ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Δεν φταίνε αυτοί. Δεν ευθύνονται για την αποδεδειγμένη ανεπάρκεια και ανικανότητά τους. Δεν ευθύνονται ούτε για τις απολυταρχικές τους τάσεις, ούτε για τον ολοκληρωτισμό που πρεσβεύουν. Τόσο καταλαβαίνουν, τόσο (μπορούν να) κάνουν, τόσες τρύπες στο νερό δημιουργούν.

Οι υπόλοιποι είναι που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις παράλογες αποφάσεις αυτών που τα έκαναν θάλασσα ξανά και ξανά, αλλά παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους. Πανίσχυροι να καθορίζουν με οργουελική λεπτομέρεια τις ζωές μας. Πότε θα βγούμε από το σπίτι και πότε όχι, πότε θα δουλέψουμε και πότε όχι, πότε θα σμίξουμε με τις οικογένειες μας και πότε όχι, πότε θα εκκλησιαστούμε και πότε όχι, πότε θα γιορτάσουμε Πάσχα και πότε όχι. Δεν φταίνε, όμως, αυτοί.

Εμείς φταίμε. Φταίνε και τα μέσα ενημέρωσης που (με ελάχιστες εξαιρέσεις) μεταφέρουν άκριτα και αμάσητα τα επικοινωνιακά τους τεχνάσματα. Χωρίς αντίλογο, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς κριτική σκέψη. Ακόμα και αν συμφωνούν με αυτούς, έχουν υποχρέωση να διερευνήσουν, να ελέγξουν και να διασταυρώσουν. Να ενισχύσουν ή να καταρρίψουν την επιχειρηματολογία τους-όχι απλά να την μεταφέρουν.

Φταίει και η Βουλή που (με ακόμα πιο λίγες εξαιρέσεις) ανέχτηκε για ένα και πλέον χρόνο τέτοιες απολυταρχικές συμπεριφορές. Φταίνε και οι επαΐοντες, οι δικηγόροι που φωνάζουν για την αντισυνταγματικότητα των μέτρων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά δεν προσβάλλουν τη νομοθεσία εκεί που καλά ξέρουν –με την μοναδική εξαίρεση να επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Δεν φταίει το Υπουργικό των διαβατηρίων και του Συνεργατισμού. Ούτε ο υπουργός Υγείας και… Διαταγμάτων φταίει. Ούτε ασφαλώς φταίνε οι επιδημιολόγοι που η δουλειά τους είναι να δίνουν συμβουλές με βάση την επιστημονική τους γνώση και όχι με βάση τις υποκριτικές τους αρετές. (Χρειαζόμαστε τους ειδικούς, περισσότερο από ποτέ, αλλά εκείνους τους ειδικούς που μας εξηγούν με σαφήνεια και νηφαλιότητα όλα όσα πρέπει να ξέρουμε. Να μας καθοδηγούν, όχι να μας κουνούν το δάκτυλο ή να προσπαθούν να εξηγήσουν τις αρλούμπες των πολιτικών ή να προστατεύσουν εμπορικά και άλλα συμφέροντα, όπως έγινε στις απαρχές της πανδημίας.)

Μπροστά στην εκκωφαντική σιωπή των πάντων, η κυβέρνηση κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Τρύπες στο νερό. Όπως έκανε με τη σφαγή στα γηροκομεία, όπως έκανε στους αυτοκινητόδρομους στήνοντας οδοφράγματα, όπως έκανε στα νοσοκομεία με τις τραγικές ελλείψεις, όπως έκανε με τα εμβόλια προκαλώντας μπάχαλο με τους προσωπικούς γιατρούς, όπως έκανε με το «δικαίωμα» επέμβασης των αστυνομικών στα σπίτια του κόσμου, όπως έκανε με το άνοιξε-κλείσε των σχολείων, όπως έκανε με τις χιλιάδες επιχειρήσεις που καταδίκασε σε ολική καταστροφή, όπως έκανε με τις μαζικές συναθροίσεις στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, όπως έκανε με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που τα απέκλεισε από τις τάξεις.

Με χίλια κρούσματα την ημέρα, ο εγκλεισμός που αποφάσισε (ξανά) η κυβέρνηση είναι η εύκολη λύση. Είναι όμως και η σωστή λύση; Γιατί μόνο 15 μέρες «ήπιου εγκλεισμού»; Αν η προστασία της δημόσιας υγείας (και η ανικανότητα της κυβέρνησης) επιβάλλει το ακραίο σενάριο, γιατί να μην το εφαρμόσουμε για δύο και τρεις μήνες, να εμβολιαστεί η πλειοψηφία του πληθυσμού και μετά να επιστρέψουμε σε μια κάποια κανονικότητα; Πόσες φορές θα γινόμαστε ξανά και ξανά πειραματόζωα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι «παράπλευρες απώλειες»; Και πόσες φορές θα πληρώνει η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου γιατί το Κράτος κυνηγά τους μικροπαραβάτες ενός παράλογου νόμου αντί να τιμωρήσει εκείνους που πραγματικά θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία;

Αν ο καθολικός εγκλεισμός είναι απόλυτα αναγκαίος, να μας εξηγήσουν οι κυβερνώντες ποιες άλλες παράμετροι λήφθηκαν υπόψη; Ποιους ειδικούς συμβουλεύτηκαν για τις ψυχολογικές και κοινωνιολογικές επιπτώσεις στο γράψε-σβήσε των νέων (παλιών) μέτρων; Τι επιπτώσεις θα έχει στην ψυχική υγεία των παιδιών το νέο κλείσιμο; Στους ηλικιωμένους; Στις ευπαθείς ομάδες; Στις οικογένειες που ζουν σε συνθήκες φτώχειας; Λήφθηκε υπόψη η αρχή της αναλογικότητας των μέτρων;

Λήφθηκε έστω υπόψη η δημόσια θέση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, όπως τη διατύπωσε η επικεφαλής των γιατρών δρ Σούμια Σουαμινάθαν (εφ. «Δημοκρατία», 21 Νοεμβρίου 2019): η απομόνωση, η απώλεια εισοδήματος που απορρέει από το κλείσιμο των επιχειρήσεων καθώς και ο διαρκής φόβος για την υγεία και το μέλλον, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά ψυχικής υγείας ή να επιδεινώσουν τα ήδη υπάρχοντα. «Τα lockdowns έχουν πολλαπλάσιες αρνητικές επιδράσεις στους ευάλωτους και οικονομικά ασθενέστερους πληθυσμούς», είπε επί λέξει, αλλά προφανώς κάποιοι ξέρουν καλύτερα. Τα ίδια έλεγε και (εξ Αμερικής) ο δρ Ιωαννίδης, αλλά ο δικός μας (τότε) ειδήμονας τον έβγαλε περίπου περιθωριακό. Θα λογοδοτήσει κανείς για τις λανθασμένες αποφάσεις;

Αποφάσεις που λαμβάνονται στο πόδι, χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, χωρίς ολοκληρωμένη επιστημονική τεκμηρίωση, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση. Αποφάσεις που δεν έχουν πλέον το ελαφρυντικό της «έκτακτης κατάστασης» που κακώς υπήρχε τον περσινό Μάρτιο (τέσσερις μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας). Αποφάσεις μονομερείς που καλλιεργούν τον φόβο και τον πανικό.  Αποφάσεις χωρίς αντίλογο.

Η κυβέρνηση κάνει αυτό που ξέρει καλά. Διαχειρίζεται την πανδημία με τον ίδιο τρόπο που διαχειρίστηκε το κούρεμα καταθέσεων, τον Συνεργατισμό και τα χρυσά διαβατήρια. Θα την καταπολεμήσει, όπως καταπολέμησε τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Οι ελπίδες μας παραμένουν εκεί που ήταν από την πρώτη στιγμή. Στους ήρωες με τις λευκές και τις γαλάζιες στολές. Στα νοσοκομούθκια και στους παχουλόμισθους γιατρούς του δημοσίου. Όσο αυτοί αντέχουν, θα αντέχουμε και εμείς.

ΑΡΧΕΙΟ (1): «Το χειρότερο δεν είναι ο ιός. Αυτή η καταραμένη αρρώστια κάποια στιγμή θα φύγει, αλλά η κουλτούρα της τυχαιότητας των πραγμάτων θα παραμείνει, να ορίζει και να διοικεί τις ζωές μας. Με φανερά ή κρυφά διατάγματα, συμφωνίες και στημένα σόου» (από τη στήλη «Πίσω από τις… μάσκες», 15/11/20).

ΑΡΧΕΙΟ (2): «Όσα ζήσαμε το 2013 με το κούρεμα καταθέσεων και μισθών, τη μαζική χρεοκοπία επιχειρήσεων και την εκτίναξη της ανεργίας, μοιάζει με ανοιξιάτικο περίπατο σε (γεμάτη από ζωή) πλατεία. Η Τρόικα ακούγεται σαν όμορφο παραμύθι μπροστά στον σημερινό εφιάλτη της αβύσσου. Η παγκόσμια υγειονομική κρίση από τον νέο κορωνοϊό (γνωστό ως Covid-19) είναι η μήτρα από την οποία αχνοφαίνεται μια νέα πραγματικότητα. Ένας νέος κόσμος ετοιμάζεται να ξεπηδήσει βίαια και απρόσκλητα, όπως άλλωστε κατά κανόνα γράφεται η Ιστορία - τοπική και παγκόσμια» («Ανοιξιάτικος περίπατος το 2013», 05/04/2020).

ΠΕΝΤΑΜΕΡΗΣ: Ενόψει της κρίσιμης (ή μιας από τα ίδια) διάσκεψης, μου ξανάρχονται ένα – ένα τα προφητικά λόγια Τορναρίτη το 2014 που μας έλεγε ότι ο Ερντογάν θα παρουσιαστεί ως ένας «ειρηνοποιός και φιλοευρωπαϊστής ηγέτης». Πιστεύω, έγραφε βαθυστόχαστα ο υπαρχηγός του Αβέρωφ, «πως η Τουρκία θα επιδιώξει μέσα στο επόμενο διάστημα την επίλυση του Κυπριακού». Είναι κρίμα τέτοιοι φωστήρες να μένουν εκτός κυβέρνησης.

ΤΟ ΑΣΧΕΤΟ: Ν..όου!

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…