟ "τον καιρό που μας εθέλετε να στηρίξουμε την υποψηφιότητα Νικόλα ήταν καλά, γι’αυτό τωρά αφήστε τα βραζιλιάνικα".
Ο κύριος Γεωργίου, η αλήθεια είναι ότι εψιλοκατάπιε την γλώσσα του και μετά από κάποια δευτερόλεπτα απάντησε μισοκακοφανισμένα, «Ναι αλλά εσείς ψηφίσατε Αναστασιάδη.»(!)
Η κόντρα βέβαια δεν έμεινε εκεί να πάει πάσα κακό αλλά την σκυτάλη πήραν οι Λίνος Παπαγιάννης - Άθως Αντωνιάδης και ξαφνικά Λίνος vs Άθως.
Nα μην τα πολυλογούμε ο ένας είπε του άλλου ότι είσαστε «φουσκωτοί Πινόκιο» και ο άλλος του απάντησε «ήρθε το τέλος σας».
Πάντως ρε παιδιά πολλή τεστοστερόνη έπεσε εν νομίζετε; Κόψετε τους κουραμπιέδες. Κάμετε λίγο κράτει με την ζάχαρη άχνη τουλάχιστον.
Καλή φώτιση σε όλους να ευχηθούμε εμείς και να υπενθυμίσουμε ότι η ψηφοθηρία μέσα από την φιλανθρωπία δεν είναι ακριβώς μέσα στα χριστιανικά ιδεώδη.
Η άλλη τεράστια είδηση που πραγματικά έπεσε σαν οβίδα μεγατόνων ήταν η παράδοση στο κοινό ΜΕΡΟΥΣ της Πλατείας Ελευθερίας.
Μάλιστα κυρίες και κύριοι είναι γεγονός ότι μετά από 14 χρόνια και καμιά 40εκ ευρώ η παράδοση ΜΕΡΟΥΣ (επαναλαμβάνω) της πλατείας Ελευθερίας είναι γεγονός.
Πάντως ο Λευκωσιάτης νιώθει τόσο δέος, που όσοι έχουν πάει να περπατήσουν βγάζουν τα παπούτσια τους όπως τα μωρά που τους θυμώνει η μάμα τους όταν μπαίνουν σπίτι και είναι σφουγγαρισμένα.
Άλλοι μάλιστα παίρνουν μαζί τους, οι ίδιοι, φλόκκο και εκεί που πατούν, σφουγγαρίζουν.
Μα αντιλαμβάνεστε την κοσμοϊστορική αλλαγή; Στα 90s λέγαμε να ζήσουμε να δούμε το τέλος της Λάμψης, στα teens (η δεκαετία που διανύουμε) λέμε να ζήσουμε να δούμε το τέλος της πολύπαθης αυτής πλατείας.
Πάντως εγώ αν ήμουν ξεναγός και είχα τουρίστες που ήρθαν δεύτερη και τρίτη φορά στην Κύπρο ήταν να τους πω «Εμ ξέρερε την Πλατεία είπαμε να την καθυστερήσουμε σκοπίμως για να κάνουμε και ένα καλλιτεχνικό statement ως πόλη.»
Θέλω να ευχηθώ σε όλους να διώξετε το όποιο μίσος έχετε μέσα σας, να δώσετε της γέμισης μες τα αφκιά και αν μπορεί ΕΝΑΣ να πει και σε εμένα τον άμοιρο πού βρίσκεται το ευλοημένο το μακαρόνι μες τα ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ.
(Κάτι για macaroon μου έχουν πει, έκαμα πως δεν άκουσα ☺ )
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
