ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΦΕΤΗΣ (Από τον ΕΦΕΤΗ που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 14/2)

Να σας περιγράψω ένα κυπριακό meeting πριν τον Κορωνοϊό: 

Είχες μια συνάντηση 5-6 άτομα.  

Μέχρι να πεις «τι γίνεται», «όλα καλά», να πεταχτεί ο άλλος να σχολιάσει ότι δεν έβρισκε πάρκινγκ, να πει ο άλλος για το traffic, να πει ο άλλος για τα κοπελλούθκια και τα σχολεία, να βρεθεί και κανένας να πει «εσένα κάπου σε ξέρω», περνούσαν minimum 30 λεπτά και το meeting δεν άρχιζε. 

Στη διάρκεια της συνάντησης, θα έμπαινε 5-6 φορές μέσα στην αίθουσα η καθαρίστρια ή η secretary, την μια να πάρει παραγγελίες για ποτά, την άλλη να φέρει κουλλουρούθκια, την άλλη να φέρει τα ποτά και μετά να ξαναμπεί για να δώσει σημείωμα για επείγον τηλεφώνημα που είχε ο οικοδεσπότης. Εκεί μπορεί να διακοπτόταν και η συνάντηση για μερικά λεπτά ώσπου να γίνει το τηλεφώνημα. Στο μεταξύ, ώσπου να επιστρέψει ο άλλος, οι υπόλοιποι άρχιζαν την κουβέντα περί ανέμων και υδάτων. 

Στο δε κλείσιμο της συνάντησης, μέχρι να πεις «να κανονίσουμε να βρεθούμε», μέχρι να πει ο άλλος ότι ξέρει ένα καλό φαγάδικο για μεσημέρι και να πάμε, μέχρι να επιχειρήσει ο άλλος να πείσει ότι το άλλο φαγάδικο εν καλύτερο, επαιρνούσαν άλλα 30 λεπτά. 

Σκεφτείτε να είχατε και 3 ή 4 από αυτά τα meetings σε μια μέρα… 

Ε κανεί σιόρ!!!

Ενώ τώρα πατάς το κουμπί, είσαι μέσα στο meeting, πατάς το κουμπί είσαι εκτός και πας στο επόμενο. Τέλος. Έξω της πόρτας. 

Υγ. Οι μόνοι που θα διαμαρτύρονται για τις Τηλεδιασκέψεις, και να το θυμάστε, θα είναι κάμποσοι Δημόσιοι Υπάλληλοι αλλά και υπάλληλοι ιδιωτικών εταιρειών που θα χάσουν τα ταξίδια, στα οποία οι πλείστοι έκαναν τουρισμό.