Οι κάτοικοι του Αφγανιστάν που είναι κάτω από 40 ετών δεν ξέρουν πώς είναι η ειρήνη. Τόσο διαρκεί ο πόλεμος στη χώρα. Ένας πόλεμος με φανερούς εχθρούς, αλλά και άλλους, πολύ ύπουλους και αφανείς, από τους οποίους είναι αδύνατο να προστατευθείς. Κι όπως συμβαίνει συνήθως, τα θύματά του είναι κυρίως τα παιδιά.

Ο 9χρονος Εϊμάλ βγήκε ένα πρωί από το σπίτι του, στην κοιλάδα Παντζίρ, στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν, για να πάει να παίξει. Το βήμα αυτό άλλαξε τη ζωή του για πάντα. Ήταν το τελευταίο που θα έκανε ποτέ αρτιμελής.

Παίζοντας σε ένα χωράφι κοντά στο σπίτι του, είδε κάτι που έμοιαζε με παιχνίδι. Όταν άπλωσε το χέρι του να το πιάσει, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός κρότος και ο Εϊμάλ πετάχτηκε πολλά μέτρα μακριά. Γύρω του υπήρχε παντού αίμα.

Το δικό του.

Ο Εϊμάλ είχε μόλις πιάσει μια από τις εκατομμύρια νάρκες που έχουν μείνει στη χώρα μετά από 40 χρόνια πολέμων.

Το Αφγανιστάν είναι μια από τις χώρες στις οποίες υπάρχουν οι περισσότερες νάρκες και άλλοι εκρηκτικοί μηχανισμοί που δεν έχουν πυροδοτηθεί. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, στη χώρα σημειώνονται 150 ανθρώπινες απώλειες το μήνα από εκρήξεις. Οκτώ στις δέκα από αυτές τις απώλειες είναι παιδιά. Κάποιες από τις νάρκες έχουν φτιαχτεί επίτηδες με τρόπο που να θυμίζουν παιχνίδια. Ο φωτορεπόρτερ του AP, Altaf Qadri, βρήκε και φωτογράφισε κάποια από αυτά τα παιδιά, για τα οποία ο εφιάλτης -και ο πόλεμος- δεν θα τελειώσει ποτέ.   

Ο πατέρας του Εϊμάλ, ο Ισματουλάχ, πήγε το γιο του στο τοπικό νοσοκομείο, το οποίο μπόρεσε να του παράσχει μόνο τις βασικές πρώτες βοήθειες. Μετά τον πήγαν στο ιταλικό χειρουργικό κέντρο για αμάχους στην Καμπούλ.  

Ο Εϊμάλ έχασε το δεξί του μάτι και αρκετά δάχτυλα των μικρών του χεριών. Μοιράζεται έναν κοιτώνα με άλλα παιδιά, επίσης θύματα παρόμοιων συμβάντων. (AP Photo/Altaf Qadri)

Εκεί περιθάλπονται πολλά από τα αθώα θύματα πολέμου, αν υπάρχουν και ένοχα θύματα… Δημιουργήθηκε το 1994 και παρέχει δωρεάν και υψηλού επιπέδου -για τα δεδομένα της χώρας και όχι μόνο- περίθαλψη σε όσους έχουν τραυματιστεί είτε από νάρκες, είτε από σφαίρες ή με οποιονδήποτε από τους δεκάδες τρόπους που μπορεί να τραυματιστεί κανείς σε έναν πόλεμο. Στο συγκεκριμένο κέντρο εκπαιδεύονται και οι ντόπιοι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τα περιστατικά που προκύπτουν.

Ο Μασιουλάχ, ένας έφηβος από την επαρχία Βαρντάκ, έχασε και τα δύο του πόδια σε αεροπορικό βομβαρδισμό από αμερικανικά αεροσκάφη τον περασμένο Οκτώβριο.

Μια πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών, που βγήκε στη δημοσιότητα την περασμένη Τρίτη, αναφέρει ότι στους πρώτους εννέα μήνες αυτού του χρόνου εννέα παιδιά σκοτώθηκαν ή ακρωτηριάστηκαν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ως αποτέλεσμα του πολέμου.

Τα νούμερα αυτά είναι κατά 11% αυξημένα από την αντίστοιχη περίοδο του 2018. Η UNICEF λέει ότι η αύξηση οφείλεται στην αντίστοιχη αύξηση επιθέσεων αυτοκτονίας αλλά και μαχών. «Ακόμα και για τα δεδομένα του Αφγανιστάν ο αριθμός είναι τρομακτικά υψηλός και το 2019 ήταν ιδιαίτερα θανατηφόρο για τα παιδιά», είπε εκπρόσωπος της UNICEF.

Στο κέντρο αποκατάστασης του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Καμπούλ, ο 13χρονος Αμπντουλάχ συνηθίζει ακόμα το προσθετικό του μέλος. Έχασε το αριστερό του πόδι όταν πάτησε σε έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό στη Μαϊμάνα, στο βορειοδυτικό Αφγανιστάν. Ο Αμντουλάχ έρχεται συχνά στο κέντρο για να ασκηθεί στο περπάτημα με το προσθετικό πόδι. Είναι ένας από τους 46.194 ακρωτηριασμένους ανθρώπους στο Αφγανιστάν στους οποίους παρέχει βοήθεια ο Ερυθρός Σταυρός.

Ο Αμπντουλάχ, στα 13 του μαθαίνει ξανά να περπατά. Με ένα αληθινό πόδι και ένα ψεύτικο. (AP Photo/Altaf Qadri)

Από τότε που ξεκίνησε το έργο αποκατάστασης του ΕΣ στη χώρα, το 1988, περισσότεροι από 177.000 άνθρωποι -συμπεριλαμβανομένων των πάνω από 46.000 ακρωτηριασμένων- έχουν βρεθεί στα κέντρα του για βοήθεια. Από τους ακρωτηριασμένους, 77% είναι θύματα ναρκών. Επίσης, το 70% είναι άμαχοι…

Από το 2009 ως το 2018 περίπου 6.500 παιδιά σκοτώθηκαν και άλλα 15.000 τραυματίστηκαν στο Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τη UNICEF, η χώρα είναι η πιο «επικίνδυνη ζώνη πολέμου στον κόσμο για το 2018».

Cnn.gr