• Αλλάξαμε. Χάσαμε ως πολίτες του Κυπριστάν, αυτό που περηφανευόμαστε και διατυμπανίζαμε . Την ποιότητα της ζωής μας. Αν προτιμάτε την χαλαρότητα μας, τουλάχιστο σε σχέση με το οικονομικό μέλλον της χώρας μας. Το οποίο φυσικά ήταν αντιστάθμισμα, για τα δεινά που επισώρευσε η εισβολή και τα οποία βιώνουμε καθημερινά.  

   

• Μπορεί να είναι και μιας μορφής σχιζοφρένια, να χτίζεις τη ζωή σου σε μια χώρα στην οποία καραδοκούν , μόνο λίγα μέτρα μακριά, οι αιμοβόροι και ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΕΣ  της ανθρωπότητας, με το στόμα ανοιχτό να σε καταβροχθίσουν, όταν οι εστιάτορες  (διάβαζε Ευρωπαϊκή ένωση- ΗΠΑ- Αγγλία) διανέμουν το μενού στους πελάτες για να επιλέξουν το κομμάτι τους.
  Δείτε Επίσης:

   

• Υποβαθμίζεται η ζωή μας. Συρρικνώνεται η κραταιά μεσαία τάξη, εκείνη που κυριαρχούσε στην κοινωνία και ανθοφορούσε δίνοντας ποιότητα και περιεχόμενο στην ύπαρξη του Κυπριστάν.. Πλέον ισοπεδώνεται ο διαχωρισμός και στο Κυπριστάν  διαλύθηκαν οι αδιόρατες κοινωνικές γραμμές. Υπάρχουν μόνο, πλούσιοι και φτωχοί. Η άλλοτε κραταιά μεσαία τάξη, βολοδέρνει και προσπαθεί να επιβιώσει με το μέλλον της να προδιαγράφεται ιδιαίτερα ζοφερό. 

   

• Κι αυτή είναι μια προσφορά των κομμάτων προς τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλαδή η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ της μεσαίας τάξης διαλύθηκε και πλέον  αντικαταστάθηκε από φόβο και τρόμο για το μέλλον της.
   
• Το δε πιο σύντομο ανέκδοτο είναι να μιλάνε για κοινωνική πολιτική. Λόγω οικονομικής περισυλλογής γίναμε απλώς ακοινώνητοι…αφού δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε. 

   

• Απίστευτο αλλά Κυπριστανικό: Και δεν διανοούμαστε πώς θα καταντήσουν οι επόμενες γενιές. Πραγματικά τρομάζουμε.

*ΠΙΣΤΟΛΕΡΟ: Μία στήλη με τον Στέλιο Ξιουρή