Του Άγγελου Ζαχαρία

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου με τα καμώματα του συμπαρέσυρε όλο το πολιτικό σκηνικό σε πρόωρη έναρξη των  συζητήσεων για τις προεδρικές εκλογές του 2023 καταφέρνοντας να πέτυχει δύο στόχους του. Κατ’ αρχάς  αναγκάζοντας τον Νίκο Χριστοδουλίδη σε παραίτηση από την κυβέρνηση παίρνοντας ταυτοχρόνως αυτός το  χρίσμα από το κυβερνών κόμμα. Και κατά δεύτερο ενεργοποιώντας όλους τους κομματικούς μηχανισμούς  πολύ πιο νωρίς απ’ ότι και οι ίδιοι θα ήθελαν ή θα επιδίωκαν, δημιουργώντας τους πίεση και αμηχανία. 

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός βρίσκεται στην χειρότερη φάση της ιστορίας του με το χαμηλότερο του ποσοστό  (27%) που έχει πάρει από την μέρα ίδρυσής του. Υπάρχουν έντονες εσωτερικές διαμάχες, που φέρνουν μέχρι  και τρεις(!) υποψήφιους για τις προεδρικές του 2023, και την εικόνα της κυβέρνησης σε πλήρη αποσύνθεση  όντας αποδεδειγμένα η πιο διεφθαρμένη που έζησε ποτέ αυτός ο τόπος. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά τη κάκιστη εικόνα που έχει σε όλο το εύρος της κοινωνίας (εξαίροντας τους μεγαλοεπιχειρηματίες) ο ίδιος ο  Αβέρωφ Νεοφύτου έδωσε μια πρωτοφανή ευκαιρία στο ΑΚΕΛ να βρεθεί ξανά στην εξουσία.

Είναι κοινό μυστικό βέβαια ότι η κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμη για κυβέρνηση με μπροστάρη προερχόμενο  από το κόμμα της αριστεράς. Αυτό αναγκάζει το ΑΚΕΛ να κοιτάξει πιο δεξιά, να ψάξει συμμαχίες αλλά και  ονόματα που δεν είναι ταυτισμένα με τον χώρο αυτό. Ούτως ώστε να βρει εκείνο τον υποψήφιο που θα της  δώσει πραγματικές πιθανότητες νίκης σε προεδρικές εκλογές μετά από μια δεκαπενταετία. Αξίζει βέβαια να κοιτάξουμε λίγο τα ονόματα που ακούστηκαν από την αριστερά όπως του Αχιλλέα  Δημητριάδη, Τάσου Χριστοφίδη και Ερατώς Κοζάκου Μαρκουλή, οι οποίοι δεν θα τύγχαναν της στήριξης κανενός άλλου κόμματος ούτε βέβαια και της κοινωνίας ευρύτερα έχοντας αρκετά χαμηλή αναγνωρισιμότητα. Ειδική περίπτωση αποτελεί η βουλευτής του κόμματος Ειρήνη Χαραλαμπίδου που θα ενδιαφερόταν για το  χρίσμα, αλλά από την ηγεσία του ΑΚΕΛ βγαίνει προς τα έξω ότι δεν συζητείται καθόλου το δικό της όνομα. 

Τι υπάρχει όμως πιο δεξιά; 

- ΔΗΚΟ(Νικόλας Παπαδόπουλος), ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ 

- Γιώργος Παμπορίδης, 

- Νίκος Χριστοδουλίδης. 

Θέλοντας να μεγαλώσει τις πιθανότητες νίκης του το ΑΚΕΛ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα τόξο με όλα τα  κόμματα της αντιπολίτευσης. Έτσι κύριο στόχο αποτελεί η συνεργασία με το ΔΗΚΟ απορρίπτοντας όμως (με το  γάντι πλέον και όχι με τον άγαρμπο τρόπο του πρώην ΓΓ του Άντρου Κυπριανού) τον Νικολά Παπαδόπουλο.  Απορρίπτει επίσης τον Νίκο Χριστοδουλίδη επειδή ήταν μέρος της κυβέρνησης της διαφθοράς και καταλήγει,  όπως διαρρέουν αριστεροί κύκλοι, στον Γιώργο Παμπορίδη.  

Εντοπίζεται και εσείς το οξύμωρο σε όλο αυτό ; 

Ο Γιώργος Παμπορίδης από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι και το 2019 αποτελούσε μέρος του σκληρού πυρήνα  του ΔΗΣΥ , ήταν μέρος της κυβέρνησης του Νίκου Αναστασιάδη , παρευρέθηκε σε μνημόσυνα του Γρίβα και  έχει πολλάκις προβεί σε επιθετικά σχόλια απέναντι στο ΑΚΕΛ.  

Το ΔΗΚΟ, και κυρίως ο κόσμος του – όπως έχει αποδείξει και το 2013 όταν του ζητήθηκε να στηρίξει Νίκο Αναστασιάδη και βρέθηκε ο ανεξάρτητος Γιώργος Λιλλήκας να παίρνει 25%, δεν θα συσπειρωθεί σε καμία περίπτωση γύρω από αυτή την υποψηφιότητα από την στιγμή που έχει άλλη επιλογή. Αυτή η επιλογή ακούει  στο όνομα Νίκος Χριστοδουλίδης που έχει εξαιρετική εικόνα σαν άνθρωπος, μοιάζει αυτή τηνστιγμή πιο  εκλέξιμος, με τα πολιτικά κριτήρια να έχουν πάει περίπατο και με τις μετρήσεις να τον δείχνουν ήδη αρκετά  ψηλά. 

Συνοψίζοντας το ΑΚΕΛ είχε τρεις επιλογές: 

- Να συσπειρώσει τον ενδιάμεσο με υποψήφιο τον Νικόλα Παπαδόπουλο να τον φέρει στην δεύτερη  Κυριακή απέναντι στον Αβέρωφ και να έχει μεγάλες πιθανότητες νίκης στις εκλογές. 

- Να φέρει το ΔΗΚΟ σε πολύ δύσκολη θέση , πηγαίνοντας με την τάση που έχει η κοινωνία και να ανοίξει  συζητήσεις με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, με πιο πιθανό τελικό αποτέλεσμα να κερδίσει τις εκλογές. - Να επιλέξει τον Γιώργο Παμπορίδη και να φέρει σε αμηχανία, όχι μόνο το ΔΗΚΟ αλλά και το δικό του  κόσμο.

Με μεγάλες πιθανότητες αποτυχίας ακόμη και από την πρώτη Κυριακή, ενώ στην δεύτερη η  κοινωνία θα έχει να επιλέξει μεταξύ δυο Συναγερμικών με μόνη τους διαφορά το κόμμα που τους  στηρίζει. Η κοινωνία θα έχει να επιλέξει μεταξύ ΔΗΣΥ ή ΑΚΕΛ, τα αποτελέσματα αυτά τα είδαμε σε όλες  τις εκλογικές διαδικασίες από το 2013 και εντεύθεν.

Και όμως το ΑΚΕΛ αυτή τη στιγμή έχει -σχεδόν- επιλέξει τον Γιώργο Παμπορίδη ως τον εκλεκτό του. Ποια είναι τελικά τα κριτήρια επιλογής από την στιγμή που ούτε πιο εκλέξιμος από τις άλλες δύο επιλογές είναι, ούτε ιδεολογικά πιο συμβατός. 

Μήπως το ΑΚΕΛ έχει επιλέξει την ήττα για τις προεδρικές του 2023 για τρίτη συναπτή εκλογική διαδικασία;

Μήπως μας οδηγεί εμμέσως στην εκλογή Αβέρωφ Νεοφύτου;