…Μέχρι τότε η θεραπεία μου αναβάλλεται, όπως και για τον κάθε χρόνιο ασθενή που αναμένει στο ακουστικό τις αποφάσεις ανθρώπων που δεν έχουν καμιά σχέση με την υγεία!

Αγαπητέ  Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Είναι γνωστές οι απόψεις σας για το Γενικό Σχέδιο Υγείας που με ενθουσιασμό υιοθετήσατε για να στηρίξετε τον λαό, την υγεία και τη φαρμακευτική του περίθαλψη. 

Κλείνατε τα αυτιά σας σε όσους φώναζαν, αντιδρούσαν, έκαναν τον δικό τους «πόλεμο» για να μην περάσει το Σχέδιο Υγείας και σταθήκατε δίπλα σε όσους έδωσαν μεγάλες μάχες για να υιοθετηθεί. Οι καιροί είναι δύσκολοι σε όλα τα επίπεδα. Πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις απασχολούν μεγάλο μέρος του χρόνου σας. Η υγειονομική κρίση του COVID - 19 θέτει το κράτος και ολόκληρη την κοινωνία σε επιφυλακή, τουλάχιστον έτσι θα θέλαμε να πιστέψουμε.

Μέσα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που μας έδωσαν το όνομα «χρόνιοι ασθενείς», μας έκλεισαν για μήνες υποχρεωτικά στο σπίτι και μας έβαλαν την ταμπέλα «ευπαθείς ομάδες». Αυτή η κατηγορία ανθρώπων, έτσι μας είπαν, έτσι μας υποσχέθηκαν, έτσι μας διαβεβαίωσαν, θα επωφελείτο από το Γενικό Σχέδιο Υγείας. 

Προσωπικά, ως χρόνιος ασθενής, δεν θα ήθελα να επωφεληθώ ούτε ένα ευρώ από τα κρατικά ταμεία, παρόλο που πληρώνω ανελλιπώς όλες τις υποχρεώσεις μου έναντι του κράτους. Δυστυχώς, όμως, άλλα σχεδιάζουμε στη ζωή μας και άλλα έρχονται και μας βρίσκουν. 

Το να διαγνωστείς με ένα χρόνιο νόσημα, να είσαι καρκινοπαθής, ρευματοπαθής, ασθενής με ένα από τα 140 αυτοάνοσα νοσήματα, παραπληγικός, μεταμοσχευμένος και ασθενής με ψυχικές διαταραχές, δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά είναι η αρχή για όλα τα δεινά σου. Ειδικά στην Κύπρο,  όταν εξαρτάσαι από το κράτος για να λαμβάνεις κάθε μήνα τα φάρμακά σου, τις ενέσεις σου και τις θεραπείες σου. Όταν εξαρτάσαι από τις κρατικές υπηρεσίες υγείας, οι οποίες πέρασαν πλέον στα χέρια νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, για να έχεις κάθε βράδυ τη δόση της ένεσής σου, κάθε βδομάδα τη θεραπεία σου για τον καρκίνο, και τα φάρμακά σου για κάποια ψυχική νόσο.

Το ΓεΣΥ υποτίθεται σχεδιάστηκε και υλοποιείται για να στηρίξει τους χρόνιους ασθενείς, να τους εξασφαλίσει τις θεραπείες τους, που πολλές φορές είναι πανάκριβες, για να διευκολύνει τη ζωή τους. Αγαπητέ Πρόεδρε,

Αυτή ήταν μια υπόσχεση, μια διαβεβαίωση, μια δήλωση πολιτικής. Άλλα όμως επιθυμούσατε και άλλα  επιβάλλει το σύστημα των ανθρώπων που επιλέγηκαν για να φέρουν σε πέρας το έργο του ΓεΣΥ. Είμαι πεπεισμένη ότι το μεγάλο ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι χρόνιοι ασθενείς, με την εφαρμογή της δεύτερης φάσης του ΓεΣΥ, μπορεί και να μην έφθασε ποτέ στα αυτιά σας. Ίσως να …χώνεται κάπου μεταξύ του ΟΚΥπΥ και του ΟΑΥ, πιθανότατα να μην ασχολείται καν μαζί του ο αρμόδιος Υπουργός και οι τεχνοκράτες του Υπουργείου του, καθώς πλέον η υγεία του λαού μας έχει μεταφερθεί σε δυο οργανισμούς, οι οποίοι μέχρι στιγμής έχουν αποδείξει με τις πράξεις και τις ενέργειές τους ότι δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τα καίριας σημασίας ζητήματα υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης του λαού.

Αγαπητέ Πρόεδρε,

Η δεύτερη φάση του ΓεΣΥ βρίσκει τους περισσότερους χρόνιους ασθενείς χωρίς τα φάρμακά τους. Οι παραγγελίες γίνονται όπως γίνονταν πάντοτε από τους Υπεύθυνους των νοσοκομείων του ΟΚΥπΥ, αλλά χάνονται …. στις διαδικασίες και στην ανευθυνότητα αυτών που έχουν αναλάβει πλέον το σύστημα της υγείας μας, π.χ. Οργανισμός Ασφάλισης και Υγείας.

Και είναι πραγματικά ανεπίτρεπτο να ζει κάποιος σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, να αποκαλείται Ευρωπαίος πολίτης και να βρίσκει μπροστά του διαδικασίες τριτοκοσμικών κρατών. Μακάρι όλοι μας να είχαμε την οικονομική άνεση να αγοράζουμε τα φάρμακα των χιλιάδων ευρώ που μας συνταγογραφούν οι ιατροί για τις θεραπείες μας και να μην είχαμε ανάγκη τις αποφάσεις οργανισμών και ανθρώπων που ζουν μακριά από την πραγματικότητα. Οργανισμών που δημιουργήθηκαν για να δυσκολεύουν τους ασθενείς και να «χρυσώνουν» το σύστημα.

Από τη στιγμή που δεν γεννηθήκαμε όλοι εκατομμυριούχοι για να μπορούμε να αγοράζουμε τα φάρμακά μας, από τη στιγμή που μας συνταγογραφούν τα φθηνότερα εξ αυτών, τουλάχιστον απαιτούμε να τα έχουμε στην ώρα μας. 

Προσωπικά αναμένω για μέρες τις ενέσεις για θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, που βάζω κάθε βράδυ ή τρεις φορές τη βδομάδα, ανάλογα με τη δόση, αναμένοντας το «πράσινο» φως από τον ΟΑΥ. Μέχρι τότε η θεραπεία μου αναβάλλεται, όπως και για τον κάθε χρόνιο ασθενή που αναμένει στο ακουστικό τις αποφάσεις ανθρώπων που δεν έχουν καμιά σχέση με την υγεία!

Χρύσω Αντωνιάδου

Δημοσιογράφος