Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Τι θ’ απογίνουμε χωρίς Συλλούρη;

Τι θ’ απογίνουμε χωρίς Συλλούρη;

Thumbnail
Σε μια κανονική χώρα, θα ήταν θέμα ωρών να βρεθούν ενώπιον δικαστηρίου όσοι πιάστηκαν με το… κρασί στο χέρι

Ήταν και αυτός μια κάποια λύση. Φορτώθηκε το σκάνδαλο, φορτώθηκε τα μπόνους και πήγε στο… καλό. Έφυγε όπως πολιτεύτηκε. Από την πίσω πόρτα. Με την ουρά στα σκέλια, ντροπιασμένος και απαξιωμένος. Δεν έφυγε όπως του άξιζε. Του «άξιζε» κάτι πολύ χειρότερο. Όχι επειδή η Δημοκρατία εκδικείται, αλλά επειδή σε μια Δημοκρατία ουδείς είναι υπεράνω του νόμου. Ούτε ο Πρόεδρος, ούτε ο Προεδρεύων.

Η άμεση πολιτική του αποκαθήλωση ήταν μια πράξη αυτονόητη, αλλά δεν ήταν, από μόνη της, μια ικανοποιητική θεραπεία. Σε μια κανονική χώρα, με κανονικούς (ανεξάρτητους) θεσμούς, θα ήταν θέμα ωρών να ανοίξουν τραπεζικοί λογαριασμοί, να κατασχεθούν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και να οδηγηθούν ενώπιον δικαστηρίου όλοι όσοι πιάστηκαν με το… κρασί στο χέρι. Όχι, προς Θεού, επειδή είναι ένοχοι. Είναι αθώοι, άπαντες είναι αθώοι, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Λογοδοσία δεν σημαίνει ενοχή. Ούτε η πολιτική καταδίκη, ούτε η λαϊκή οργή, ούτε η κοινή λογική αποτελούν τεκμήρια ενοχής. Το γράφουμε ξεκάθαρα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και υπόνοιες: Συλλούρης, Τζιοβάνης, Πιττάτζιης και λοιποί πρωταγωνιστές του βίντεο, είναι αθώοι. Α-Θ-Ω-Ο-Ι με όλα τα γράμματα κεφαλαία.

Πού ξέρετε, μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί ότι έκαναν και… εθνικό καθήκον. Ότι έστησαν ολόκληρο θέατρο για να αποκαλύψουν τους πράκτορες που ήθελαν να πλήξουν την αξιοπιστία του κυπριακού προγράμματος πολιτογραφήσεων. Δηλαδή, της κότας που γεννά χρυσά αυγά  –ασχέτως αν τα αυγά αφορούν τους λίγους και τα πίτουρα όλους τους υπόλοιπους. Μπορεί όντως να αποδειχθεί ότι «ο Αλ Τζαζίρα δεν κάνει διερευνητική δημοσιογραφία, κάνει άλλα πράγματα τα οποία είναι εύκολο ο κάθε ένας να τα καταλάβει», όπως έλεγε ο Πρόεδρος της Βουλής το μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας, λίγες ώρες προτού ξεσπάσει η… μπόχα.

Σε ένα πράγμα πάντως είχε απόλυτο δίκαιο ο Δημήτρης Συλλούρης. «Αυτό το πράγμα θα πάει πολύ μακριά και είναι μια ευκαιρία να αποκαλυφθούν κάποια πράγματα όση ζημιά και αν υποστώ». Είναι αυτό που εννοούμε όταν λέμε «θυσιάστηκε για το δημόσιο συμφέρον» ή «έπεσε μαχόμενος υπέρ… διαβατηρίων». Μπορεί σε 2-3 χρόνια να κάνουμε και γλυπτικό σύμπλεγμα με τους ανδριάντες του δον Τζιοβάνι, του κόντε Συλλούρη και του μικρού Πιτ. Με τη σειρά αυτή, από αριστερά προς δεξιά.

Μέχρι βέβαια να ξεκαθαρίσει «αυτό το πράγμα», έχουμε πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε. Όπως είναι το ξεπούλημα της χώρας σε τιμή ευκαιρίας. Έπρεπε να καταρρεύσει με κρότο το πρόγραμμα με τα χρυσά διαβατήρια, για να παραδεχτεί η κυβέρνηση ότι δεν ήταν τελικά και τόσο μεγάλη η συνεισφορά του στην πραγματική οικονομία. Όχι τουλάχιστον τόσο μεγάλη ώστε να μην μπορεί να απορροφηθεί ή να αντικατασταθεί με ένα άλλο, πιο «αξιόπιστο» πρόγραμμα προσέλκυσης επενδυτών. Τη ζημιά όμως που πάθαμε ποιος την κοστολογεί; Και ποιος θα την πληρώσει;

Το όνομα της Κύπρου έγινε παγκοσμίως συνώνυμο της διαπλοκής και της διαφθοράς. Επτά χρόνια μετά τη φούσκα, όπως αποδείχθηκε, των διαβατηρίων, οι μονοί καθαρά κερδισμένοι είναι όσοι επιχειρηματίες ξεπλήρωσαν τα «κόκκινα δάνεια» και όσα  δικηγορικά-λογιστικά γραφεία έκαναν χοντρές μπίζνες με το αζημίωτο. Δεν είναι κακό αυτό. Τη δουλειά τους έκαναν. Όπως έκαναν τη δουλειά τους και όσοι επαγγελματίες κατάφεραν να βγάλουν πέντε-έξι μεροκάματα από τα ψίχουλα που έπεφταν απ’ το τραπέζι.

Αλλά με τόσες αιτήσεις προβληματικές, ελλιπείς και παράτυπες, θέλουμε να ξέρουμε τι «στον δαίμονα» δουλειά έκαναν οι υψηλά ιστάμενοι κρατικοί λειτουργοί που είχαν αρμοδιότητα ελέγχου; Τι έκαναν οι δικηγόροι και λογιστές που εφάρμοζαν, υποτίθεται, τον πολύ αυστηρό κανονισμό “know your client”; Τι έκαναν οι τράπεζες που έβλεπαν το χρήμα να ρέει; Και τι δουλειά είχαν οι πολιτικοί (βουλευτές και Υπουργοί) που λειτουργούσαν ως μεσάζοντες για απατεώνες ολκής;

Κυρίως, μένει να απαντηθεί τι θ’ απογίνουμε χωρίς Συλλούρη; Ποιοι θα αναλάβουν την ευθύνη για την πολιτική και ηθική χρεοκοπία της χώρας; Ποιος άλλος θα παραιτηθεί; Πότε θα γίνουν… εκλογές;

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ: Η διαφθορά δεν έχει ιδεολογία. Είναι μέρος του κομματικού συστήματος και μέρος της πολιτικής πρακτικής. Είναι πολύ βαθιά ριζωμένη και χρειάζονται χρόνια για να αποκατασταθεί ένα κράτος δικαίου. Η απαξίωση της (εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής)  εξουσίας είναι καθολική και οριζόντια. Ζούμε σε έναν πολιτικό μεσαίωνα και έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν.

ΦΡΟΥΡΑ: Μερικές φορές τα πράγματα είναι απλά. Τόσο απλά όσο ένας έλεγχος Πόθεν Έσχες ή ακόμα πιο απλά, όπως η αστυνομική φρουρά των πολιτικών προσώπων. Αστυνομικοί που αντί να είναι στους δρόμους, εκτελούν χρέη σοφέρ και μπάτλερ του κάθε πολιτικού που κινδυνεύει περισσότερο από τη σκιά του, παρά από τον λαό. Είπαμε όμως, έχουμε την ηγεσία που μας αξίζει.

ΤΟ ΑΣΧΕΤΟ: Cheers!

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…

Home