Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Η διαφθορά ως παθογένεια και ως λογική κομματικής οργάνωσης

Offsite Team
- 29.01.2021

Η διαφθορά ως παθογένεια και ως λογική κομματικής οργάνωσης

Thumbnail

''Είναι ένα πράγμα να μιλάμε για διαφθορά στην οποία ενέχονται άτομα και άλλο να μιλάμε για διαφθορά συλλογικών φορέων και οργανισμών''.... Πολύ σοβαρότερη μορφή ηθικής απιστίας και δημοσίου κινδύνου είναι η συνειδητή ανάπτυξη μηχανισμών από ένα πολιτικό κόμμα, με σκοπό να καταχράται δημόσιο χρήμα, οδηγώντας το σε κομματικά ταμεία. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ατομικό δόλο ούτε με την ηθική έκπτωση ενός ή μερικών ανθρώπων. Έχουμε να κάνουμε με «προγραμματική» σκευωρία και πολιτικά οργανωμένο κύκλωμα διαφθοράς.

Του Πρόδρομου Προδρόμου*

Συζητήσεις γύρω από τη διαφθορά βρίσκονται στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια. Συχνά τα πνεύματα οξύνονται σε κομματικό επίπεδο. Ενώ το ηθικό φορτίο τέτοιων συζητήσεων αναπόφευκτα ενθαρρύνει και κάποιες απλουστευτικές προσεγγίσεις που επενδύουν στο λαϊκισμό. Ως αποτέλεσμα εμφανίζονται και στην κοινή γνώμη κάποια ισοπεδωτικά αντανακλαστικά, των οποίων όμως η έντονη συναισθηματική φόρτιση και αφοριστική διάθεση δεν βοηθά στην καταπολέμηση της ίδιας της διαφθοράς. Η πλήρης διαστροφή της συζήτησης έρχεται όμως όταν κομματικά κέντρα τα οποία θα έπρεπε να ελέγχονται για την επικράτηση φαινομένων διαφθοράς, εμφανίζονται ως δριμείς επικριτές, επενδύοντας στην απόγνωση του κοινού. 

Αποκορύφωμα της σκόπιμης σύγχυσης και της αδίστακτης προπαγάνδας ήταν εκείνος ο αμίμητος δημόσιος ισχυρισμός ότι «για τα διαβατήρια χάθηκαν Μόρφου και Αμμόχωστος»! Μέσα από ένα παροιμιώδη τυφλό φανατισμό, στο όνομα δήθεν της «Λύσης», αθώωνε την κατοχική Τουρκία, παρέβλεπε τη λυσσαλέα επίθεση που συνεχίζει να εξαπολύει κατά της Κύπρου και της Ελλάδας και έφτασε να λέει ότι η ελληνική πλευρά «απέφυγε» τη λύση (;) για να συνεχιστεί το επενδυτικό πρόγραμμα! Δεν αξίζει άλλου σχολιασμού, αλλά είναι ενδεικτικό της τυφλής μανίας. 

Γεγονός παραμένει ότι οι πολίτες είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι και απαιτητικοί. Συχνά μάλιστα θυμωμένοι. Ενώ γίνονται προσπάθειες για θεσμικές αλλαγές και σε κάποιο βαθμό αποδίδουν. Τα τελευταία χρόνια έχουν πράγματι υιοθετηθεί μέτρα και μηχανισμοί διερεύνησης που είτε ελέγχουν είτε περιορίζουν τα περιθώρια διαφθοράς. Η δέσμη μέτρων που παρουσιάστηκε χθες (29/1) και θα εφαρμοστούν από την Κυβέρνηση είναι ένα ακόμα βήμα. 

Τα γεγονότα δείχνουν ότι στη διάρκεια της σημερινής διακυβέρνησης, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας, όχι απλώς είδαν το φως αλλά διερευνήθηκαν διεξοδικά και διεκπεραιώθηκαν με απόδοση δικαιοσύνης υποθέσεις που σε άλλες εποχές θα παρέμεναν στο επίπεδο του ψιθύρου ή αδιέξοδων καταγγελιών. Οδηγήθηκαν στα δικαστήρια πολύκροτες υποθέσεις και εκεί όπου τεκμηριώθηκαν, καταδικάστηκαν και υπέστησαν κυρώσεις αρκετοί «επώνυμοι». Πολιτειακοί ή και άλλοι αξιωματούχοι, πρόσωπα με κάποια ισχύ, που σε άλλες εποχές θα έμεναν στο «απυρόβλητο». 

Συζητώντας όμως το θέμα δεν μπορεί να αρκεστεί κανείς στην περιπτωσιολογία. Η πρόκληση που προβάλλει είναι, παράλληλα με τη διαλεύκανση, να δημιουργούνται ή να ενισχύονται θεσμικά κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες. Όχι απλώς να υιοθετούνται νομοθετικές ρυθμίσεις, αλλά να εμπεδώνονται θεσμικές διαδικασίες και μηχανισμοί τόσο για την αποτροπή όσο και για την πρόληψη. Ως προς αυτό το ζητούμενο δεν βοηθά ούτε μια ισοπεδωτική προσέγγιση στην οποία, μέσα από αγανάκτηση ή και απογοήτευση εξωθεί κάποτε το θυμικό, αλλά ούτε και οι πολιτικές «κορώνες» όσων επιχειρούν να εκμεταλλευτούν το αίτημα ηθικής διαστρέφοντάς το σε μια πολιτικά ή δημοφιλικά εξαργυρώσιμη ρητορική. 

Προκύπτει το ερώτημα πόσο είναι διαδεδομένη η διαφθορά στον κυπριακό δημόσιο βίο. Πέραν όμως της έκτασης που παίρνει αυτή η παθογένεια, αναδείχτηκε αυτά τα χρόνια και ένα μεγάλο ποιοτικό ζήτημα. Γιατί είναι ένα πράγμα να μιλάμε για διαφθορά στην οποία ενέχονται άτομα και άλλο να μιλάμε για διαφθορά συλλογικών φορέων και οργανισμών. Πρωταγωνιστές της διαφθοράς είναι συνήθως πρόσωπα τα οποία εκμεταλλεύτηκαν δημόσια αξιώματα ή θέσεις και προσβάσεις στην εξουσία, για να προχωρήσουν σε παράνομες πράξεις που τους εξασφαλίζουν αθέμιτο πλουτισμό. Και όπως κατ’ επανάληψη τονίσθηκε αυτό δεν έχει «πολιτικό χρώμα», αφού μπορεί να εκδηλωθεί ατομικά ή από ομάδες ιδιοτελών συμφερόντων μέσα σε όλους τους πολιτικούς χώρους. 

Εντελώς διαφορετική περίπτωση είναι όμως όταν ένας κομματικός οργανισμός μεθοδευμένα εκμεταλλεύεται την πρόσβασή του στην εξουσία προκειμένου να προσπορισθεί παράνομα δημόσιο χρήμα. Πολύ σοβαρότερη μορφή ηθικής απιστίας και δημοσίου κινδύνου είναι η συνειδητή ανάπτυξη μηχανισμών από ένα πολιτικό κόμμα, με σκοπό να καταχράται δημόσιο χρήμα, οδηγώντας το σε κομματικά ταμεία. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ατομικό δόλο ούτε με την ηθική έκπτωση ενός ή μερικών ανθρώπων. Έχουμε να κάνουμε με «προγραμματική» σκευωρία και πολιτικά οργανωμένο κύκλωμα διαφθοράς. Όπως στην περίπτωση εκείνη όπου αναπτύχθηκαν οργανωμένοι μηχανισμοί με προμελετημένες διαδικασίες και σκοτεινές διαδρομές χρημάτων, προκειμένου πόροι ενός ταμείου συντάξεων των εργαζομένων να διοχετεύονται σε κομματικά (ή παρακομματικά) ταμεία, με το πρόσχημα της επένδυσης.

Αυτή η πολύκροτη υπόθεση που σίγουρα ξεχωρίζει, παραπέμπει σε πολιτικό μηχανισμό διαφθοράς και όχι σε μια κάποια «περίπτωση διαφθοράς». Στοιχειοθετεί μελετημένο και με κομματική συγκάλυψη «σύστημα διαφθοράς». Η διαφθορά φάνηκε να «εσωτερικεύεται» και να εντάσσεται σε μια οργανωμένη πολιτική δομή, ως μέθοδος χρηματοδότησης. Διερωτάται μάλιστα κανείς ποια ήταν η διόρθωση μετά από την αποκάλυψη, αφού ουδέποτε έγινε κάν παραδεκτή αυτή η εξωφρενική πρακτική στην οποία επιδόθηκε το πολιτικό κόμμα ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους για «συλλογική απάτη».

Τελευταία αφού είδαμε την άκρως εξευτελιστική βιντεοσκοπημένη «παράσταση» και αποκάλυψη της διαφθοράς μέσα στο σπίτι ενός στελέχους της ίδιας παράταξης που φάνηκε να πρωταγωνιστεί στις καταχρήσεις και τη διαστροφή του προγράμματος με τα διαβατήρια, τους ακούμε να απολογηθούν, να εξαπολύουν επιθέσεις κατά του Προέδρου της χώρας! Μαζί και με άλλον ένα πολιτικό χώρο ο οποίος, έχοντας μακρά ιστορία δικηγορικο-επιχειρηματικών συμφερόντων που τώρα κρίνονται, αλλά και υψηλά στελέχη που αποκαλύφθηκε ότι είχαν στήσει «αυτοδιοικητικούς» μηχανισμούς διαφθοράς, να επιδίδεται επίσης σε επιθέσεις προς τους άλλους…

Αυτές τις ώρες πρέπει να ληφθούν μέτρα και να γίνουν κάποια συγκεκριμένα και συγκροτημένα βήματα για να αλλάξουν τα πράγματα. Μέσα όμως από την αναπόφευκτη αναστάτωση καλό είναι να θυμόμαστε πως όποιος φωνάζει περισσότερο δεν σημαίνει ότι έχει και δίκιο.  

*Ο Πρόδρομος Προδρόμου είναι Υπουργός Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας της Κύπρου.

Home