Είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας την 12η Απριλίου: «Κρίθηκε και επικρίθηκε η Κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά ότι τάχα ο κ. Μαυρογιάννης τοποθετήθηκε στη Νέα Υόρκη. Αλλά ουδέποτε άκουσα το οποιοδήποτε σχόλιο, γιατί ο κ. Ναμί δεν είναι πλέον εδώ και ενάμιση χρόνο διαπραγματευτής. Δεν άκουσα την όποια κριτική στις απαράδεκτες θέσεις που εκφράζει η τουρκοκυπριακή πλευρά ή η Τουρκία, παραδείγματος χάρη, στο θέμα των εγγυήσεων, ότι κάποια ώρα πρέπει να ξυπνήσουμε. Είναι καιρός πλέον - θα το επαναλάβω και σήμερα, για κάποιους δανεικούς ψήφους Τουρκοκυπρίων ενόψει ευρωεκλογών - να σταματήσουμε να πολιτευόμαστε ενάντια στα συμφέροντα όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων, αλλά και των Τουρκοκυπρίων. Διότι πολιτικές εφήμερες που δεν οδηγούν σε μια πραγματικά προοπτική δεν είναι παρά καταδικασμένες να αποτύχουν».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έπρεπε να απέφευγε την επικριτική πρόταση για το ΑΚΕΛ ως προς τις «δανεικές ψήφους». 

Και βεβαίως ο ΠτΔ έχει το δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό του στην κριτική που του ασκείται, και βεβαίως ο εκάστοτε Πρόεδρος έχει το δικαίωμα να επιχειρηματολογεί για να στηρίξει την δική του θέση. 

Όμως ως Πρόεδρος θα έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός ως προς την βαριά -ομολογουμένως- κατηγορία προς το ΑΚΕΛ. 

Πρώτον, διότι, πάνω απ’ όλα, είναι Πρόεδρος. Όλων μας. Και των Συναγερμικών και των Ακελικών και όλων των πολιτών. 

Δεύτερον, διότι ακόμη και έτσι να είναι και το ΑΚΕΛ να επιδιώκει την στήριξη των Τουρκοκυπρίων, αυτό δεν είναι κακό. Τουναντίον, είναι καλό. Επιπλέον, το ΑΚΕΛ ουσιαστικά μετουσιώνει σε πράξη την πεμπτουσία της πρότασης του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας, για Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Διότι σε ένα τέτοιο Σύστημα, Αριστεροί είτε Ελληνοκύπριοι είτε Τουρκοκύπριοι, θα προωθούν και θα ψηφίζουν τον δικό τους υποψήφιο για την Πρωθυπουργία όπως δηλαδή θα πράττουν και οι Δεξιοί και οι Κεντρώοι. 

Συνεπώς, είναι κρίμα αλλά και άδικο για τον ίδιο τον εαυτό του, ο Νίκος Αναστασιάδης να προβαίνει σε τέτοιου είδους αψυχολόγητες -το ολιγότερο- δηλώσεις.