Μιλάμε για αποκατάσταση της λογικής και προσαρμογή στα σημερινά δεδομένα της αγοράς και στις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις που διαφοροποιούν και τη φύση των τραπεζικών εργασιών.

του Νίκου Παντελή*

Στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες η αντιπαράθεση μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης των Τραπεζικών Υπαλλήλων (ΕΤΥΚ) και των ηγεσιών των Τραπεζών, για τις μισθολογικές αυξήσεις και τις συλλογικές συμβάσεις.

Η ειδησεογραφία που μεταφέρει αυτή την αντιπαράθεση, συνήθως αναφέρεται σε «τεντωμένο σκοινί», σε «καζάνι που βράζει», σε «άκρα» και «χαρακώματα». Ένα μωσαϊκό που παραπέμπει σε συνθήκες αποσταθεροποίησης και εκτροχιασμού, σε κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Δεν πάει καιρός, ωστόσο, από τότε που βρεθήκαμε στο χείλος της καταστροφής και μας επιβλήθηκαν σκληρές αποφάσεις. 

Κι όμως, φαίνεται να αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως η Κύπρος δεν είναι παρά μια κουκκίδα στον χάρτη. Μια κουκκίδα που δεν διαμορφώνει τις εξελίξεις, αλλά της ακολουθεί. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ζούμε στην εποχή της ψηφιοποίησης, της ταχύτητας και των έξυπνων συσκευών. Ο ανταγωνισμός διεθνώς είναι έντονος και η βιωσιμότητα του οικονομικού μας μοντέλου, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά του -και τη διάθεσή μας- να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Ζούμε στην εποχή της παραγωγικότητας και των KPIs. Και δυστυχώς φαίνεται να έχουμε μπει σ’ έναν από τους μεγαλύτερους αυτοκινητόδρομους στον κόσμο, με ένα αυτοκίνητο του 1960, στραπατσαρισμένο απ’ όλες τις πλευρές. Βλέπουμε τους πάντες να μας προσπερνούν, χωρίς να κάνουμε κάτι ουσιαστικό. Επιμένουμε να οδηγούμε το ίδιο σαράβαλο. 

Στο δια ταύτα: Επιμένει η ΕΤΥΚ σε ετήσιες οριζόντιες αυξήσεις, τις ίδιες για όλους. Βρέξει - χιονίσει. Ευσυνείδητοι - ασυνείδητοι, παραγωγικοί - μη παραγωγικοί, δουλευταράδες - τεμπέληδες, συνεπείς - ασυνεπείς: Όλοι αύξηση. Διαφορετικά, απεργία. Έρχεται η Ελληνική Τράπεζα και καταβάλλει αναδρομικά οριζόντιες αυξήσεις 2% στο προσωπικό και πρόσθετες αυξήσεις στη βάση απόδοσης, ανεβάζοντας κατά 4,7% το σύνολο της μισθοδοσίας της Τράπεζας… και η ΕΤΥΚ εξακολουθεί να διαφωνεί. Είναι δηλαδή παράλογη η επιβράβευση της παραγωγικότητας και η θέσπιση ενός πιο δίκαιου και αξιοκρατικού συστήματος μισθοδοσίας; 

Πεποίθησή του γράφοντα είναι ότι η απόφαση της διοίκησης της Ελληνικής Τράπεζας κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Επίσης προς τη σωστή κατεύθυνση ήταν και οι δηλώσεις του CEO της Τράπεζας Κύπρου, Πανίκου Νικολάου, ο οποίος δήλωσε πως «Οι τράπεζες πρέπει να κινηθούν γρήγορα και να συζητήσουν με τις συντεχνίες για να προωθήσουν ένα πιο δίκαιο σύστημα αμοιβών. Θα πρέπει να υπάρξει ένα σύστημα αμοιβών στη βάση της απόδοσης και της θέσης». 

Από τη στιγμή που το έκανε η Ελληνική, πρέπει να το κάνει και η Τράπεζα Κύπρου και οι άλλες τράπεζες το συντομότερο. Διότι στην προκειμένη δεν μιλάμε για λιτότητα, ούτε καν για διόρθωση. Μιλάμε για αποκατάσταση της λογικής και προσαρμογή στα σημερινά δεδομένα της αγοράς και στις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις που διαφοροποιούν και τη φύση των τραπεζικών εργασιών. Το θετικό είναι ότι ολοένα και περισσότεροι τραπεζικοί υπάλληλοι φαίνεται να μην ακολουθούν τις εντολές της συντεχνίας. Δείχνουν να κατανοούν πως στην κοινωνία της ψηφιοποίησης και της καινοτομίας πρέπει να επιβραβεύεται η προσπάθεια και η παραγωγικότητα. 

*Οικονομολόγος