Τα δύο μεγάλα κόμματα της Κύπρου, μου δίνουν την εντύπωση ότι δεν συνειδητοποιούν, η δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν την τεράστια μετατόπιση που βρίσκεται σε εξέλιξη και που αφορά τόσο το κομματικό, όσο και το γενικώτερο πολιτικό σκηνικό του τόπου. Οι εξελίξεις που αναπτύσσονται και μετατρέπουν τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ σε κομπάρσους της πολιτικής ζωής, τώρα είναι η ώρα να αντιμετωπιστούν και να ανατραπούν. Αν αφεθούν να εμπεδωθούν, μετά το καλοκαίρι θα είναι αργά και η κυριαρχία του απορριπτικού μετώπου, με επικεφαλής τον Νίκο Χριστοδουλίδη και εξαπτέρυγα το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ δεν θα είναι αναστρέψιμη. Στηριγμένοι στην μεγάλη απογοήτευση και απαισιοδοξία του κυπριακού λαού, που χάρις στους χειρισμούς του Ν. Αναστασιάδη, έπαψε να θεωρεί την λύση ως κάτι το εφικτό , καθώς και τον ακραίο τρόπο που πολιτεύεται η Τουρκία, απαλλαγμένη απο οποιαδήποτε διεθνή πίεση, και πάλιν λόγω των δικών  μας σφαλμάτων, οι κύπριοι ψηφοφόροι κατατάσσουν πολύ χαμηλά το ενδιαφέρον τους για το κυπριακό, που για δεκαετίες το ΑΚΕΛ του Παπαιωάννου και ο ΔΗΣΥ του Κληρίδη το είχαν ως προμετωπίδα και κυριαρχούσαν στα πολιτικά πράγματα. Εξ άλλου η επιμελής απόκρυψη απο τον Χριστοδουλίδη των πραγματικών του θέσεων στο κυπριακό, επιτείνει την σύγχιση. Άλλα ισχυρίζεται ότι συμφώνησαν ο Χριστοδουλίδης, άλλα ο Νικόλας και άλλα ο Σιζόπουλος. Αν σ αυτά συνυπολογίσει κάποιος την πολιτική Αβέρωφ, που διακηρύσσει ότι είναι συνεχιστής της πολιτικής του Αναστασιάδη και τις κορώνες του Μαυρογιάννη ότι στο Κράνς Μοντανά υπήρξε ο πιο συνεπής και αταλάντευτος υποστηρικτής της θέσης για μηδέν στρατό και μηδέν εγγυήσεις, καταλαμβαίνει ότι η πειστικότητα του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ απέναντι στους ψηφοφόρους τους υποσκάπτεται και αμφισβητείται εκ των ένδον.

Ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ θα έπρεπε ήδη να κηρύξουν συναγερμό. Η κατάσταση δεν σηκώνει ημίμετρα. Βέβαια σ αυτή την προσπάθεια θα αντιμετωπίσουν μεγάλα εμπόδια που οι ίδιοι δημιούρησαν για τους εαυτούς τους. Όταν, για παράδειγμα, το ΑΚΕΛ ερωτοτροπούσε με το ΔΗΚΟ για συνεργασία και η προσπάθεια ναυάγησε, όχι στην ακολουθητέα πολιτική, αλλά στο όνομα του υποψήφιου, πόσο εύκολα μπορεί να επαναπατρίσει τους οπαδούς του? Απο την άλλη ο ΔΗΣΥ διαρκώς απομακρύνεται απο την πολιτική του Γλαύκου Κληρίδη και ο Αναστασιάδης κάνει το πάν για να θυμίσει τις πιο μαύρες και αποκρουστικές μέρες διαφθοράς της απερχόμενης κυβέρνησης. Τα τελευταία γεγονότα με το ΓΕΣΥ είναι ενδεικτικά.

Έσχατος τρόπος ανατροπής της δημοσκοπικής κυριαρχίας του Χριστοδουλίδη, είναι , τα δύο μεγάλα κόμματα, να αποκαλύψουν και να αμφισβητήσουν ευθέως την ουσία της πολιτικής του. Αυτής, που τόσο μαστορικά, αλλά και υποκριτικά, προσπαθεί να κρύψει. Και την ίδια ώρα, χωρίς στρογγυλέματα, να παρουσιάσουν με σταθερότητα και συνέπεια την πολιτική που μας έφερε, μόνο την τελευταία 20ετία, τρείς φορές αγκαλιά με την λύση, με το Σχέδιο Ανάν, τις συγκλήσεις Χριστόφια Ταλάτ και και το Κράνς Μοντανά. Αν δεν τα καταφέρουν και φανούν κατώτεροι των περιστάσεων, αυτοί θάναι υπόλογοι για την διχοτόμιση, το χάσιμο του Βαρωσιού και της Μόρφου και την καταστροφή της Κύπρου.