Σήμερα το βράδυ (22: 00, MEGA και Cosmote Sports 1) το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γραφτεί ένα νέο και εξαιρετικά ενδιαφέρον κεφάλαιο στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου - και δη του Champions League. Στο «Κεμάλ Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης θα διεξαχθεί σε λίγες ώρες ο τελικός της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διασυλλογικής διοργάνωσης στον κόσμο και θα μάθουμε ποια ομάδα θα εκθρονίσει τη Ρεάλ Μαδρίτης και θα πάρει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Οι φιναλίστ της φετινής σεζόν είναι η Μάντσεστερ Σίτι και η Ιντερ, στον πρώτο αγγλοϊταλικό τελικό μετά το 2007 (όταν στο ΟΑΚΑ η Μίλαν κέρδισε 2-1 τη Λίβερπουλ) με τους «πολίτες» να διεκδικούν τον πρώτο τους τίτλο και τους «νερατζούρι» την 4η κούπα τους συνολικά και πρώτη μετά το τρεμπλ του 2010. Βέβαια, εδώ δεν πρόκειται να διαβάσετε για το τι ετοιμάζουν οι προπονητές της Σίτι και της Ιντερ, Πεπ Γκουαρδιόλα και Σιμόνε Ιντζάγκι αντίστοιχα, στην προσπάθειά τους να σηκώσουν το Αγιο Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά για το εξωαγωνιστικό υπόβαθρο αυτής της μεγάλης αναμέτρησης.

Και αυτό γιατί η ιστορικότητα του 68ου τελικού δεν έχει να κάνει με το πόσες κούπες έχουν ή δεν έχουν οι δύο φιναλίστ, αλλά με το γεγονός ότι πρόκειται για τον πρώτο τελικό στην ιστορία του θεσμού, όπου και οι δύο ιδιοκτήτες των ομάδων δεν είναι Ευρωπαίοι!

Από τη μια, είναι η Μάντσεστερ Σίτι, η πρώτη ομάδα που αποκτήθηκε από το κρατικά ελεγχόμενο fund επενδύσεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων το 2008, και από την άλλη η Ιντερ, η οποία από το 2016 έχει περάσει στα χέρια της Suning Sports, του αθλητικού βραχίονα του ομίλου Suning Holdings, από τις μεγαλύτερες επενδυτικές εταιρείες σε διάφορους τομείς στην Κίνα.

Μάλιστα οι Αραβες της Σίτι και οι Κινέζοι της Ιντερ δεν αγόρασαν τις ομάδες από Αγγλους και Ιταλούς αντίστοιχα, αλλά και πάλι από Ασιάτες! Το Abu Dhabi United Group (ADUG) την 1η Σεπτεμβρίου του 2008 έκλεισε το deal της εξαγοράς του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της Σίτι με τον πρώην πρωθυπουργό της Ταϊλάνδης Τακσίν Σιναβάτρα αντί του ποσού των 243 εκατ. ευρώ. Στις 6 Ιουνίου του 2016 η Suning Sports απέκτησε αντί 270 εκατ. ευρώ την πλειοψηφία των μετοχών της Ιντερ από την International Sports Capital, μια κοινοπραξία από την Ινδονησία (!) με επικεφαλής τον Ερικ Τοχίρ, που είχε αγοράσει το 2013 την ομάδα του Μιλάνου.

Έρικ Χάαλαντ

Κλείσιμο

Η αραβική εισβολή...

Τουλάχιστον αυτός ο σινοαραβικός τελικός του Champions League μπορεί να διεξάγεται στην Τουρκία, τη χώρα που βρίσκεται σε δύο ηπείρους (Ευρώπη και Ασία), αλλά ο αγώνας θα διεξαχθεί στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης, αφού το «Κεμάλ Ατατούρκ» έχει χτιστεί στον Δήμο του Μπασάκσεχιρ (από τον οποίο έχει πάρει το όνομά της και η τοπική ομάδα, που είναι η αγαπημένη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν). Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει εξελιχθεί σε αγαπημένο προορισμό για επενδυτές και κεφάλαια εκτός Γηραιάς Ηπείρου. Δολάρια, πετροδόλαρα, γουάν, ρούβλια αποτελούν εδώ και χρόνια την ευρωπαϊκή βιομηχανία ποδοσφαίρου και απομονώνοντας τις δύο φετινές φιναλίστ του Champions League οι πρώτοι που άνοιξαν τον δρόμο ήταν οι Αραβες. Και η αλήθεια είναι ότι η εμπλοκή τους αφορούσε την εσωτερική κόντρα που υπάρχει μεταξύ των εμιράτων. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αποτελούνται από επτά μικρά εμιράτα, καθένα από τα οποία διοικείται από τον δικό του απόλυτο μονάρχη. Το Αμπού Ντάμπι είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο από τα επτά, μεγαλύτερο ακόμη και από το Ντουμπάι.

Ωστόσο, μετά το millenium η βασιλική οικογένεια του Ντουμπάι είχε κάνει τρομερή δουλειά στο branding του εμιράτου, με τον περισσότερο κόσμο να θεωρεί ότι εκεί ήταν η πρωτεύουσα των ΗΑΕ! Η δε πρώτη απόπειρα εμπλοκής με την αγορά ομάδας από την Πρέμιερ Λιγκ έγινε από τον σεΐχη του Ντουμπάι, Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ Μακτούμ, ο οποίος μέσω του κρατικού fund DCI βρέθηκε μια ανάσα από την αγορά της Λίβερπουλ. Δεν τα κατάφερε ωστόσο και μετά προσπάθησε να αποκτήσει τη Σίτι, αλλά εκεί μπήκε σφήνα το Αμπού Ντάμπι, με τους ανθρώπους της ομάδας να τους κλείνουν την πόρτα ευγενικά. «Δεν μπορούμε να μιλήσουμε μαζί σας γιατί ήδη μιλάμε με εκπροσώπους από το Ντουμπάι», ήταν πάνω κάτω η απάντηση που τους έδωσαν, αλλά όταν τους εξήγησαν ότι αυτοί εκπροσωπούν το Αμπού Ντάμπι άρχισε το παζάρι που τους έβγαλε νικητές.

Ετσι, το δικό τους εμιράτο είχε γίνει το σημείο αναφοράς για την παγκόσμια κοινότητα κι αυτή η επιτυχία άξιζε κάθε τίμημα, όπως αποδείχθηκε. Γιατί μπορεί να έδωσαν... μόλις 243 εκατ. ευρώ για να την αποκτήσουν, αλλά σε αυτά τα 15 χρόνια έχουν ξοδέψει σχεδόν 2 δισ. προκειμένου να την καταστήσουν απόλυτη κυρίαρχο στην Πρέμιερ Λιγκ με επτά πρωταθλήματα (τα πέντε την τελευταία εξαετία), δύο Κύπελλα (είναι και στον φετινό τελικό) και έξι Λιγκ Καπ. Τι τους λείπει; Το Champions League, με τον Γκουαρδιόλα να τους οδηγεί στον πρώτο τους τελικό το 2021, αλλά να χάνουν από την Τσέλσι με 1-0.

Λαουτάρο Μαρτίνες

...και η κινεζική επέλαση

Πέντε χρόνια μετά την παρουσία Αράβων στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είχε φτάσει η ώρα και για την εισβολή των κεφαλαίων από την Απω Ανατολή. Το 2013, με την ανάληψη της προεδρίας της Κίνας από τον Σι Τζινπίνγκ, δόθηκε το σύνθημα της επεκτατικής πολιτικής των αναδυόμενων επιχειρηματικών κολοσσών της χώρας στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μέσα σε ελάχιστους μήνες σούπερ σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έφυγαν με προορισμό τις ομάδες της κινεζικής λίγκας υπογράφοντας ασύλληπτα συμβόλαια, ενώ το δεύτερο στάδιο είχε να κάνει με την αγορά ομάδων από τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου, με το βάρος να πέφτει στην Αγγλία (λόγω εμπορικότητας και απήχησης) και την Ιταλία (λόγω οικονομικών ευκαιριών).

Με την Ιντερ στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας να βρίσκεται σε σταθερά καθοδική πορεία, η Suning, που είχε ήδη αποκτήσει ομάδα στην Κίνα, βρήκε την ευκαιρία και αγόρασε σε τιμή ευκαιρίας τους «νερατζούρι», όντας οι πρώτοι Κινέζοι ιδιοκτήτες ομάδας της Serie A.

«Ο σύλλογος θα γυρίσει στις παλιές ένδοξες ημέρες και σύντομα θα γίνει ελκυστικός προορισμός για καλύτερους παίκτες απ’ όλον τον κόσμο», είχε δηλώσει μετά την υπογραφή των συμβολαίων ο Τζιντόνγκ Τζανγκ, ιδρυτής και πρόεδρος του ομίλου που εμπορεύεται ηλεκτρικές συσκευές, ασχολείται με το real estate, τα χρηματοοικονομικά, αλλά και τα μίντια, όπου το 2019 απέκτησε αντί 700 εκατ. δολαρίων τα δικαιώματα μετάδοσης αγώνων της Πρέμιερ Λιγκ!

Ο Τζανγκ όρισε πρόεδρο τον 29χρονο αμερικανοθρεμμένο γιο του Στίβεν και χρειάστηκαν πέντε χρόνια (και σχεδόν 600 εκατ. ευρώ, αλλά και ουκ ολίγοι προπονητές) για να οδηγήσει την Ιντερ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2021. Ωστόσο, εκείνη τη χρονική περίοδο άρχισαν να πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα, λόγω των συνεπειών της πανδημίας.

Για τους «νερατζούρι», πάντως, αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων (από τη χαρά στην απογοήτευση και τανάπαλιν) αποτελεί δεύτερη φύση, με τους οπαδούς της ομάδας να ζουν απλώς για το σήμερα και με το όνειρο της κατάκτησης του τίτλου της καλύτερης ευρωπαϊκής ομάδας για τέταρτη φορά.

Ο ιδιοκτήτης της Μάντσεστερ Σίτι, σεΐχης Μανσούρ μπιν Ζαγέντ Αλ Ναχιάν (πάνω), έχει ξοδέψει σχεδόν 2 δισ. ευρώ για την ομάδα. Το μόνο τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του είναι το Τσάμπιονς Λιγκ και δείχνει αποφασισμένος να μην επιτρέψει στον 29χρονο Κινέζο πρόεδρο της Ιντερ, Στίβεν Τζανγκ (κάτω), να του στερήσει το όνειρο

Δύο κόσμοι

Ο τελικός του Champions League θα διεξαχθεί στη σκιά των εξωαγωνιστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και οι δύο οργανισμοί. Στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου στην μπλε πλευρά του Μάντσεστερ ξημέρωσε μια πολύ δύσκολη μέρα. Η Πρέμιερ Λιγκ ανακοίνωσε ότι παρέπεμψε τους περσινούς πρωταθλητές σε ανεξάρτητη επιτροπή καθώς φέρεται να έχουν υποπέσει σε περισσότερες από 100 παραβάσεις (από το 2009 έως το 2017) των κανόνων χρηματοδότησης των ομάδων που συμμετέχουν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Οι παραβάσεις είχαν να κάνουν με τις πληρωμές συμβολαίων μέσα από δαιδαλώδεις διαδρόμους των διάφορων εταιρειών που ανήκουν στη βασιλική οικογένεια των ΗΑΕ (ανάλογα ζητήματα είχε και η Παρί, που ελέγχεται από το Κατάρ, ενώ τα ίδια αντιμετωπίζει τώρα η Νιούκαστλ, η οποία ελέγχεται από τη Σαουδική Αραβία).

Το 2020 η Σίτι είχε τιμωρηθεί με διετή αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και την UEFA για παραβιάσεις του Financial Fair Play και της είχε επιβληθεί πρόστιμο 30 εκατ. ευρώ, αλλά προσέφυγε στο CAS και τελικά πλήρωσε μόνο 10 εκατ. ευρώ.

Ανάλογη τιμωρία είχε επιβληθεί στα μέσα της περασμένης δεκαετίας (εποχή Τοχίρ) και στην Ιντερ, που τη γλίτωσε τελικά με πρόστιμο και τετραετή επιτήρηση, αλλά τον Σεπτέμβριο του 2022, όταν οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού είχαν γονατίσει την παγκόσμια οικονομία, οι «νερατζούρι» βρέθηκαν ξανά στη δίνη του κυκλώνα. Τελικά η ομάδα έφτασε σε νέο διακανονισμό που ολοκληρώνεται το 2026, αλλά θα πρέπει έως την επόμενη σεζόν να παρουσιάσει συγκεκριμένα οικονομικά αποτελέσματα, ειδάλλως κινδυνεύει με διετή αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Με την «ποδοσφαιρική επανάσταση» του Σι Τζινπίνγκ να έχει σβήσει άδοξα μες στα αποκαΐδια του κορωνοϊού, την κινεζική Σούπερ Λιγκ να πνέει τα λοίσθια και τη Suning να παίρνει οξυγόνο με την εξαγορά μεγάλου ποσοστού της από κρατικά ελεγχόμενα funds, γενικότερα η κατάσταση στο Μιλάνο δεν εμπνέει αισιοδοξία. Και οι φήμες που θέλουν τους Κινέζους να έχουν βγει στην αγορά για να βρουν νέους αγοραστές γίνονται ολοένα πιο έντονες. Μάλιστα τους τελευταίους μήνες εμφανίζονται πληροφορίες που θέλουν το fund Mubadala, το οποίο ελέγχεται από τον σεΐχη του Αμπού Ντάμπι, να έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την εξαγορά της ομάδας.

Πρώτη φορά αντίπαλοι

Είθισται στα ρεπορτάζ πριν από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα να διαβάζουμε για τους «διπλούς κατασκόπους», τους ποδοσφαιριστές, προπονητές ή στελέχη που έχουν περάσει και από τους δύο αντιπάλους.

Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει ο Εντίν Τζέκο, ο Βόσνιος φορ της Ιντερ ο οποίος ήταν παίκτης της Σίτι το 2012 (στο πρώτο Πρωτάθλημα της νέας εποχής).

Ωστόσο υπάρχουν και άλλοι συνδετικοί κρίκοι σε αυτόν τον σινοαραβικό τελικό, αν και στην προκειμένη περίπτωση καλό θα ήταν να αποφύγουμε τον όρο «κατάσκοποι».

Δεδομένου ότι Σίτι και Ιντερ δεν έχουν βρεθεί ποτέ αντιμέτωπες σε επίσημο αγώνα (παρά μόνο σε δύο φιλικά όπου έχουν από μία νίκη με σκορ 3-0), δικαιολογημένα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς για το πώς προκύπτουν οι σχέσεις των δύο ομάδων. Μπορεί το Abu Dhabi United Group να είναι ο βασικός μέτοχος της Σίτι, ωστόσο το 2015 η China Media Capital Holdings και η CITIC Capital έγιναν μέτοχοι μειοψηφίας στους «πολίτες» αποκτώντας το 15% μετοχών. Με το πέρασμα του χρόνου το ποσοστό, πάντως, έχει συρρικνωθεί, αλλά οι Κινέζοι εξακολουθούν να έχουν ένα μικρό μερίδιο.

Το ADUG είναι ο επενδυτικός βραχίονας της βασιλικής οικογένειας του εμιράτου και ο εκπρόσωπός της στο βασιλικό συμβούλιο για αρκετά χρόνια ήταν ο Σουλαϊμάν Αλ Φαχίμ. Ποιος είναι ο κύριος; Ο άνθρωπος που είχε αναλάβει το 2008 να βρει την κατάλληλη ποδοσφαιρική ομάδα για να αγοραστεί από το ADUG και είχε καταλήξει στη Σίτι, αλλά και αυτός που υπέγραψε τη συμφωνία με την Ιντερ για την ίδρυση ακαδημίας ποδοσφαίρου των «νερατζούρι» στο Αμπού Ντάμπι, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν τον Σεπτέμβριο του 2021.

Φωτογραφίες: GETTY / IDEAL IMAGES / AFP

protothema.gr